Bernardus Cluniacensis
In libros Regum
This work is licensed under LO
Liber
v. 1 : Olim uir fuit unus et huic fuit Helcana nomen,
v. 2 : Vir de monte Effraim de Ramataque Sophim.
v. 3 : Anna sibi sterilis uxor, fecunda Fenenna.
v. 4 : Lector, ab his et in his mistica sumpta tene.
v. 5 : Elcana nempe "dei possessio" uoce Latina
v. 6 : Nec minus est "altum" Rama Sophim "specula".
v. 7 : Qui uult esse dei possessio stet uir in alto,
v. 8 : In mentis specula monteque frugifero.
v. 9 : Annam preducat que "gratia" dicta Latine est.
v. 10 : Sic uir uirtutem gignere dignus erit.
v. 11 : Vltima uero prior dat prolem, prima suprema.
v. 12 : Dat conuersio opus, gratia dona operis.
v. 13 : Ni prius ablactet non templo mater eum dat,
v. 14 : Nec nisi perfectum prouehit ecclesia
v. 15 : Ad sacra. Lineolo cinctus puer est humerali.
v. 16 : Corda fide, sacrifex, cinge pudore cutem.
v. 17 : Huic paruo paruam tunicam mater faciebat.
v. 18 : Paruos lacte fouet gratia, pane uiros.
v. 19 : Archa Philisteis capitur, lex gentibus alma.
v. 20 : Sacra sacerque uetus retro cadunt ut Hely.
v. 21 : Archa tenet templum Dagon. Hic fractus reperitur
v. 22 : Vertice uel manibus limine, dorsa patent.
v. 23 : Suntque manus actus idolatra, superbia uertex,
v. 24 : Limen eis finis, dorsa relicta fuga.
v. 25 : Gens capiens archam per posteriora feritur,
v. 26 : Sicque fidem capiens nec mala prisca sinens.
v. 27 : Vacce plaustrifere mugitum non reditum dant.
v. 28 : Seque suosque sinens stat domino, flet eis.
v. 29 : Plaustra honeris iustis iuga, nulla mali bona proles.
v. 30 : Nam generant ualidos et sibi sunt fragiles.
v. 31 : Non leua aduersis, non flectit dextra secundis,
v. 32 : Inque suos teneros non redeunt sed eunt.
v. 33 : Bethsamis incedunt. "Solis domus" illa Latine est.
v. 34 : Iusticie solis atria iustus adit.
v. 35 : Quod Saul ex humero et sursum supereminet omnes,
v. 36 : Immo quod est unctus te, bone Christe, notat
v. 37 : Atque quod electus, quod dicitur et bonus idem
v. 38 : Respondet prorsus, Christe, tibi, sibi non.
v. 39 : Ducit in excelsum Samuel Saul et cibat illum.
v. 40 : Vates Iudeos alta docendo cibant.
v. 41 : Priuet eos dextris Naas Amon rex ut ocellis
v. 42 : Cum Iabes Galaad fedus inire parat.
v. 43 : Eruat ut sanctis oculum fidei uetus anguis
v. 44 : Per uarias hereses instat et obstat eis.
v. 45 : Sunt in monte Bethel duo milia cum Saul ut stent
v. 46 : Semper in allophilos milleque cum Ionatha.
v. 47 : Hii tria milia sunt qui uincunt ecclesie hostes.
v. 48 : Philistea cauet faber ut ferrarius ullus
v. 49 : Non sit in Hebreis, ne mucro fiat eis.
v. 50 : Arma paret fidei ne quis doctor, uetat hostis
v. 51 : Per decies hereses Pseudoque christicolas,
v. 52 : Ecclesieque patres nece perdit, sede relegat,
v. 53 : Vt
plebs nuda fide, patribus orba ruat.
v. 54 : Fert Ionathe nomen "donum domini atque columbe"
v. 55 : Signans qui dono flaminis ima spuunt.
v. 56 : Allophilos nequeunt hi uincere spirituales
v. 57 : Si quasi mel Ionathas dulcia carnis amant.
v. 58 : Qui cecidit caro carnis edens mel eget prece fratrum.
v. 59 : Sic fugit ut Ionathas plebe iuuante necem.
v. 60 : Christus, Christe, tuus Dauid in regem datur unctus
v. 61 : Rore, decore, manu, nomine preco tuus.
v. 62 : Maiores fratres minimo cessere. Minoris
v. 63 : Christus dux populi est cui retro maior abit.
v. 64 : De pecorum duce dux hominum Dauid est. Pecuinum
v. 65 : Tu fugis humanum, Christe, regens populum.
v. 66 : Quando Saul furit hanc furiam cithara Dauid arcet.
v. 67 : Crux zabulum, tumidos reprimit os placidum.
v. 68 : In Iacob allophili dum pugnant spirituales
v. 69 : Turbaque in ecclesiam demonialis agit,
v. 70 : Egreditur castris nimius magnusque Golias.
v. 71 : Ipse tumens tumidum significat zabulum.
v. 72 : Egreditur non regreditur fortis quia fortem
v. 73 : Fortior ille Dauid conterit ense suo.
v. 74 : Vrsus ei est sathanas, Antichristus leo stratus:
v. 75 : Alter in insidiis, alter in ore furens.
v. 76 : Ergo Dauid uerus uerum congressus in hostem
v. 77 : Legis sacra uelud arma molesta sinit.
v. 78 : Presignata tipis nec gentibus indita sacra
v. 79 : Legis non legem deserit ipse sacram.
v. 80 : De fluuio mundi steriles ubi erant sine fructu
v. 81 : Quinque libros Moysi, quinque tulit lapides.
v. 82 : Vase dehinc pastorali mulgetur ubi lac
v. 83 : Hos posuit. Flexit gratia duriciam.
v. 84 : Lex est dura lapis, lac gratia. Gratia legem
v. 85 : Legi iuncta facit; hec grauat, illa leuat.
v. 86 : Denique quinque tulit lapides, unum modo misit.
v. 87 : Quinque libri pandunt. Gratia probra lauat,
v. 88 : Vel lapis est unus, unum baptisma salutis,
v. 89 : Vna fides unus et deus, unus amor.
v. 90 : Fronte ferit, ferit ergo loco Christi cruce nudo
v. 91 : Funda Dauid sathanam. Frons sine fronte ruit.
v. 92 : Deuteronomii liber est etiam lapis ex quo
v. 93 : Hosti temptatus fert tria scripta deus.
v. 94 : Percussit Goliam gladio, capud abstulit eius.
v. 95 : Nam sibi philosophos subdidit, his alios.
v. 96 : Nos quoque quando suis dictis alios referimus
v. 97 : Goliam proprio percutimus gladio.
v. 98 : Inde "reuelatus bene transmigransque" Golias
v. 99 : Hebraice est tumidos signat et inde duces.
v. 100 : Nexa anima est Ionathe Dauid, horum mens tibi, Christe,
v. 101 : Qui sua credentes seque dedere tibi.
v. 102 : A tunica ad zonam Dauid ut Ionathas saia caro
v. 103 : Sic sua seque deo contribuere boni.
v. 104 : Lis Saul in Dauid est ut utrisque canunt mulieres:
v. 105 : "Mille Saul strauit, milia dena Dauid."
v. 106 : Sic dum uictori mortis uerique Golie
v. 107 : Ecclesie
iubilant, flet Iacob inde furens.
v. 108 : A Saul ob Micol ut pereat centena petitus
v. 109 : Bis centena Dauid fert cito prepucia.
v. 110 : Dum Iacob ad gentes fugat ut perimat quasi Christum
v. 111 : Hic et de gemino lucra refert populo.
v. 112 : Hunc quoque Iudeus perimens putat unde peremptam
v. 113 : Lucem lucis iter gentibus inde parat.
v. 114 : Prepuciis Dauid ablatis Micol est sociatus.
v. 115 : Christus post gentes, se tibi Iuda refert.
v. 116 : Fluxa prius carnis resecans inprepuciatis
v. 117 : Se Micol, inde sibi te sinagoga iugat.
v. 118 : Gentibus ingressis saluabitur Israhel omnis.
v. 119 : Tunc et ab his et ab hoc fers dupla, Christe, lucra.
v. 120 : Lancea nitentis Dauid hac terebrare Saulis
v. 121 : Pariete cassa heret cedit ut inde Dauid.
v. 122 : Pectora dura Iacob condempnantis nece Christum.
v. 123 : Dum petit hic gentes, propria culpa ferit.
v. 124 : Custodes domui Dauid ut necet hunc Saul addit,
v. 125 : Iuda dei tumulo nomen ut eius eat.
v. 126 : In lecto statua est pellisque pilosa caprarum
v. 127 : Inuenta a missis ad capud eius ibi.
v. 128 : In lapidem offendunt quibus agnus erat uelud edus,
v. 129 : Inpeciere deum quippe putando reum.
v. 130 : Querit agrum Ionathas. Dauid hic latet. Vna uel una est
v. 131 : Missa sagitta. Refert nescius hinc puer has.
v. 132 : Christus in orbis agro latitat lapidem prope legis,
v. 133 : In tabulis legis scriptus erat siquidem.
v. 134 : Mane sacre fidei pater hunc lege, inde prophetis
v. 135 : Scribit. Scripta uehit nec uidet illa Iacob.
v. 136 : Fertque refertque libros sed non illos nec in illis
v. 137 : Scit tectum Christum cecus et ipse uidens.
v. 138 : A profugo petitur Dauid Abimelec sacer a quo
v. 139 : Prepositos panes, arma capit Golie.
v. 140 : Christus discipulos querit, fugiens Iacob aufert
v. 141 : Pascha nouum cenans fortis ab his spolia.
v. 142 : Dauid Achis coram ficte furit huicque saliue
v. 143 : In barbas refluunt seque uehit manibus.
v. 144 : Achis "quomodo est" dictus studium Iacob edit.
v. 145 : Christus ibi os mutat dans noua, prisca sinens.
v. 146 : Procidit et Christus quasi Dauid ad hostia porte
v. 147 : Ad nostre flexus principium fidei,
v. 148 : Se uehit in manibus dicens: "Hoc sumite corpus."
v. 149 : Numen
homo, barbam fluxa saliua tegit.
v. 150 : Dum Dauid hinc profugum retinet spelunca Modollam
v. 151 : Fratres atque domus eius eunt ad eum.
v. 152 : Et Christus surgens in Iudea sibi lectam
v. 153 : Mox primitiuam collocat ecclesiam.
v. 154 : Cetus apostolicus, fratres domus et patris eius,
v. 155 : Credentes alii conueniunt ad eum,
v. 156 : Census peccati quos pressit ut es alienum,
v. 157 : Quos angustia
nec latus amor retinet
v. 158 : Et resipiscentes animo mestos et amaro
v. 159 : Christus amat, princeps his fit et hii sibi grex.
v. 160 : Est in spelunca latitans profugus Dauid ille.
v. 161 : Et Christus tegitur corpore seu tumulo.
v. 162 : Fert Iacob in Christum fetorem mentis inique,
v. 163 : Quod uentrem purgans exprimit ille Saul.
v. 164 : Noluit ut ualuit Dauid hunc prosternere morte.
v. 165 : Noluit ut ualuit perdere Christus eum.
v. 166 : Ille scidit clamidis horam, regni decus iste.
v. 167 : Pinnula rupta Saul signat et hoc alibi.
v. 168 : Pseudoduces animi mala rerum prodere fama
v. 169 : Purgare est uentris interiora Saul.
v. 170 : Vtque Saul Dauid ense timet sic ore ferire
v. 171 : Obloquioue patrem subdita turma gregis.
v. 172 : Dum tamen obtrectant leuiter clamidem quasi rumpunt
v. 173 : Sed sibi percutiunt mox cor ut ille Dauid,
v. 174 : Nam qui prepositis et eorum prepositori
v. 175 : Obloquitur
domino sic reus his et ei.
v. 176 : Inde uiri Ceile Dauid hostes hincque Zifei
v. 177 : Iudeos hostes, Christe, tuos referunt.
v. 178 : Nam "iacta ad fundam" Ceila "florens"que Zifeus
v. 179 : Fertur et hic flos est circuitusque malis.
v. 180 : Ebrius ille Nabal signat Iacob ebrietatem.
v. 181 : Hic Dauid, hic Christum spernit, uterque ruit.
v. 182 : Christum ab ea fidei pastum per seque suosque
v. 183 : Querentem repulit ebria Ebrea falanx.
v. 184 : Abigail partem conuerse plebis ad ipsum
v. 185 : Exprimit. Hec Christo iungitur, illa Dauid.
v. 186 : Hec in apostolicis orans uigil inque prophetis
v. 187 : Pro populo mentis fert tibi, Christe, cibos.
v. 188 : "Exultatio" quippe "mei patris" ore Latino
v. 189 : Abigail, Nabal dicitur "insipiens".
v. 190 : Inde soporati Dauid intrat castra Saulis
v. 191 : Atque cifum et sceptrum tollit et alta subit.
v. 192 : Ad bona sopito, uigili Iacob ad mala Christus
v. 193 : Legem cum regno tollit et astra petit.
v. 194 : Dum Dauid est absens Siceleg gens Amalechita
v. 195 : Succendit, tollit cetera rapta Dauid.
v. 196 : Et mala plebs lambit lucra de damnis alienis
v. 197 : Absentando deum sic sibi seque deo.
v. 198 : Calle puer lapsus Egiptius Amalechites
v. 199 : Est mundi mundo non redamatus amans.
v. 200 : Hunc Dauid inuentum reficit quia sepe reiectos
v. 201 : Mundo doctrine pane redemptor alit.
v. 202 : Dux Dauid est qui sepe sequi nequit Amalechitam.
v. 203 : Fit doctor mundi nil sibi nactus ibi.
v. 204 : Hoc duce prandentem Dauid opprimit Amalechitam,
v. 205 : Hoc Christus lubricam preduce leticiam.
v. 206 : Flet Saul et Ionatham Dauid ilico Marte perhemptos.
v. 207 : Christicole sancti flentque dolentque reos
v. 208 : Qui uelud allophilis Saul et Ionatas ita primum
v. 209 : Fortes demonicis ictibus obstiterant,
v. 210 : Sed ruerant mundi lubrico, "lubricos" quia montes
v. 211 : Gelboe
translatos sermo Latinus habet,
v. 212 : Spemque euadendi ueterem qui
se premit hostem
v. 213 : Perdentes perimunt se uelud ense suo.
v. 214 : Se uelud ense suo Saul isti pernicioso
v. 215 : Desperamine se dant ita sepe neci.
v. 216 : Flent sancti lapsos fastu seu lubricitate.
v. 217 : Fastum mons lubricum Gelboe significat.
v. 218 : Demones hos spoliis uirtutum despoliantes
v. 219 : Lapsos iudice te, Christe, sibi reputant.
v. 220 : Noster in electis Dauid in propriis quasi menbris
v. 221 : Lapsorum lapsum flet quia flere facit,
v. 222 : Neu talis currat Philistim fama per urbes
v. 223 : Tollere
iusticie precipit arma suos.
v. 224 : Mox fidei scuto, iuris torace salutis
v. 225 : Et galea, uerbi munit eos gladio.
v. 226 : Amalechita loquens Dauid et Saul esse perhentum
v. 227 : A se fingens est inde perhemptus ei.
v. 228 : Os quod mentitur animam siquidem necat ipsam
v. 229 : Et fodiens foueam sepe subintrat eam.
v. 230 : Hinc Iuda natos arcum Dauid ipse doceri
v. 231 : Precipit et Christus robur habere suos.
v. 232 : Hinc armatura iubet obstent hostibus hostes
v. 233 : Hosti ne cedat palma, ruina gregi.
v. 234 : Gelboe sunt montes Iudei corde tumentes.
v. 235 : Hic moritur Christus ut Saul unctus ibi.
v. 236 : Qui quoniam fidei primordia non tenuerunt
v. 237 : Primiciarum non sunt ibi prorsus agri.
v. 238 : Ascendit geminis cum coniugibus Dauid Hebron.
v. 239 : Christe, duos populos ducis in ecclesiam.
v. 240 : Cumque suis domibus transducit quemque uirorum
v. 241 : Vir, sed uir totus te duce, Christe, uiget.
v. 242 : Iuda super sese tribus in regem Dauid ungit.
v. 243 : Christi turma deum prona fatetur eum.
v. 244 : Inde uiris Iabes Galaad grates Dauid offert
v. 245 : Quod Saul intumulant prolis et ossa sue.
v. 246 : Quando uelud sepelit quis dampnans facta malorum
v. 247 : Aut obliuiscens hoc tibi, Christe, placet.
v. 248 : Hisboseth auxiliis Abner regit Israhel omnem,
v. 249 : Atque domus Iuda sola Dauid sequitur.
v. 250 : Paucis de primo populo te, Christe, professis
v. 251 : In reliquis error regnat agente sathan.
v. 252 : Inde septenis in Ebron Dauid imperat annis,
v. 253 : Hac tota uita Christus in ecclesia.
v. 254 : Asael insequitur, Abner fugit. A fugiente
v. 255 : Asta post tergam sternitur ille sequens.
v. 256 : Mens irata furit. Doctor ferit ore furentem
v. 257 : Quando malis uerbis non mala uerba refert.
v. 258 : Sed cum nil sese mens iracunda refrenat
v. 259 : Et uelud Asael est impetuosa sequens
v. 260 : Non decet ut
reprimat mens docta furore furorem,
v. 261 : Probra probris, litem
lite, flagella flagris
v. 262 : Quo tranquilletur seu quo deferueat
ira.
v. 263 : Dicat equo frenum, flumina dando focis,
v. 264 : Tangat ad hec pia mens aliquid subtiliter unde
v. 265 : Mens ex obliquo se furiendo premat.
v. 266 : Ex mucrone ferit qui scilicet impetuose
v. 267 : Increpat, auersa est hasta loquela pia.
v. 268 : Asahel inde ruit quia dum parci sibi sentit
v. 269 : Mens conmota pio famine uicta cadit.
v. 270 : Famine uicta cadit, quin immo cedit ab ira,
v. 271 : Ceu sine ferro sic Asahel emoritur.
v. 272 : Inter uero domum Dauid atque domum Saul acta
v. 273 : Longa satis lis est. Hec redit, illa preit.
v. 274 : Ista domus Dauid est pia gens, Saul impia gens est.
v. 275 : Hec premit illam, stat pressa premensque iacet.
v. 276 : Sed Dauid orti sunt in Ebron; sic ecclesie fons
v. 277 : Perfecto numero gignit ad astra uiros.
v. 278 : Hisboseth expelli suadet Dauid Abner adiri,
v. 279 : Doctores Christo cor dare, terga Ioui.
v. 280 : QuIppe "lucerna patris" ex Hebreo sonat Abner
v. 281 : Signans lucentes ore manuque patres.
v. 282 : Carne patres zabulus, Ioab [in] inguine percutit
Abner.
v. 283 : Hic semel, ille ferit semper, uterque dolo.
v. 284 : Hisboseth ut dormit dormit portaria purgans
v. 285 : Farra, duoque uiri fraude ruunt in eum.
v. 286 : Discernens quasi cor purgans custodia mentis
v. 287 : Si iacet, ut penetrent cor, uiciis dat iter.
v. 288 : Dum spicas tollunt uirtutum germina demunt,
v. 289 : Inguine percussum luxuriaue premunt.
v. 290 : Israhel inde tribus adeunt in Ebron Dauid omnes;
v. 291 : Sic quoque Christum gens omnis in ecclesia.
v. 292 : "Osque caroque sumus tua" dicunt qui bene credunt
v. 293 : Incarnatum te uirgine matre, deus.
v. 294 : Israhel ergo Dauid, se Christo gens pia subdit.
v. 295 : Subdita turba deo regnat in arce dei.
v. 296 : Annorum triginta Dauid regnum capit idque
v. 297 : Iam solus totum per quadraginta tenet.
v. 298 : Annorum Ihesus totidem lauachrum sacrat edens
v. 299 : Regnum perfectis quos quadraginta notant.
v. 300 : Vt de Ierusalem Dauid eiecit Iebuseum
v. 301 : Sic et tu zabulum de grege, Christe, tuo.
v. 302 : Cecis et claudis pulsis cepit Syon arcem.
v. 303 : Mens uiciis pulsis fit tibi, Christe, Syon.
v. 304 : Multas uxores Dauid et Christus sibi gentes
v. 305 : Sumpsit. Ab his multis multa propago datur.
v. 306 : Concu Dauid bine signant se nomine Christi
v. 307 : Ob lucra uelantes ecclesias heresum.
v. 308 : Oza leuans archam bone calcitrante feritur;
v. 309 : Sic qui prelato subditus obloquitur.
v. 310 : Si ruit ille leuans archam sacer Oza, figuram
v. 311 : Corporis almifici, rex bone, Christe, tui,
v. 312 : Quali morte putas ruit atque ruet reus ipsum
v. 313 : Qui
corpus domini corpore spurcus edit?
v. 314 : Iusti mens archa est que calce bonis quia plebis
v. 315 : Confesse morbis conpaciens quatitur.
v. 316 : Et quoniam quatitur condescendendo putatur
v. 317 : Casus ab infirmo subpositoque grege.
v. 318 : Obloquioque manum tendentes atque timentes
v. 319 : Ne uelud archa ruat praua loquendo ruunt.
v. 320 : Templa struit Salomon uetito Dauid inde cruento.
v. 321 : Pace fruens animas non leuis edificet.
v. 322 : "De Dauid exibit rex eternus", deus inquit.
v. 323 : Hic spondet Christum non Salomona deus.
v. 324 : Philistiim subicit Dauid et Christus sibi gentes.
v. 325 : Hic fidei census, ille tributa petit.
v. 326 : Valle salinarum cedit ter milia sena
v. 327 : Rex Dauid, et deus hos qui nimium sapiunt.
v. 328 : Mifiboseth claudum Dauid ad propriam sibi mensam,
v. 329 : Christus despectos ad sua dona uocat.
v. 330 : Dimidias barbas missis Dauid hinc Naas Amon
v. 331 : Rex rasit, patribus ora manusque sathan.
v. 332 : In Iericho flent defectum dum barba recrescat.
v. 333 : Sic redeunt flentes regis ad ora Dauid.
v. 334 : De solio rex Bethsabee uidet ora lauantem,
v. 335 : Intus mundantem se deus ecclesiam.
v. 336 : Illius ille uirum, ueterem necat iste drachonem.
v. 337 : Sic Dauid hanc, deus hanc perpete dote iugat.
v. 338 : Dux Ioab in Rabat pugne palmam Dauid effert
v. 339 : Regis et eius habet mox diadema Dauid.
v. 340 : Ordo patrum pugnans pugne finem domino dat,
v. 341 : Ambit et hunc sacri sacra corona chori.
v. 342 : Absalon hinc fratrem quia frater amore sororem
v. 343 : Perdiderat perdit perditus ipse dehinc.
v. 344 : "Pax patris" Absalon est Amon "dans", Thamar
"amara".
v. 345 : [Miphiboseth claudum Dauid ad propriam sibi mensam
v. 346 : Abiectos dominus ad bona uera legit.]
v. 347 : Potat amarum mel dans homo se ueneri [uel uiciis].
v. 348 : Se tamen hostis ei monstrans patrem quasi pacis
v. 349 : Ante fauet spondens prospera, fine necat.
v. 350 : Iudas Iudeus Christo et Dauid Absalon instant
v. 351 : Et tradens et emens significansque ruunt.
v. 352 : Achitofel patres heresum notat, his reprobatur.
v. 353 : Dux Dauid est, dracho dux Absalon alter eis.
v. 354 : Hii perdunt propriam quia corrumpunt alienam
v. 355 : Vitam perque suos se laqueant laqueos.
v. 356 : Migrat ad hunc ab eo scola praua ducem duce mutans.
v. 357 : Pro Christo est dracho dux, pro Dauid Absalon his.
v. 358 : Credentes de multicolis antiquus amicus
v. 359 : Regis Arachites significat Cusai.
v. 360 : In mundo mundum uelud Absalon ille refutant,
v. 361 : Achitofel reprobant, stant in amore Dauid.
v. 362 : Concu Dauid binas quas custodes domui rex
v. 363 : Dimisit stupris Absalon urget agens.
v. 364 : Sic sathanas quosdam qui custodes populorum
v. 365 : Cernuntur maculat sorde, malis, heresi.
v. 366 : Nec Dauid intrat ad has iam sed dat pabula clausis
v. 367 : Inque diem mortis usque manent uidue.
v. 368 : Corruptos nec conuersos deus amouet a se,
v. 369 : Scilicet indignos prorsus amore suo.
v. 370 : His tamen in terra dans terrea conmoda suadet
v. 371 : Vt flendo redeant et redeundo fleant.
v. 372 : Achimaas Ionathasque simul fugiunt fugientes
v. 373 : Absalon, et loti fonte sacro zabulum.
v. 374 : Stant iuxta fontem Rogel. Hic "tristis" sonat. Intrant
v. 375 : Gaudia tristicia uera petendo pia.
v. 376 : Tecta uiri in Baurim, qui uersus uoce Latina
v. 377 : Est "iuuenis", querunt precipitante gradu.
v. 378 : Quando iuuentutis memores delicta reuoluunt
v. 379 : Atque reuoluendo flent, ea flendo lauant.
v. 380 : Descendunt in uestibuli puteum quia flentes
v. 381 : Et resipiscentes et sibi sunt humiles.
v. 382 : Expandit mulier uelamen in os putei, cum
v. 383 : Probra gregis precibus contegit ecclesia.
v. 384 : Est quasi desiccans tisanas, cum menbra reorum
v. 385 : Stringit, precingit, frangit et angit ea.
v. 386 : Sic res ipsa latet, sic est transgressio tecta
v. 387 : Fletibus et precibus corporeaque cruce.
v. 388 : Sic homines zabulum, bini uelud Absalon illi
v. 389 : Ocius euadunt, sic mala tecta cadunt.
v. 390 : Absalon effugiens mulo suspensus inheret
v. 391 : Pendens in quercu cesarie capitis.
v. 392 : Iuda legens legem fatue atque superflua multa
v. 393 : Dans per quam potuit uiuere morte ruit.
v. 394 : Lancea trina Ioab cor confodit Absalon et cor
v. 395 : Iudaicum sathanas per tria tela ferit.
v. 396 : Fastus, auaricia et liuor totum Iacob uni
v. 397 : Perfidie subdunt, perfida uita neci.
v. 398 : Numina plura uni uero non uera superbi,
v. 399 : Terrea lucra sacris anteferunt cupidi.
v. 400 : Inuidia seu perfidia periere rebelles
v. 401 : Vatibus et Moisi, plus loquar, immo deo.
v. 402 : Absalon in foueam post mortem mittitur altam,
v. 403 : Sic malus in Stigium post sua busta lacum.
v. 404 : Congeritur lapidum super Absalon altus aceruus
v. 405 : Mens exprobratur cum male dura malo.
v. 406 : Absalon extinctum Dauid, et pia flet scola lapsos
v. 407 : Inque euangelio Ierusalem dominus.
v. 408 : Absalon extincto repetit Dauid Israhel omnis,
v. 409 : Extinctis Christum patribus ipse malis.
v. 410 : A Dauid auertit populum Bocri Siba natus,
v. 411 : Sic quoque Iudeos error ab ecclesia.
v. 412 : Israhel ergo Siba capud exponens mulieris
v. 413 : Suggestu cesum sceptra Dauid repetit.
v. 414 : Idem scripture monitis a corde repellens
v. 415 : Et resecans zabulum se tibi, Christe, refert.
v. 416 : Mentum dextra Ioab Amase gladiumque sinistra
v. 417 : Detinet. Inde fauor, hinc dolus atque dolor.
v. 418 : Ob tacitos patres ceu cesos Gabaonitas
v. 419 : Verbi in plebe fames ut dapis in Iacob est.
v. 420 : Gabaonita perit, perit ut reus a grege tractus
v. 421 : Per miseros patres demonicosque dolos.
v. 422 : Resfa sago crucians se seruat dum pluat illos,
v. 423 : Ne fera dilaceret nocte, die uolucres.
v. 424 : Gens pia se crucians dum celsa hos gratia roret
v. 425 : Pellit ab his prauos demonas atque homines.
v. 426 : Bella quaterna Dauid seruorumque eius in hostes
v. 427 : Signant hoc toto tempore bella dei.
v. 428 : His licet in Christum Christique gregem ruat orbis
v. 429 : Regi siue gregi uictus utroque subest.
v. 430 : Cathalogo Dauid inde uiri fortesque parati
v. 431 : Significant sanctos, conditor alme, tuos,
v. 432 : Qui licet ore uiri, re fortes, mente uiriles
v. 433 : Nil
tamen ad te sunt, trine sed une deus.
v. 434 : Scribitur hinc: "Primos tres non peruenit adusque."
v. 435 : Nam neque uas plasti par neque terra deo.
v. 436 : Quod Dauid oblatam dat aquam domino, negat ori,
v. 437 : Fit sacrifex domino, crux sibi, forma gregi.
v. 438 : Vicit naturam, strauit sibi se docuitque
v. 439 : Ipse suos siciens rex tolerare sitim.
v. 440 : Se memor illicitis magnisque prius maculatum
v. 441 : Se licitis ideo, se minimis cohibet.
v. 442 : Factus in Vriam moechus, fraudans homicida
v. 443 : Verbera pertulerat flendoque mundus erat.
v. 444 : Post siciens et aquam cupiens retinensque cupitam
v. 445 : Penituit quia uel corde cupiscit eam.
v. 446 : Sic libans illam sese libauit in illa
v. 447 : Hostis amans sibimet, hostia uiua deo.
v. 448 : Qui cupiit, cupiens fregit thalamos alienos,
v. 449 : Quod uel aquam cupiat nunc timet ille pauens.
v. 450 : Temperat a licitis prius illicitis maculatus.
v. 451 : Fit rex forma reis ut rea facta lauent,
v. 452 : Maioris casus fiat cautela minoris,
v. 453 : Mensque
cadendo sequens flendo sequatur eum.
v. 454 : Rex Dauid ut senuit Abisac iuncta calet algens,
v. 455 : Nam sapiencia stat iuncta bonis senibus.
v. 456 : "Pro patre" dicit "ego regnabo" tumens Adonias.
v. 457 : Stirps Dauid hinc annis grandior, hinc animis
v. 458 : Iudeus capiens legem prior indeque maior
v. 459 : Regna sibi soli uendicat ipse poli.
v. 460 : Sed minor est Salomon regnans, minor ecclesie plebs.
v. 461 : Sic habet inferior prima, suprema prior.
v. 462 : Adonias Abisac, corrumpere Iuda sophiam
v. 463 : Nunc tipici sensus uult, neuterque ualet.
v. 464 : Hinc Salomona Dauid ut amicis sic inimicis
v. 465 : Quos tamen ipse tulit reddere digna iubet,
v. 466 : Quippe modo paciens post iudex puniet hostes
v. 467 : Quando malis dicet: "Ite" - "Venite" bonis.
v. 468 : Bina mouet meretrix ydriam post dona sophie
v. 469 : Certans et caro nos post sacra dona dei.
v. 470 : Stirps sub matre perit sopita. Pseudomagister
v. 471 : Quos parit ore, necat re iacet hac, stat eo.
v. 472 : Re piger, ore uigil quos hinc alit, opprimit inde,
v. 473 : Sic idem uite causa necisque suis.
v. 474 : Mater nec matri Ü ut et Ü ore professa nouercam
v. 475 : Vult alienum que non habet orba suum.
v. 476 : Doctor pseudo dolens neque discipulos neque sese
v. 477 : Laudari laudem postulat ex aliis.
v. 478 : Sic sua praua tegens per sobria facta suorum
v. 479 : Alterius natum dat sibi cassa suo.
v. 480 : Sed ueram matrem, mucro regis habet quia, fructus
v. 481 : Cui uiuat, cui non, iudicis ira probat.
v. 482 : Iudicis ira probat tanquam gladius Salomonis
v. 483 : Quis soboli mater quisue nouerca fuit.
v. 484 : Viuaque precipitur partiri stirps prius ut post
v. 485 : Soli reddatur que sibi uera parens,
v. 486 : Discipuli quasi diuiditur nunc actio quando
v. 487 : Alter ab hoc
laudes, alter habet meritum.
v. 488 : Falsa parens quem non genuit petit ense secari.
v. 489 : Discipulos reprobus dux premit alterius.
v. 490 : Ex illis laudem dum non habet opprimit illos
v. 491 : Nec cupit hos uiuos mortuus inuidia.
v. 492 : Huic mulier clamat mulierem tota professa:
v. 493 : "Nec michi nec tibi sit, sectus utrique ruat."
v. 494 : Pseudomagister enim per quos non laus sibi uiuit
v. 495 : Inuidet hos aliis uiuere per meritum.
v. 496 : Verum uera parens uiuos sinit hos aliene.
v. 497 : Hos apud hanc saltim uult superesse sibi.
v. 498 : Verus amat doctor de discipulis sit ut eius
v. 499 : Alter habens laudem, mens modo uiuat eis.
v. 500 : Hac pietate parens bona cognita, falsa reiecta est.
v. 501 : Verus enim uera dux pietate patet.
v. 502 : Totum mater habet cedens alii quasi totum,
v. 503 : Nam neque que sua sunt uult sibi uerus amor.
v. 504 : Cumque bonus doctor non de uirtute suorum
v. 505 : Inuidet aut laudes aut titulos aliis,
v. 506 : Integros natos recipit quia iudice Christo
v. 507 : Integra iure
refert premia propter eos.
v. 508 : Principibus scriptura dehinc scriptis Salomonis
v. 509 : Qui regni uariis officiis preerant
v. 510 : "Et Salomon rex" inquit "habens erat omnia regna
v. 511 : A
Philistino flumine adusque Pharon."
v. 512 : Sunt Christo regi reges
et regna subacta.
v. 513 : Huic uni regnat subditus omnis homo.
v. 514 : Cetera scire potest fatis alibiue repressa
v. 515 : Cui tipici sensus regula lexque patent.
v. 516 : Significans sane uerum Salomon Salomonem
v. 517 : Precinit ore, manu, nomine, pace, cibo.
v. 518 : De quibus et quis ei cibus esset quaque dierum
v. 519 : Additur, addatur allegoria simul.
v. 520 : Sunt triginta cori simile duplicesque farine:
v. 521 : Inde deus trinus, hinc opus omne bonum.
v. 522 : Porro boues pingues denos sub lege docentes,
v. 523 : Sub cruce uiginti pascuales recipe.
v. 524 : Per denos qui decalogum, per eos geminatos
v. 525 : Signantur bene qui dant uetus atque nouum.
v. 526 : Lector, parce quod hic longum breuians, breue longans
v. 527 : Prudens atque sciens pono sub igne manum,
v. 528 : Metrum uel metri me nescia nomina quodque
v. 529 : Paucis
magna breui non breue dico, grauat.
v. 530 : Forsan et obscurus fio breuis esse laborans,
v. 531 : Sed michi siue meis semiretecta cano.
v. 532 : Nunc suscepta sequor ad idem remeans ab eodem,
v. 533 : Vsum non speciem carminis inde petens.
v. 534 : Centum nempe duces gregis in domini grege presunt,
v. 535 : Quippe duces patres cornigeri tipice.
v. 536 : Iam uenatio de uariis animalibus illa
v. 537 : Adquisitio de gentibus est uariis.
v. 538 : Retibus hec euangelii data spirituales
v. 539 : Per uenatores fit tibi, Christe, cibus.
v. 540 : Rex Salomon eiusque falanx habet undique pacem.
v. 541 : Pausat sub ficu uiteque quisque sua.
v. 542 : Carne sub angusto deus ortus in orbe dat orbi
v. 543 : Pacem quam uates precinit, aethra canit.
v. 544 : Subque noue legis ficu, sub uite flagrantis
v. 545 : Federis una deo gens Nazarea uiget.
v. 546 : Currilium quadraginta simul presepia equorum
v. 547 : Atque equitancium sunt milia bina decem.
v. 548 : Gens legis quadraginta tenet quam per quadraginta
v. 549 : Ieiunando dies sumpsit eis Moyses.
v. 550 : Gens duodenarium noua prefert quam duodenus
v. 551 : Cetus apostolicus recta monendo fouet.
v. 552 : Regis equos rationales ueteresque nouosque
v. 553 : Doctrine sacre sacra fouent stabula.
v. 554 : Prorsus ut ad summum fiant habiles equitatum
v. 555 : Hos presepe dei dogmata sacra cibant.
v. 556 : Nutrit eos feruor prefectorum Salomonis
v. 557 : Dum bona uox alit hos, dum bona uita patrum.
v. 558 : Prefecti uigiles mense regis Salomonis
v. 559 : Sollicitique dabant queque necessaria.
v. 560 : Ecclesiam libris scribendo, loquendo replentes
v. 561 : Doctores mensam mentibus inde parant.
v. 562 : Dat deus ut sapiens, ut sit prudens Salomoni.
v. 563 : Sic ultra cunctos est homines sapiens.
v. 564 : Fons transit fluuium, Christus sapiens sapientes,
v. 565 : Namque sophi plures, ille sophia patris.
v. 566 : Gentibus in cunctis stans nomen erat Salomonis.
v. 567 : Gentibus in cunctis stat tua, Christe, fides.
v. 568 : Parabolas tria milia, carmina milia quinque
v. 569 : Ille uetus Salomon egit agitque nouus.
v. 570 : Parabole tria milia sunt perfectio uite
v. 571 : Spesque, fides et amor, trinus et ipse deus.
v. 572 : Disserit et noster rex carmina milia quinque
v. 573 : Corporeos sensus quinque docendo regi.
v. 574 : Disputat a cedris ad ysopum, cum deus altus
v. 575 : Fit caro dumque leuat parua, superba premit.
v. 576 : In ligno pendens de lignis disputat idem,
v. 577 : Namque sibi prefert grandibus ima crucis.
v. 578 : Iam de iumentis, auibus uel piscibus ille
v. 579 : Reptilibusque uetus disseruit Salomon.
v. 580 : Discernens reprobas deus a sanctis animabus
v. 581 : Nos reprobare docet reproba, recta sequi.
v. 582 : Conueniunt multe gentes audire sophiam
v. 583 : Illius, istius omnis ut unus homo.
v. 584 : Quam Salomon struit illa domus super astra struendam,
v. 585 : Quam Moyses structam signant ecclesiam.
v. 586 : Illa polo regnat, terris hec exulat. Vni
v. 587 : Illa uel ista deo iuncta fruetur eo.
v. 588 : Pertinet auctor ad hanc, medius nostrique deique,
v. 589 : Christus, ad hanc ciuis angelus, exul homo.
v. 590 : Est fundamentum Christus fundator et ipse.
v. 591 : Nos opus, hic opifex, nos domus, ille faber.
v. 592 : Hic nobis pater est dominus, capud opilioque.
v. 593 : Nos huic stirps, famuli menbraque grexque sumus.
v. 594 : Nos quadri lapides, lapis hic conexus utrique.
v. 595 : Hec in deserto conditur inque uia.
v. 596 : Hiis aliisque tipis notat hec honus, illa quietem.
v. 597 : Tabernacula habet aduena, templa manens.
v. 598 : A solo Iacob hec, a proselitis fit et illa
v. 599 : Vnde patres ueteres hec notat, illa nouos.
v. 600 : Grex uni lapidi per utramque coheret uterque.
v. 601 : Dat prior arcta uie, lata sequens patrie.
v. 602 : Hyram rex Tirius ad opus dat opem Salomoni.
v. 603 : Artifices, aurum lignaque donat ei.
v. 604 : Rex Hyram reges signat de gente renatos
v. 605 : Qui Salomona nouum dum sua menbra iuuant.
v. 606 : Augustis et Cesaribus tibi, Christe, subactis
v. 607 : Stat, stetit et stabit nostra Syon per eos.
v. 608 : Stat per eos urbs pacis, opus domini, domus agni,
v. 609 : Mors heresum, fidei flos, status ecclesie.
v. 610 : Philosophi sunt artifices, aurum sapientes,
v. 611 : Stemmate sublimes ligna cedrina uiri.
v. 612 : Hos conuersa deo gens sicut Hyram Salomoni
v. 613 : Ligna dat. Ipsorum stant ope templa dei.
v. 614 : De Libano rex ligna secat, secat a lue fastus.
v. 615 : Iudicis est terror dura securis eis.
v. 616 : Farris ob hoc multos Salomon oleique quot annis
v. 617 : Huic huiusque choros retribuit domui.
v. 618 : Farra dei uerbi uel oliuum flaminis almi
v. 619 : Retribuit Christus premia digna suis.
v. 620 : "De Libano fac ligna tuos precidere seruos.
v. 621 : Sint quoque presto mei" dixit Hyram Salomon.
v. 622 : Regis Hyram serui patres de gentibus adsunt
v. 623 : Qui quasi ligna iugo corda tumore secant.
v. 624 : Corda secant, ea secta parant ponuntque parata
v. 625 : In templo ecclesie nunc, super astra dehinc.
v. 626 : Prorsus Hyram serui docti plus quam Salomonis
v. 627 : Prefati cedros cedere montis erant.
v. 628 : Nam plus gentiles gentilia friuola norant
v. 629 : Ipsaque conuersi nota secare magis.
v. 630 : Plus tamen his aderant docti serui Salomonis
v. 631 : Cuius mensure ligna secanda forent.
v. 632 : Cetus apostolicus siquidem fidei sacra norant
v. 633 : Cercius a Christi scilicet ore data.
v. 634 : Sed primi de gente patres monitis peregebant
v. 635 : Petri uel Pauli quosue deus docuit
v. 636 : Ne, si non ab eis docti noua quosque docerent,
v. 637 : Erroris
fierent non duce stante duces.
v. 638 : Fallax est uero nulli qui discipulatur.
v. 639 : Nec doctrina per hunc, immo ruina datur.
v. 640 : Artifices legit Salomon ex Israhel omni.
v. 641 : De qua non legeret, non fuit ulla tribus.
v. 642 : Non ex stirpe Aaron sola legitur modo patrum
v. 643 : Ordo sed ex omni dux bonus ecclesia.
v. 644 : Ordinat hos Christus mala pellere, recta monere,
v. 645 : Cedere de Libano ligna, secare cedros.
v. 646 : Cesores decies tria milia sunt bene docti
v. 647 : Vnius et trini sacra secreta dei.
v. 648 : Que uigilant ad opus per mensem quemque uirorum
v. 649 : Milia dena uiros significant ualidos.
v. 650 : Significant ualidos quod agunt, quod agi quoque suadent
v. 651 : Iussa decem legis que sacra summa notat
v. 652 : Quique flagranter amant, flagranter amanda reclamant
v. 653 : Premia denario significata poli.
v. 654 : Per ternos menses, distancia tradita quorum
v. 655 : His cesoribus est, quid tipus edat habes:
v. 656 : Tres menses tres uirtutes euangelice sunt
v. 657 : Per
quarum uitam uita beata datur.
v. 658 : [Per] Est helemosina, post oratio uitaque parca
v. 659 : Quam parsimoniam quique uouere solent.
v. 660 : Cuncta prior claudit que propter fratris amorem
v. 661 : Concipis, edis, agis pectore, uoce, manu;
v. 662 : Cuncta sequens que flendo foris conpunctus et intus
v. 663 : Pro summi summo pronus amore dei;
v. 664 : Tercia cuncta quibus cor
mitis, menbra refrenas
v. 665 : Illas hac una fultus utrasque
tenens.
v. 666 : Menses adduntur templi structoribus hii tres,
v. 667 : Hee tres uirtutes patribus ecclesie.
v. 668 : Perfectum tipicat mensis quem luna perexplet.
v. 669 : Luminat ut lunam sol deus ecclesiam.
v. 670 : Adoniram, "deus" Hebraice "celsus", tenet omnes
v. 671 : Artifices sub se, sic deus ipse patres.
v. 672 : Quando procedant in opus uel quando reposcant
v. 673 : Quisque domum propriam prouidet ille uiris
v. 674 : Et deus his quo tempore agant foris aut bona dicant.
v. 675 : Ligna sed et lapides ceduntur cesaque monte
v. 676 : Ad montem domini turba ministra ferunt.
v. 677 : Nam de labe tumentis Ade, de monte tumoris
v. 678 : Nunc fidei montem scandimus inde rei.
v. 679 : Hii lapides portant, honus hii quia spiritus almus
v. 680 : Dat sua dona suis, huic magis huicque minus.
v. 681 : Vectores honerum qui milia septuaginta
v. 682 : Sabbata dant anime septima sacra deo.
v. 683 : Inde resurgendi spem milia bis quadraginta
v. 684 : Dant latomi. Octauo reddita uita die est.
v. 685 : Prepositi signant tria milia siue trecenti
v. 686 : Doctos quod deus est trinus et unus apex.
v. 687 : Sed latomos, sed prepositos, sed honus reuehentes
v. 688 : Proselitos constat non Iacob esse satos.
v. 689 : Denique gentiles cum Iudeis operantes
v. 690 : Ex utraque patres gente uenire notant.
v. 691 : Quadrari, poni lapides grandes preciosos
v. 692 : In fundamento rex iubet et fit ita.
v. 693 : Vt fundamento sancti coniunctius herent
v. 694 : Christo. Christus eos sustinet, hii reliquos.
v. 695 : Cetus apostolicus simul atque propheticus ordo
v. 696 : Sunt proprie lapides regis in ede boni.
v. 697 : Vndique quadrati stant omni parte beati
v. 698 : Spernere fundati prospera, dura pati.
v. 699 : Hosque dolant cementarii Salomonis Hyramque.
v. 700 : Ex populo regis sunt utriusque patres.
v. 701 : Biblia dicta loco domui "manus" edificande
v. 702 : Precipuos lapides, ligna cedrina parant.
v. 703 : Linga parat patrum nos celo prauaque truncans,
v. 704 : Fundans recta, secat ligna, locat lapides
v. 705 : Ordo decens. Primum lapides et ligna secantur.
v. 706 : Hinc lapides grandes grande secuntur opus.
v. 707 : A lue declina prius et post fac bona sicque
v. 708 : Saxa uelud cedis reproba, recta locas.
v. 709 : Inde spei paries, tectum tibi surgat amoris.
v. 710 : Sic faciendo domum pacis es ipse domus.
v. 711 : Templum de Pario fit marmore scilicet albo.
v. 712 : Album castorum res notat alba chorum.
v. 713 : Bis sexagenis templum cubitis fuit altum.
v. 714 : Sacrifices summos summa notata notat.
v. 715 : Iam uero quarto regni Salomonis in anno
v. 716 : Illa domus domini mistica cepta fuit.
v. 717 : Christus ut expleuit que libris scripta quaternis
v. 718 : Sunt euangelii condidit ecclesiam.
v. 719 : Concesso inmundis ad agendum pascha secundo
v. 720 : Mense sacrum ceptum pagina pandit opus.
v. 721 : Morte anime inmundos nos spectat pascha secundum.
v. 722 : Fit Iudea prior nosque secunda domus.
v. 723 : Monte situm est templum quod Ierusalem uocitatur.
v. 724 : Mons deus est, "pacis uisio" Ierusalem
v. 725 : Dicta. Iebus, dum regnaret Iebuseus ibi Ornan,
v. 726 : Ierusalem dicta est a Salomone dehinc,
v. 727 : Quippe Iebus
"calcata" sonat gentemque figurat
v. 728 : Sub Ioue calcatam, sub
cruce pace sacram.
v. 729 : Ornan gentilis cuius tulit area templum
v. 730 : Signat gentiles templa superna datos.
v. 731 : Quod sexagenis cubitis ea longa recessit
v. 732 : Longanimis plaudit ecclesie fidei,
v. 733 : Lataque uicenis
latum designat amorem
v. 734 : Quod nec amans sed atrox hostis amatur
ei,
v. 735 : Altaque tricenis spem muneris innuit alti
v. 736 : Pro quo blanda spuit, spernit amara cutis.
v. 737 : Ostiolum contra ostiolum templi Salomonis
v. 738 : Inque orientis iter porticus acta dabat.
v. 739 : Porticus ostioli Iacob auditor seniorum,
v. 740 : Qui Christi aduentum precinuere, datur,
v. 741 : Per quos
hostiolum templi te, Christe, subimus,
v. 742 : Portam nunc fidei
scilicet inde rei.
v. 743 : Fecit et obliquas templo rex ille fenestras,
v. 744 : Hic latos intus lucifluosque patres.
v. 745 : Ille tria in giro templi struxit tabulata.
v. 746 : Hic tribus ecclesiam construit ordinibus:
v. 747 : Virginibus, patribus, legali dote iugatis.
v. 748 : Suntque figura trium tres Daniel, Noe, Iob.
v. 749 : Iam quinis latum cubitis summum tabulatum,
v. 750 : Sex medium, septem constitit inferius.
v. 751 : Sed primo medium, medio quoque discrepat imum.
v. 752 : Strictius est primum, latius inde sequens,
v. 753 : Celsam namque petit precelsa professio uitam.
v. 754 : Summo summa gradu est plaga, minore minor.
v. 755 : Omne etenim uicium tanto conspectius in se
v. 756 : Crimen habet quanto grandior arce reus.
v. 757 : Porro trabes cedri tabulata domumque uehebant,
v. 758 : Intus inaurate hanc, illa foris nitide.
v. 759 : Sic portant sancti fragiles aurumque sophia
v. 760 : Intus, eis cedrum dat bona fama foris.
v. 761 : Ergo domus lapides quadros et ligna dolata
v. 762 : Sustulit. Hec domus est urbs noua Ierusalem.
v. 763 : Non ferramentum, non malleus atque securis
v. 764 : Sunt audita domus cum strueretur ea.
v. 765 : Dat tormenta bonis hec uita, futura quietem.
v. 766 : Malleus hic, labor hic, hic dolor, himnus ibi.
v. 767 : Nunc furit atque ferit dominus, post parcere querit.
v. 768 : Hic sonat angor, ibi gloria, Christe, tibi.
v. 769 : Parte domus erat in dextre que meridiana est
v. 770 : Conpositum lateris ostiolum medii.
v. 771 : Lancea quippe latus Ihesu patefecit et ex hoc
v. 772 : Ostiolo uite uita salusque fluunt.
v. 773 : Cenaclum in medium conscensus ab hostiolo ipso,
v. 774 : A medio in templum scandere rursus erat.
v. 775 : Ad requiem scandens de sacro uulnere Christi,
v. 776 : De requie ad celos surgere iustus habet.
v. 777 : Centum uiginti cubitorum constitit altum
v. 778 : Omne. Domus altos summa dat alta patres,
v. 779 : Nempe sub
hac summa credentes repperit almus
v. 780 : In primitiua spiritus
ecclesia.
v. 781 : Et quindenarius de septem factus et octo
v. 782 : Dat trigono ductus bis deciesque decem.
v. 783 : Da partem septem, da necnon octo sciesque,
v. 784 : Immo sciens facies quod data summa notat.
v. 785 : Septem nempe uetus lex consecrat, octo nouella;
v. 786 : Hinc septena dies, hinc sacra bina quater.
v. 787 : Edificansque domum rex consummauit eandem.
v. 788 : Texit cedrinis et laquearibus hanc.
v. 789 : Per laquearia que decori sunt, immo decori,
v. 790 : Queque cedrina notat textus, habeto patres.
v. 791 : Prorsus habeto patres sacros monitis, prece, rebus
v. 792 : Qui re, qui monitis, qui prece quosque iuuant.
v. 793 : Sed transit uires michi singula uel breuiare.
v. 794 : Ergo transiliens utiliora legam.
v. 795 : Perfecto templo bis septem festa diebus
v. 796 : Fecit rex Salomon, cum Salomone Iacob.
v. 797 : In uita hac gaudent septem currente diebus
v. 798 : Inque sequente pii spe modo, post specie.
v. 799 : Octauoque die sua tecta suosque reposcunt
v. 800 : Leti laudantes ob bona tanta deum.
v. 801 : Cum carni dominus animam, se reddet utrique,
v. 802 : Surgentum surget pax rata dupla stola.
v. 803 : Pro meritis tamen accipient plus hii, minus illi.
v. 804 : In patris est una mansio multa domo.
v. 805 : Laudatur deus ob bona que Dauid hinc, Iacob inde
v. 806 : Fecit, id est Christo Christicoleque gregi.
v. 807 : Edificauit ad hec Salomon urbes, quia Christus
v. 808 : Edificat semper corda sacranda sibi.
v. 809 : Ille sibi uicos appendicios sine muris
v. 810 : Muniit. Iste suis undique murus adest.
v. 811 : Mox alienigenas quos Israhel ante nequiuit
v. 812 : Fecit pendentes fixa tributa sibi.
v. 813 : Ad nutum Christi Christo famulantur et hostes.
v. 814 : Dant usum rerum nec sua turba suis.
v. 815 : Non statuit seruum Salomon ex Israhel ullum.
v. 816 : Non ueteri est legi subdita turba noue.
v. 817 : Sed bellatores, sed prepositosque ducesque
v. 818 : Atque ministrantes uult sibi stare suos
v. 819 : Vt mala debellent, carni presint, ita ducant
v. 820 : Digna
ministrantes ad bona uera gregem.
v. 821 : Prepositos quoque quingentos operum populique
v. 822 : Et quinquagenos rex Salomon habuit.
v. 823 : Quippe boni uita docti sale spirituali
v. 824 : Tales rite regunt se prius, inde gregem.
v. 825 : Quinquagena dies Iudeis in Syna legem,
v. 826 : Discipulis donum spirituale dedit.
v. 827 : Ter domino Salomon offert holocausta quot annis,
v. 828 : Fraglat in ara thus, uictima grata datur.
v. 829 : Hoc capud in menbris agit inque fatentibus unum
v. 830 : Et trinum dominum tum quasi sacrificat.
v. 831 : Menbra domans, animam recreans dat mens holocausta.
v. 832 : Fit prece thus intus, uictima laude foris.
v. 833 : Classem rex fecit ubi serui regis Hyramque
v. 834 : Vt referant aurum uelificant in Ofir.
v. 835 : Ecclesie currens magnum mare uel spaciosum
v. 836 : Classis in orbe spuit, in Syon ardet opes.
v. 837 : Hic docti naute serui Salomonis Hyramque
v. 838 : Sunt legis docti philosophique simul.
v. 839 : Hos Salomon in Ofir, "infirmans" que uocitatur,
v. 840 : Mittit ut inde aurum mistica dando ferant,
v. 841 : Mistica dando ferant aurum sensus preciosi
v. 842 : Quem
uelut infirmans littera sepe tegit.
v. 843 : Viginti necnon et quadringenta talenta
v. 844 : Auri rex recipit queque feruntur ei.
v. 845 : In testamentis binis bis dena talenta
v. 846 : Quadringenta stilo quadrifido referunt.
v. 847 : Historiam, tropologiam sed et allegoriam
v. 848 : Anagogenque libris inueniunt in eis.
v. 849 : Talem thesaurum rex tale potens probat aurum.
v. 850 : Hoc regi referunt qui sacra uerba ferunt.
v. 851 : Hoc regi referunt qui Christo non sibi querunt,
v. 852 : Quod deus ingenium dat reputare pium.
v. 853 : Dat regina Saba ueniens audire sophiam
v. 854 : Regis et a terre finibus ecclesiam.
v. 855 : Finibus a terre, dum finit terrea, surgens
v. 856 : Ad Christum Christi uoce uocante uenit,
v. 857 : Que peregrina foris properans intus fore ciuis
v. 858 : Currit, adest populo barbara non animo.
v. 859 : Reginam regina probans regisque sophiam
v. 860 : Ardens regine fit tipus ecclesie.
v. 861 : "Rex reges fama, famam uirtute preisti."
v. 862 : Hec inquit regi regia cuncta stupens.
v. 863 : Congruit ecclesie hoc que signis excitat Christi.
v. 864 : Mox uenit, uidit, uicit habetque deum.
v. 865 : Venit amando fidem, uidit profitendo, tenendo
v. 866 : Vicit sic felix pectore, uoce, manu.
v. 867 : Scripta legens lectisque sciens Christi deitatem
v. 868 : Se nichil esse, nichil posse fatetur ad hanc.
v. 869 : "Sunt" ait illa "tui seruique uirique beati
v. 870 : Qui stant coram te, qui tua uerba tenent."
v. 871 : Sed plus felices, plus terque quaterque beati
v. 872 : Qui
regis Christi iugiter ora uident
v. 873 : Inque decore suo regem
regnumque uidentes
v. 874 : Connumerantur in hoc, dona ferunt ab
eo.
v. 875 : Hoc domino domini, soles hoc sole, deo dii,
v. 876 : Reges rege, duces sunt duce, patre patres.
v. 877 : Quod nequit os fari, mens fingere, lux speculari
v. 878 : Mente uident hylari, mentis amore pari.
v. 879 : Regine Salomon dedit omnia queque petiuit
v. 880 : Exceptis his que sponte sua dederat.
v. 881 : Recta petens, querens, pulsans capit, inuenit, intrat
v. 882 : Que sub rege suo se regit ecclesia.
v. 883 : Quin immo quod homo uel nescit uel minus audet
v. 884 : Poscere dat dominus munere gratuito.
v. 885 : Fulcra domus domini cytharasque lirasque canoro
v. 886 : De lignis thinis rex facit ille choro.
v. 887 : Christus doctores, sua cumbala, lilia, flores
v. 888 : Munimen proprie contulit ecclesie.
v. 889 : Hii cithare sunt atque lire quia seu gemebundi
v. 890 : Seu leti laudant nocte dieque deum.
v. 891 : Custodesque domus ex auro scuta trecenta,
v. 892 : Astas bis centum pre foribus retinent.
v. 893 : Custodes populi qui lege docent in utraque
v. 894 : Quod deus est trinus, hec magis arma ferunt.
v. 895 : Inque domo silue Libani rex illa reponit,
v. 896 : Hoc est credentis gentis in ecclesia.
v. 897 : Inde thronum Salomon eboris fecit sibi grandem,
v. 898 : Christus de castis mentibus ecclesiam.
v. 899 : Vestiuitque thronum factum fuluo nimis auro,
v. 900 : Prodigiis ornans hanc et amore sui.
v. 901 : Summa rotunda throni stabant in posteriori,
v. 902 : Post uitam superest summa corona bonis.
v. 903 : Sex scandebatur gradibus perfecta notata.
v. 904 : Perfecto numero scandere dant opera.
v. 905 : Bine uero manus retinent hinc inde sedile.
v. 906 : Dona superna tenent gente in utraque thronum.
v. 907 : Iuxta quasque manus stabant duo rite leones:
v. 908 : Patres clamantes: "Nil sumus absque deo."
v. 909 : Sexque gradus super hos sunt sex totidemque leones:
v. 910 : Patrum turba sequax oris apostolici
v. 911 : Quorum linga, manus,
deuocio dat, facit, auget
v. 912 : Verbis, re, precibus robora, iura,
gregem.
v. 913 : In nullis regnis opus est hoc quale peractum.
v. 914 : Cui deus est opifex flos operum fit opus.
v. 915 : Catholicus grex est operator opusque tonantis.
v. 916 : Qui nisi preest operans nil operatur homo.
v. 917 : De genere ad speciem modo tendo deique parenti
v. 918 : Applico Marie quod prius ecclesie.
v. 919 : Ex elefante thronum fecit grandem Salomon rex.
v. 920 : Rex matrem Christus fecit ut hac fieret.
v. 921 : Fecit quam legit nec uirginis integra fregit.
v. 922 : Matri uirginitas mansit, ei deitas.
v. 923 : Est elefas castus et castam signat os eius.
v. 924 : Castior hec mater uirgine, se pocior.
v. 925 : Hec tronus est uerbi, celum celi, domus agni,
v. 926 : Lac gregis, aula Dauid, mons Syon, archa dei.
v. 927 : Si celum tronus est, sedes mens iusta sophie.
v. 928 : Est thronus, est celum celica uirgo parens.
v. 929 : Vestiuitque thronum Salomon fuluo nimis auro.
v. 930 : Vestiuit matrem Christus amore suo.
v. 931 : Est argumentum materni maius amoris
v. 932 : Quod crux prolis ei crux fuit absque cruce.
v. 933 : Huic animam gladius pertransiit ex nece uite.
v. 934 : Fixit amor, strauit uulnus amoris eam.
v. 935 : Sic plus quam martir crucifixo concrucifixa
v. 936 : Fasciculum mirre uexit in uberibus.
v. 937 : Certa licet botrum Cipri surgente bibendum
v. 938 : Vim calicis calicem prole bibente bibit
v. 939 : Et carni de carne sua lignum pacienti
v. 940 : Conpaciens
alto fixa dolore ruit.
v. 941 : Fecit enim fortis ut mors dilectio, fecit
v. 942 : Vt mortem sobolis illa suam faceret.
v. 943 : Omnino matrem gemino uestiuit amore
v. 944 : Pacificus noster, pax quoque nostra, deus.
v. 945 : Virtutes multas uelut aurum cuncta metalla
v. 946 : Exsuperat fratris hinc amor, inde dei,
v. 947 : Coccus bis tinctus gemina est dilectio sane,
v. 948 : Hinc
dum diligitur proximus, inde deus.
v. 949 : Virtutum uirtus amor est sine qua rosa fenum,
v. 950 : Virtus est uicium, mens caro, gemma lutum.
v. 951 : Verus amor deus est, stat in hoc quisquis stat in
illo.
v. 952 : Omnibus unus amor imperat huicque nichil.
v. 953 : Vilius argentum est auro, uirtutibus aurum,
v. 954 : Virtutes stabili semper amore dei.
v. 955 : Hoc auro uero uerus thronus hic Salomonis,
v. 956 : Est uestita nitens aurea stella maris.
v. 957 : Sex graduum tronus est quia sex operum pietatis
v. 958 : Perfecte et uite prima colona fuit.
v. 959 : Prima colona fuit que uouit prima pudoris.
v. 960 : Cum coleret grauidas lex, spueret steriles
v. 961 : Euasit dampnum floris, legis maledictum
v. 962 : Integra que genuit integriorque fuit.
v. 963 : Parte rotundus erat tronus hic a posteriori.
v. 964 : Hec perfecta stetit corpore uirgineo.
v. 965 : Corpus posterior pars est, anima anterior pars.
v. 966 : Sancta super sanctos hec in utroque stetit.
v. 967 : Non animam est intrans sapiencia quippe malignam,
v. 968 : Subdita peccatis corpora non habitans.
v. 969 : Vt geometrales perfecta rotunda figuras
v. 970 : Felix felices sic preit hec animas.
v. 971 : Fortis et in se ipso totus teres atque rotundus
v. 972 : A Flacco sapiens scribitur egregie.
v. 973 : Multo magis sapiens de qua sapiencia nata est.
v. 974 : Fortis et in se ipsa tota rotunda fuit.
v. 975 : Non habuit mater similem nec habet nec habebit
v. 976 : Que fieri mater, non mulier potuit.
v. 977 : Tota remota nota macule, mundissima tota
v. 978 : Mundicia superis preest, pietate piis.
v. 979 : Intus et exterius lauit lotamque parauit
v. 980 : Vas sibi, uas Christo spiritus almus eam.
v. 981 : Hec soror, hec mater, hec sponsa fit unius una
v. 982 : Multaque uel multum dissona reddit idem.
v. 983 : Virginibus reliquis "Amo uos", huic sponsus et uni
v. 984 : Dicit: "Amica ueni, tu michi sola parens."
v. 985 : Respondent alie: "Tu noster sponsus es." Ista
v. 986 : Reddit: "Tu michi flos, tu pater et puer es."
v. 987 : Nulla pudoris
in hac cum forma bella fuere
v. 988 : In qua Ü si uel set Ü non
posuere notam.
v. 989 : Falso Flaccus ait: "Nichil omni parte beatum."
v. 990 : Hec omni mentis parte beata stetit.
v. 991 : Anteriori, posteriori parte rotunda
v. 992 : Virgo fuit diuus corpore, corde thronus.
v. 993 : Hec perimens pressit gemino pede colla colubri,
v. 994 : Dum factus humilis uirgo spuit uenerem.
v. 995 : Porro manus duplices hinc inde sedile tenebant.
v. 996 : Hinc dupla uita fuit practica, theorica.
v. 997 : Expressit Martam gessitque Maria Mariam.
v. 998 : Re Lia, mente Rachel utraque sola fuit.
v. 999 : Iuxta quasque manus bini mansere leones,
v. 1000 : Bini custodes quos dedit auctor ei.
v. 1001 : Hinc Gabriel custos ... inde Iohannes.
v. 1002 : Hic paranymphus, ei filius ille datur.
v. 1003 : Ille theoricus est signans uitam theorie,
v. 1004 : Practicus hic uitam significat similem.
v. 1005 : Sexque gradus super hos seni totidemque leones
v. 1006 : Sunt ueteris patres legis, itemque noue.
v. 1007 : Matrem mirantur, fantur, speculantur utrique.
v. 1008 : Primus eam laudat, laudat et ordo sequens.
v. 1009 : Huic clamant turbe: [nos] "Post te curremus et ad
te".
v. 1010 : Currunt corde, canunt uoce, manu retinent.
v. 1011 : Omnibus in regnis non est par huic opus actum.
v. 1012 : Virgo nec in celo nec scit in orbe parem.
v. 1013 : Regnaque sceptraque sunt in celo plurima sanctis.
v. 1014 : Regna tenent sancti maxima, quisque suum.
v. 1015 : Cetus apostolicus, patriarche siue prophete,
v. 1016 : Martir, uirgo, patres propria regna tenent.
v. 1017 : Regna sed illa preit regnum speciale Marie.
v. 1018 : Hii pariles superis, hec superat superos.