⇪
image

Bernardus Cluniacensis

In libros Regum

This work is licensed under LO

image

Liber



v. 1 : Olim uir fuit unus et huic fuit Helcana nomen,

v. 2 : Vir de monte Effraim de Ramataque Sophim.

v. 3 : Anna sibi sterilis uxor, fecunda Fenenna.

v. 4 : Lector, ab his et in his mistica sumpta tene.

v. 5 : Elcana nempe "dei possessio" uoce Latina

v. 6 : Nec minus est "altum" Rama Sophim "specula".

v. 7 : Qui uult esse dei possessio stet uir in alto,

v. 8 : In mentis specula monteque frugifero.

v. 9 : Annam preducat que "gratia" dicta Latine est.

v. 10 : Sic uir uirtutem gignere dignus erit.

v. 11 : Vltima uero prior dat prolem, prima suprema.

v. 12 : Dat conuersio opus, gratia dona operis.

v. 13 : Ni prius ablactet non templo mater eum dat,

v. 14 : Nec nisi perfectum prouehit ecclesia

v. 15 : Ad sacra. Lineolo cinctus puer est humerali.

v. 16 : Corda fide, sacrifex, cinge pudore cutem.

v. 17 : Huic paruo paruam tunicam mater faciebat.

v. 18 : Paruos lacte fouet gratia, pane uiros.

v. 19 : Archa Philisteis capitur, lex gentibus alma.

v. 20 : Sacra sacerque uetus retro cadunt ut Hely.

v. 21 : Archa tenet templum Dagon. Hic fractus reperitur

v. 22 : Vertice uel manibus limine, dorsa patent.

v. 23 : Suntque manus actus idolatra, superbia uertex,

v. 24 : Limen eis finis, dorsa relicta fuga.

v. 25 : Gens capiens archam per posteriora feritur,

v. 26 : Sicque fidem capiens nec mala prisca sinens.

v. 27 : Vacce plaustrifere mugitum non reditum dant.

v. 28 : Seque suosque sinens stat domino, flet eis.

v. 29 : Plaustra honeris iustis iuga, nulla mali bona proles.

v. 30 : Nam generant ualidos et sibi sunt fragiles.

v. 31 : Non leua aduersis, non flectit dextra secundis,

v. 32 : Inque suos teneros non redeunt sed eunt.

v. 33 : Bethsamis incedunt. "Solis domus" illa Latine est.

v. 34 : Iusticie solis atria iustus adit.

v. 35 : Quod Saul ex humero et sursum supereminet omnes,

v. 36 : Immo quod est unctus te, bone Christe, notat

v. 37 : Atque quod electus, quod dicitur et bonus idem

v. 38 : Respondet prorsus, Christe, tibi, sibi non.

v. 39 : Ducit in excelsum Samuel Saul et cibat illum.

v. 40 : Vates Iudeos alta docendo cibant.

v. 41 : Priuet eos dextris Naas Amon rex ut ocellis

v. 42 : Cum Iabes Galaad fedus inire parat.

v. 43 : Eruat ut sanctis oculum fidei uetus anguis

v. 44 : Per uarias hereses instat et obstat eis.

v. 45 : Sunt in monte Bethel duo milia cum Saul ut stent

v. 46 : Semper in allophilos milleque cum Ionatha.

v. 47 : Hii tria milia sunt qui uincunt ecclesie hostes.

v. 48 : Philistea cauet faber ut ferrarius ullus

v. 49 : Non sit in Hebreis, ne mucro fiat eis.

v. 50 : Arma paret fidei ne quis doctor, uetat hostis

v. 51 : Per decies hereses Pseudoque christicolas,

v. 52 : Ecclesieque patres nece perdit, sede relegat,

v. 53 : Vt plebs nuda fide, patribus orba ruat.

v. 54 : Fert Ionathe nomen "donum domini atque columbe"

v. 55 : Signans qui dono flaminis ima spuunt.

v. 56 : Allophilos nequeunt hi uincere spirituales

v. 57 : Si quasi mel Ionathas dulcia carnis amant.

v. 58 : Qui cecidit caro carnis edens mel eget prece fratrum.

v. 59 : Sic fugit ut Ionathas plebe iuuante necem.

v. 60 : Christus, Christe, tuus Dauid in regem datur unctus

v. 61 : Rore, decore, manu, nomine preco tuus.

v. 62 : Maiores fratres minimo cessere. Minoris

v. 63 : Christus dux populi est cui retro maior abit.

v. 64 : De pecorum duce dux hominum Dauid est. Pecuinum

v. 65 : Tu fugis humanum, Christe, regens populum.

v. 66 : Quando Saul furit hanc furiam cithara Dauid arcet.

v. 67 : Crux zabulum, tumidos reprimit os placidum.

v. 68 : In Iacob allophili dum pugnant spirituales

v. 69 : Turbaque in ecclesiam demonialis agit,

v. 70 : Egreditur castris nimius magnusque Golias.

v. 71 : Ipse tumens tumidum significat zabulum.

v. 72 : Egreditur non regreditur fortis quia fortem

v. 73 : Fortior ille Dauid conterit ense suo.

v. 74 : Vrsus ei est sathanas, Antichristus leo stratus:

v. 75 : Alter in insidiis, alter in ore furens.

v. 76 : Ergo Dauid uerus uerum congressus in hostem

v. 77 : Legis sacra uelud arma molesta sinit.

v. 78 : Presignata tipis nec gentibus indita sacra

v. 79 : Legis non legem deserit ipse sacram.

v. 80 : De fluuio mundi steriles ubi erant sine fructu

v. 81 : Quinque libros Moysi, quinque tulit lapides.

v. 82 : Vase dehinc pastorali mulgetur ubi lac

v. 83 : Hos posuit. Flexit gratia duriciam.

v. 84 : Lex est dura lapis, lac gratia. Gratia legem

v. 85 : Legi iuncta facit; hec grauat, illa leuat.

v. 86 : Denique quinque tulit lapides, unum modo misit.

v. 87 : Quinque libri pandunt. Gratia probra lauat,

v. 88 : Vel lapis est unus, unum baptisma salutis,

v. 89 : Vna fides unus et deus, unus amor.

v. 90 : Fronte ferit, ferit ergo loco Christi cruce nudo

v. 91 : Funda Dauid sathanam. Frons sine fronte ruit.

v. 92 : Deuteronomii liber est etiam lapis ex quo

v. 93 : Hosti temptatus fert tria scripta deus.

v. 94 : Percussit Goliam gladio, capud abstulit eius.

v. 95 : Nam sibi philosophos subdidit, his alios.

v. 96 : Nos quoque quando suis dictis alios referimus

v. 97 : Goliam proprio percutimus gladio.

v. 98 : Inde "reuelatus bene transmigransque" Golias

v. 99 : Hebraice est tumidos signat et inde duces.

v. 100 : Nexa anima est Ionathe Dauid, horum mens tibi, Christe,

v. 101 : Qui sua credentes seque dedere tibi.

v. 102 : A tunica ad zonam Dauid ut Ionathas saia caro

v. 103 : Sic sua seque deo contribuere boni.

v. 104 : Lis Saul in Dauid est ut utrisque canunt mulieres:

v. 105 : "Mille Saul strauit, milia dena Dauid."

v. 106 : Sic dum uictori mortis uerique Golie

v. 107 : Ecclesie iubilant, flet Iacob inde furens.

v. 108 : A Saul ob Micol ut pereat centena petitus

v. 109 : Bis centena Dauid fert cito prepucia.

v. 110 : Dum Iacob ad gentes fugat ut perimat quasi Christum

v. 111 : Hic et de gemino lucra refert populo.

v. 112 : Hunc quoque Iudeus perimens putat unde peremptam

v. 113 : Lucem lucis iter gentibus inde parat.

v. 114 : Prepuciis Dauid ablatis Micol est sociatus.

v. 115 : Christus post gentes, se tibi Iuda refert.

v. 116 : Fluxa prius carnis resecans inprepuciatis

v. 117 : Se Micol, inde sibi te sinagoga iugat.

v. 118 : Gentibus ingressis saluabitur Israhel omnis.

v. 119 : Tunc et ab his et ab hoc fers dupla, Christe, lucra.

v. 120 : Lancea nitentis Dauid hac terebrare Saulis

v. 121 : Pariete cassa heret cedit ut inde Dauid.

v. 122 : Pectora dura Iacob condempnantis nece Christum.

v. 123 : Dum petit hic gentes, propria culpa ferit.

v. 124 : Custodes domui Dauid ut necet hunc Saul addit,

v. 125 : Iuda dei tumulo nomen ut eius eat.

v. 126 : In lecto statua est pellisque pilosa caprarum

v. 127 : Inuenta a missis ad capud eius ibi.

v. 128 : In lapidem offendunt quibus agnus erat uelud edus,

v. 129 : Inpeciere deum quippe putando reum.

v. 130 : Querit agrum Ionathas. Dauid hic latet. Vna uel una est

v. 131 : Missa sagitta. Refert nescius hinc puer has.

v. 132 : Christus in orbis agro latitat lapidem prope legis,

v. 133 : In tabulis legis scriptus erat siquidem.

v. 134 : Mane sacre fidei pater hunc lege, inde prophetis

v. 135 : Scribit. Scripta uehit nec uidet illa Iacob.

v. 136 : Fertque refertque libros sed non illos nec in illis

v. 137 : Scit tectum Christum cecus et ipse uidens.

v. 138 : A profugo petitur Dauid Abimelec sacer a quo

v. 139 : Prepositos panes, arma capit Golie.

v. 140 : Christus discipulos querit, fugiens Iacob aufert

v. 141 : Pascha nouum cenans fortis ab his spolia.

v. 142 : Dauid Achis coram ficte furit huicque saliue

v. 143 : In barbas refluunt seque uehit manibus.

v. 144 : Achis "quomodo est" dictus studium Iacob edit.

v. 145 : Christus ibi os mutat dans noua, prisca sinens.

v. 146 : Procidit et Christus quasi Dauid ad hostia porte

v. 147 : Ad nostre flexus principium fidei,

v. 148 : Se uehit in manibus dicens: "Hoc sumite corpus."

v. 149 : Numen homo, barbam fluxa saliua tegit.

v. 150 : Dum Dauid hinc profugum retinet spelunca Modollam

v. 151 : Fratres atque domus eius eunt ad eum.

v. 152 : Et Christus surgens in Iudea sibi lectam

v. 153 : Mox primitiuam collocat ecclesiam.

v. 154 : Cetus apostolicus, fratres domus et patris eius,

v. 155 : Credentes alii conueniunt ad eum,

v. 156 : Census peccati quos pressit ut es alienum,

v. 157 : Quos angustia nec latus amor retinet

v. 158 : Et resipiscentes animo mestos et amaro

v. 159 : Christus amat, princeps his fit et hii sibi grex.

v. 160 : Est in spelunca latitans profugus Dauid ille.

v. 161 : Et Christus tegitur corpore seu tumulo.

v. 162 : Fert Iacob in Christum fetorem mentis inique,

v. 163 : Quod uentrem purgans exprimit ille Saul.

v. 164 : Noluit ut ualuit Dauid hunc prosternere morte.

v. 165 : Noluit ut ualuit perdere Christus eum.

v. 166 : Ille scidit clamidis horam, regni decus iste.

v. 167 : Pinnula rupta Saul signat et hoc alibi.

v. 168 : Pseudoduces animi mala rerum prodere fama

v. 169 : Purgare est uentris interiora Saul.

v. 170 : Vtque Saul Dauid ense timet sic ore ferire

v. 171 : Obloquioue patrem subdita turma gregis.

v. 172 : Dum tamen obtrectant leuiter clamidem quasi rumpunt

v. 173 : Sed sibi percutiunt mox cor ut ille Dauid,

v. 174 : Nam qui prepositis et eorum prepositori

v. 175 : Obloquitur domino sic reus his et ei.

v. 176 : Inde uiri Ceile Dauid hostes hincque Zifei

v. 177 : Iudeos hostes, Christe, tuos referunt.

v. 178 : Nam "iacta ad fundam" Ceila "florens"que Zifeus

v. 179 : Fertur et hic flos est circuitusque malis.

v. 180 : Ebrius ille Nabal signat Iacob ebrietatem.

v. 181 : Hic Dauid, hic Christum spernit, uterque ruit.

v. 182 : Christum ab ea fidei pastum per seque suosque

v. 183 : Querentem repulit ebria Ebrea falanx.

v. 184 : Abigail partem conuerse plebis ad ipsum

v. 185 : Exprimit. Hec Christo iungitur, illa Dauid.

v. 186 : Hec in apostolicis orans uigil inque prophetis

v. 187 : Pro populo mentis fert tibi, Christe, cibos.

v. 188 : "Exultatio" quippe "mei patris" ore Latino

v. 189 : Abigail, Nabal dicitur "insipiens".

v. 190 : Inde soporati Dauid intrat castra Saulis

v. 191 : Atque cifum et sceptrum tollit et alta subit.

v. 192 : Ad bona sopito, uigili Iacob ad mala Christus

v. 193 : Legem cum regno tollit et astra petit.

v. 194 : Dum Dauid est absens Siceleg gens Amalechita

v. 195 : Succendit, tollit cetera rapta Dauid.

v. 196 : Et mala plebs lambit lucra de damnis alienis

v. 197 : Absentando deum sic sibi seque deo.

v. 198 : Calle puer lapsus Egiptius Amalechites

v. 199 : Est mundi mundo non redamatus amans.

v. 200 : Hunc Dauid inuentum reficit quia sepe reiectos

v. 201 : Mundo doctrine pane redemptor alit.

v. 202 : Dux Dauid est qui sepe sequi nequit Amalechitam.

v. 203 : Fit doctor mundi nil sibi nactus ibi.

v. 204 : Hoc duce prandentem Dauid opprimit Amalechitam,

v. 205 : Hoc Christus lubricam preduce leticiam.

v. 206 : Flet Saul et Ionatham Dauid ilico Marte perhemptos.

v. 207 : Christicole sancti flentque dolentque reos

v. 208 : Qui uelud allophilis Saul et Ionatas ita primum

v. 209 : Fortes demonicis ictibus obstiterant,

v. 210 : Sed ruerant mundi lubrico, "lubricos" quia montes

v. 211 : Gelboe translatos sermo Latinus habet,

v. 212 : Spemque euadendi ueterem qui se premit hostem

v. 213 : Perdentes perimunt se uelud ense suo.

v. 214 : Se uelud ense suo Saul isti pernicioso

v. 215 : Desperamine se dant ita sepe neci.

v. 216 : Flent sancti lapsos fastu seu lubricitate.

v. 217 : Fastum mons lubricum Gelboe significat.

v. 218 : Demones hos spoliis uirtutum despoliantes

v. 219 : Lapsos iudice te, Christe, sibi reputant.

v. 220 : Noster in electis Dauid in propriis quasi menbris

v. 221 : Lapsorum lapsum flet quia flere facit,

v. 222 : Neu talis currat Philistim fama per urbes

v. 223 : Tollere iusticie precipit arma suos.

v. 224 : Mox fidei scuto, iuris torace salutis

v. 225 : Et galea, uerbi munit eos gladio.

v. 226 : Amalechita loquens Dauid et Saul esse perhentum

v. 227 : A se fingens est inde perhemptus ei.

v. 228 : Os quod mentitur animam siquidem necat ipsam

v. 229 : Et fodiens foueam sepe subintrat eam.

v. 230 : Hinc Iuda natos arcum Dauid ipse doceri

v. 231 : Precipit et Christus robur habere suos.

v. 232 : Hinc armatura iubet obstent hostibus hostes

v. 233 : Hosti ne cedat palma, ruina gregi.

v. 234 : Gelboe sunt montes Iudei corde tumentes.

v. 235 : Hic moritur Christus ut Saul unctus ibi.

v. 236 : Qui quoniam fidei primordia non tenuerunt

v. 237 : Primiciarum non sunt ibi prorsus agri.

v. 238 : Ascendit geminis cum coniugibus Dauid Hebron.

v. 239 : Christe, duos populos ducis in ecclesiam.

v. 240 : Cumque suis domibus transducit quemque uirorum

v. 241 : Vir, sed uir totus te duce, Christe, uiget.

v. 242 : Iuda super sese tribus in regem Dauid ungit.

v. 243 : Christi turma deum prona fatetur eum.

v. 244 : Inde uiris Iabes Galaad grates Dauid offert

v. 245 : Quod Saul intumulant prolis et ossa sue.

v. 246 : Quando uelud sepelit quis dampnans facta malorum

v. 247 : Aut obliuiscens hoc tibi, Christe, placet.

v. 248 : Hisboseth auxiliis Abner regit Israhel omnem,

v. 249 : Atque domus Iuda sola Dauid sequitur.

v. 250 : Paucis de primo populo te, Christe, professis

v. 251 : In reliquis error regnat agente sathan.

v. 252 : Inde septenis in Ebron Dauid imperat annis,

v. 253 : Hac tota uita Christus in ecclesia.

v. 254 : Asael insequitur, Abner fugit. A fugiente

v. 255 : Asta post tergam sternitur ille sequens.

v. 256 : Mens irata furit. Doctor ferit ore furentem

v. 257 : Quando malis uerbis non mala uerba refert.

v. 258 : Sed cum nil sese mens iracunda refrenat

v. 259 : Et uelud Asael est impetuosa sequens

v. 260 : Non decet ut reprimat mens docta furore furorem,

v. 261 : Probra probris, litem lite, flagella flagris

v. 262 : Quo tranquilletur seu quo deferueat ira.

v. 263 : Dicat equo frenum, flumina dando focis,

v. 264 : Tangat ad hec pia mens aliquid subtiliter unde

v. 265 : Mens ex obliquo se furiendo premat.

v. 266 : Ex mucrone ferit qui scilicet impetuose

v. 267 : Increpat, auersa est hasta loquela pia.

v. 268 : Asahel inde ruit quia dum parci sibi sentit

v. 269 : Mens conmota pio famine uicta cadit.

v. 270 : Famine uicta cadit, quin immo cedit ab ira,

v. 271 : Ceu sine ferro sic Asahel emoritur.

v. 272 : Inter uero domum Dauid atque domum Saul acta

v. 273 : Longa satis lis est. Hec redit, illa preit.

v. 274 : Ista domus Dauid est pia gens, Saul impia gens est.

v. 275 : Hec premit illam, stat pressa premensque iacet.

v. 276 : Sed Dauid orti sunt in Ebron; sic ecclesie fons

v. 277 : Perfecto numero gignit ad astra uiros.

v. 278 : Hisboseth expelli suadet Dauid Abner adiri,

v. 279 : Doctores Christo cor dare, terga Ioui.

v. 280 : QuIppe "lucerna patris" ex Hebreo sonat Abner

v. 281 : Signans lucentes ore manuque patres.

v. 282 : Carne patres zabulus, Ioab [in] inguine percutit Abner.

v. 283 : Hic semel, ille ferit semper, uterque dolo.

v. 284 : Hisboseth ut dormit dormit portaria purgans

v. 285 : Farra, duoque uiri fraude ruunt in eum.

v. 286 : Discernens quasi cor purgans custodia mentis

v. 287 : Si iacet, ut penetrent cor, uiciis dat iter.

v. 288 : Dum spicas tollunt uirtutum germina demunt,

v. 289 : Inguine percussum luxuriaue premunt.

v. 290 : Israhel inde tribus adeunt in Ebron Dauid omnes;

v. 291 : Sic quoque Christum gens omnis in ecclesia.

v. 292 : "Osque caroque sumus tua" dicunt qui bene credunt

v. 293 : Incarnatum te uirgine matre, deus.

v. 294 : Israhel ergo Dauid, se Christo gens pia subdit.

v. 295 : Subdita turba deo regnat in arce dei.

v. 296 : Annorum triginta Dauid regnum capit idque

v. 297 : Iam solus totum per quadraginta tenet.

v. 298 : Annorum Ihesus totidem lauachrum sacrat edens

v. 299 : Regnum perfectis quos quadraginta notant.

v. 300 : Vt de Ierusalem Dauid eiecit Iebuseum

v. 301 : Sic et tu zabulum de grege, Christe, tuo.

v. 302 : Cecis et claudis pulsis cepit Syon arcem.

v. 303 : Mens uiciis pulsis fit tibi, Christe, Syon.

v. 304 : Multas uxores Dauid et Christus sibi gentes

v. 305 : Sumpsit. Ab his multis multa propago datur.

v. 306 : Concu Dauid bine signant se nomine Christi

v. 307 : Ob lucra uelantes ecclesias heresum.

v. 308 : Oza leuans archam bone calcitrante feritur;

v. 309 : Sic qui prelato subditus obloquitur.

v. 310 : Si ruit ille leuans archam sacer Oza, figuram

v. 311 : Corporis almifici, rex bone, Christe, tui,

v. 312 : Quali morte putas ruit atque ruet reus ipsum

v. 313 : Qui corpus domini corpore spurcus edit?

v. 314 : Iusti mens archa est que calce bonis quia plebis

v. 315 : Confesse morbis conpaciens quatitur.

v. 316 : Et quoniam quatitur condescendendo putatur

v. 317 : Casus ab infirmo subpositoque grege.

v. 318 : Obloquioque manum tendentes atque timentes

v. 319 : Ne uelud archa ruat praua loquendo ruunt.

v. 320 : Templa struit Salomon uetito Dauid inde cruento.

v. 321 : Pace fruens animas non leuis edificet.

v. 322 : "De Dauid exibit rex eternus", deus inquit.

v. 323 : Hic spondet Christum non Salomona deus.

v. 324 : Philistiim subicit Dauid et Christus sibi gentes.

v. 325 : Hic fidei census, ille tributa petit.

v. 326 : Valle salinarum cedit ter milia sena

v. 327 : Rex Dauid, et deus hos qui nimium sapiunt.

v. 328 : Mifiboseth claudum Dauid ad propriam sibi mensam,

v. 329 : Christus despectos ad sua dona uocat.

v. 330 : Dimidias barbas missis Dauid hinc Naas Amon

v. 331 : Rex rasit, patribus ora manusque sathan.

v. 332 : In Iericho flent defectum dum barba recrescat.

v. 333 : Sic redeunt flentes regis ad ora Dauid.

v. 334 : De solio rex Bethsabee uidet ora lauantem,

v. 335 : Intus mundantem se deus ecclesiam.

v. 336 : Illius ille uirum, ueterem necat iste drachonem.

v. 337 : Sic Dauid hanc, deus hanc perpete dote iugat.

v. 338 : Dux Ioab in Rabat pugne palmam Dauid effert

v. 339 : Regis et eius habet mox diadema Dauid.

v. 340 : Ordo patrum pugnans pugne finem domino dat,

v. 341 : Ambit et hunc sacri sacra corona chori.

v. 342 : Absalon hinc fratrem quia frater amore sororem

v. 343 : Perdiderat perdit perditus ipse dehinc.

v. 344 : "Pax patris" Absalon est Amon "dans", Thamar "amara".

v. 345 : [Miphiboseth claudum Dauid ad propriam sibi mensam

v. 346 : Abiectos dominus ad bona uera legit.]

v. 347 : Potat amarum mel dans homo se ueneri [uel uiciis].

v. 348 : Se tamen hostis ei monstrans patrem quasi pacis

v. 349 : Ante fauet spondens prospera, fine necat.

v. 350 : Iudas Iudeus Christo et Dauid Absalon instant

v. 351 : Et tradens et emens significansque ruunt.

v. 352 : Achitofel patres heresum notat, his reprobatur.

v. 353 : Dux Dauid est, dracho dux Absalon alter eis.

v. 354 : Hii perdunt propriam quia corrumpunt alienam

v. 355 : Vitam perque suos se laqueant laqueos.

v. 356 : Migrat ad hunc ab eo scola praua ducem duce mutans.

v. 357 : Pro Christo est dracho dux, pro Dauid Absalon his.

v. 358 : Credentes de multicolis antiquus amicus

v. 359 : Regis Arachites significat Cusai.

v. 360 : In mundo mundum uelud Absalon ille refutant,

v. 361 : Achitofel reprobant, stant in amore Dauid.

v. 362 : Concu Dauid binas quas custodes domui rex

v. 363 : Dimisit stupris Absalon urget agens.

v. 364 : Sic sathanas quosdam qui custodes populorum

v. 365 : Cernuntur maculat sorde, malis, heresi.

v. 366 : Nec Dauid intrat ad has iam sed dat pabula clausis

v. 367 : Inque diem mortis usque manent uidue.

v. 368 : Corruptos nec conuersos deus amouet a se,

v. 369 : Scilicet indignos prorsus amore suo.

v. 370 : His tamen in terra dans terrea conmoda suadet

v. 371 : Vt flendo redeant et redeundo fleant.

v. 372 : Achimaas Ionathasque simul fugiunt fugientes

v. 373 : Absalon, et loti fonte sacro zabulum.

v. 374 : Stant iuxta fontem Rogel. Hic "tristis" sonat. Intrant

v. 375 : Gaudia tristicia uera petendo pia.

v. 376 : Tecta uiri in Baurim, qui uersus uoce Latina

v. 377 : Est "iuuenis", querunt precipitante gradu.

v. 378 : Quando iuuentutis memores delicta reuoluunt

v. 379 : Atque reuoluendo flent, ea flendo lauant.

v. 380 : Descendunt in uestibuli puteum quia flentes

v. 381 : Et resipiscentes et sibi sunt humiles.

v. 382 : Expandit mulier uelamen in os putei, cum

v. 383 : Probra gregis precibus contegit ecclesia.

v. 384 : Est quasi desiccans tisanas, cum menbra reorum

v. 385 : Stringit, precingit, frangit et angit ea.

v. 386 : Sic res ipsa latet, sic est transgressio tecta

v. 387 : Fletibus et precibus corporeaque cruce.

v. 388 : Sic homines zabulum, bini uelud Absalon illi

v. 389 : Ocius euadunt, sic mala tecta cadunt.

v. 390 : Absalon effugiens mulo suspensus inheret

v. 391 : Pendens in quercu cesarie capitis.

v. 392 : Iuda legens legem fatue atque superflua multa

v. 393 : Dans per quam potuit uiuere morte ruit.

v. 394 : Lancea trina Ioab cor confodit Absalon et cor

v. 395 : Iudaicum sathanas per tria tela ferit.

v. 396 : Fastus, auaricia et liuor totum Iacob uni

v. 397 : Perfidie subdunt, perfida uita neci.

v. 398 : Numina plura uni uero non uera superbi,

v. 399 : Terrea lucra sacris anteferunt cupidi.

v. 400 : Inuidia seu perfidia periere rebelles

v. 401 : Vatibus et Moisi, plus loquar, immo deo.

v. 402 : Absalon in foueam post mortem mittitur altam,

v. 403 : Sic malus in Stigium post sua busta lacum.

v. 404 : Congeritur lapidum super Absalon altus aceruus

v. 405 : Mens exprobratur cum male dura malo.

v. 406 : Absalon extinctum Dauid, et pia flet scola lapsos

v. 407 : Inque euangelio Ierusalem dominus.

v. 408 : Absalon extincto repetit Dauid Israhel omnis,

v. 409 : Extinctis Christum patribus ipse malis.

v. 410 : A Dauid auertit populum Bocri Siba natus,

v. 411 : Sic quoque Iudeos error ab ecclesia.

v. 412 : Israhel ergo Siba capud exponens mulieris

v. 413 : Suggestu cesum sceptra Dauid repetit.

v. 414 : Idem scripture monitis a corde repellens

v. 415 : Et resecans zabulum se tibi, Christe, refert.

v. 416 : Mentum dextra Ioab Amase gladiumque sinistra

v. 417 : Detinet. Inde fauor, hinc dolus atque dolor.

v. 418 : Ob tacitos patres ceu cesos Gabaonitas

v. 419 : Verbi in plebe fames ut dapis in Iacob est.

v. 420 : Gabaonita perit, perit ut reus a grege tractus

v. 421 : Per miseros patres demonicosque dolos.

v. 422 : Resfa sago crucians se seruat dum pluat illos,

v. 423 : Ne fera dilaceret nocte, die uolucres.

v. 424 : Gens pia se crucians dum celsa hos gratia roret

v. 425 : Pellit ab his prauos demonas atque homines.

v. 426 : Bella quaterna Dauid seruorumque eius in hostes

v. 427 : Signant hoc toto tempore bella dei.

v. 428 : His licet in Christum Christique gregem ruat orbis

v. 429 : Regi siue gregi uictus utroque subest.

v. 430 : Cathalogo Dauid inde uiri fortesque parati

v. 431 : Significant sanctos, conditor alme, tuos,

v. 432 : Qui licet ore uiri, re fortes, mente uiriles

v. 433 : Nil tamen ad te sunt, trine sed une deus.

v. 434 : Scribitur hinc: "Primos tres non peruenit adusque."

v. 435 : Nam neque uas plasti par neque terra deo.

v. 436 : Quod Dauid oblatam dat aquam domino, negat ori,

v. 437 : Fit sacrifex domino, crux sibi, forma gregi.

v. 438 : Vicit naturam, strauit sibi se docuitque

v. 439 : Ipse suos siciens rex tolerare sitim.

v. 440 : Se memor illicitis magnisque prius maculatum

v. 441 : Se licitis ideo, se minimis cohibet.

v. 442 : Factus in Vriam moechus, fraudans homicida

v. 443 : Verbera pertulerat flendoque mundus erat.

v. 444 : Post siciens et aquam cupiens retinensque cupitam

v. 445 : Penituit quia uel corde cupiscit eam.

v. 446 : Sic libans illam sese libauit in illa

v. 447 : Hostis amans sibimet, hostia uiua deo.

v. 448 : Qui cupiit, cupiens fregit thalamos alienos,

v. 449 : Quod uel aquam cupiat nunc timet ille pauens.

v. 450 : Temperat a licitis prius illicitis maculatus.

v. 451 : Fit rex forma reis ut rea facta lauent,

v. 452 : Maioris casus fiat cautela minoris,

v. 453 : Mensque cadendo sequens flendo sequatur eum.

v. 454 : Rex Dauid ut senuit Abisac iuncta calet algens,

v. 455 : Nam sapiencia stat iuncta bonis senibus.

v. 456 : "Pro patre" dicit "ego regnabo" tumens Adonias.

v. 457 : Stirps Dauid hinc annis grandior, hinc animis

v. 458 : Iudeus capiens legem prior indeque maior

v. 459 : Regna sibi soli uendicat ipse poli.

v. 460 : Sed minor est Salomon regnans, minor ecclesie plebs.

v. 461 : Sic habet inferior prima, suprema prior.

v. 462 : Adonias Abisac, corrumpere Iuda sophiam

v. 463 : Nunc tipici sensus uult, neuterque ualet.

v. 464 : Hinc Salomona Dauid ut amicis sic inimicis

v. 465 : Quos tamen ipse tulit reddere digna iubet,

v. 466 : Quippe modo paciens post iudex puniet hostes

v. 467 : Quando malis dicet: "Ite" - "Venite" bonis.

v. 468 : Bina mouet meretrix ydriam post dona sophie

v. 469 : Certans et caro nos post sacra dona dei.

v. 470 : Stirps sub matre perit sopita. Pseudomagister

v. 471 : Quos parit ore, necat re iacet hac, stat eo.

v. 472 : Re piger, ore uigil quos hinc alit, opprimit inde,

v. 473 : Sic idem uite causa necisque suis.

v. 474 : Mater nec matri Ü ut et Ü ore professa nouercam

v. 475 : Vult alienum que non habet orba suum.

v. 476 : Doctor pseudo dolens neque discipulos neque sese

v. 477 : Laudari laudem postulat ex aliis.

v. 478 : Sic sua praua tegens per sobria facta suorum

v. 479 : Alterius natum dat sibi cassa suo.

v. 480 : Sed ueram matrem, mucro regis habet quia, fructus

v. 481 : Cui uiuat, cui non, iudicis ira probat.

v. 482 : Iudicis ira probat tanquam gladius Salomonis

v. 483 : Quis soboli mater quisue nouerca fuit.

v. 484 : Viuaque precipitur partiri stirps prius ut post

v. 485 : Soli reddatur que sibi uera parens,

v. 486 : Discipuli quasi diuiditur nunc actio quando

v. 487 : Alter ab hoc laudes, alter habet meritum.

v. 488 : Falsa parens quem non genuit petit ense secari.

v. 489 : Discipulos reprobus dux premit alterius.

v. 490 : Ex illis laudem dum non habet opprimit illos

v. 491 : Nec cupit hos uiuos mortuus inuidia.

v. 492 : Huic mulier clamat mulierem tota professa:

v. 493 : "Nec michi nec tibi sit, sectus utrique ruat."

v. 494 : Pseudomagister enim per quos non laus sibi uiuit

v. 495 : Inuidet hos aliis uiuere per meritum.

v. 496 : Verum uera parens uiuos sinit hos aliene.

v. 497 : Hos apud hanc saltim uult superesse sibi.

v. 498 : Verus amat doctor de discipulis sit ut eius

v. 499 : Alter habens laudem, mens modo uiuat eis.

v. 500 : Hac pietate parens bona cognita, falsa reiecta est.

v. 501 : Verus enim uera dux pietate patet.

v. 502 : Totum mater habet cedens alii quasi totum,

v. 503 : Nam neque que sua sunt uult sibi uerus amor.

v. 504 : Cumque bonus doctor non de uirtute suorum

v. 505 : Inuidet aut laudes aut titulos aliis,

v. 506 : Integros natos recipit quia iudice Christo

v. 507 : Integra iure refert premia propter eos.

v. 508 : Principibus scriptura dehinc scriptis Salomonis

v. 509 : Qui regni uariis officiis preerant

v. 510 : "Et Salomon rex" inquit "habens erat omnia regna

v. 511 : A Philistino flumine adusque Pharon."

v. 512 : Sunt Christo regi reges et regna subacta.

v. 513 : Huic uni regnat subditus omnis homo.

v. 514 : Cetera scire potest fatis alibiue repressa

v. 515 : Cui tipici sensus regula lexque patent.

v. 516 : Significans sane uerum Salomon Salomonem

v. 517 : Precinit ore, manu, nomine, pace, cibo.

v. 518 : De quibus et quis ei cibus esset quaque dierum

v. 519 : Additur, addatur allegoria simul.

v. 520 : Sunt triginta cori simile duplicesque farine:

v. 521 : Inde deus trinus, hinc opus omne bonum.

v. 522 : Porro boues pingues denos sub lege docentes,

v. 523 : Sub cruce uiginti pascuales recipe.

v. 524 : Per denos qui decalogum, per eos geminatos

v. 525 : Signantur bene qui dant uetus atque nouum.

v. 526 : Lector, parce quod hic longum breuians, breue longans

v. 527 : Prudens atque sciens pono sub igne manum,

v. 528 : Metrum uel metri me nescia nomina quodque

v. 529 : Paucis magna breui non breue dico, grauat.

v. 530 : Forsan et obscurus fio breuis esse laborans,

v. 531 : Sed michi siue meis semiretecta cano.

v. 532 : Nunc suscepta sequor ad idem remeans ab eodem,

v. 533 : Vsum non speciem carminis inde petens.

v. 534 : Centum nempe duces gregis in domini grege presunt,

v. 535 : Quippe duces patres cornigeri tipice.

v. 536 : Iam uenatio de uariis animalibus illa

v. 537 : Adquisitio de gentibus est uariis.

v. 538 : Retibus hec euangelii data spirituales

v. 539 : Per uenatores fit tibi, Christe, cibus.

v. 540 : Rex Salomon eiusque falanx habet undique pacem.

v. 541 : Pausat sub ficu uiteque quisque sua.

v. 542 : Carne sub angusto deus ortus in orbe dat orbi

v. 543 : Pacem quam uates precinit, aethra canit.

v. 544 : Subque noue legis ficu, sub uite flagrantis

v. 545 : Federis una deo gens Nazarea uiget.

v. 546 : Currilium quadraginta simul presepia equorum

v. 547 : Atque equitancium sunt milia bina decem.

v. 548 : Gens legis quadraginta tenet quam per quadraginta

v. 549 : Ieiunando dies sumpsit eis Moyses.

v. 550 : Gens duodenarium noua prefert quam duodenus

v. 551 : Cetus apostolicus recta monendo fouet.

v. 552 : Regis equos rationales ueteresque nouosque

v. 553 : Doctrine sacre sacra fouent stabula.

v. 554 : Prorsus ut ad summum fiant habiles equitatum

v. 555 : Hos presepe dei dogmata sacra cibant.

v. 556 : Nutrit eos feruor prefectorum Salomonis

v. 557 : Dum bona uox alit hos, dum bona uita patrum.

v. 558 : Prefecti uigiles mense regis Salomonis

v. 559 : Sollicitique dabant queque necessaria.

v. 560 : Ecclesiam libris scribendo, loquendo replentes

v. 561 : Doctores mensam mentibus inde parant.

v. 562 : Dat deus ut sapiens, ut sit prudens Salomoni.

v. 563 : Sic ultra cunctos est homines sapiens.

v. 564 : Fons transit fluuium, Christus sapiens sapientes,

v. 565 : Namque sophi plures, ille sophia patris.

v. 566 : Gentibus in cunctis stans nomen erat Salomonis.

v. 567 : Gentibus in cunctis stat tua, Christe, fides.

v. 568 : Parabolas tria milia, carmina milia quinque

v. 569 : Ille uetus Salomon egit agitque nouus.

v. 570 : Parabole tria milia sunt perfectio uite

v. 571 : Spesque, fides et amor, trinus et ipse deus.

v. 572 : Disserit et noster rex carmina milia quinque

v. 573 : Corporeos sensus quinque docendo regi.

v. 574 : Disputat a cedris ad ysopum, cum deus altus

v. 575 : Fit caro dumque leuat parua, superba premit.

v. 576 : In ligno pendens de lignis disputat idem,

v. 577 : Namque sibi prefert grandibus ima crucis.

v. 578 : Iam de iumentis, auibus uel piscibus ille

v. 579 : Reptilibusque uetus disseruit Salomon.

v. 580 : Discernens reprobas deus a sanctis animabus

v. 581 : Nos reprobare docet reproba, recta sequi.

v. 582 : Conueniunt multe gentes audire sophiam

v. 583 : Illius, istius omnis ut unus homo.

v. 584 : Quam Salomon struit illa domus super astra struendam,

v. 585 : Quam Moyses structam signant ecclesiam.

v. 586 : Illa polo regnat, terris hec exulat. Vni

v. 587 : Illa uel ista deo iuncta fruetur eo.

v. 588 : Pertinet auctor ad hanc, medius nostrique deique,

v. 589 : Christus, ad hanc ciuis angelus, exul homo.

v. 590 : Est fundamentum Christus fundator et ipse.

v. 591 : Nos opus, hic opifex, nos domus, ille faber.

v. 592 : Hic nobis pater est dominus, capud opilioque.

v. 593 : Nos huic stirps, famuli menbraque grexque sumus.

v. 594 : Nos quadri lapides, lapis hic conexus utrique.

v. 595 : Hec in deserto conditur inque uia.

v. 596 : Hiis aliisque tipis notat hec honus, illa quietem.

v. 597 : Tabernacula habet aduena, templa manens.

v. 598 : A solo Iacob hec, a proselitis fit et illa

v. 599 : Vnde patres ueteres hec notat, illa nouos.

v. 600 : Grex uni lapidi per utramque coheret uterque.

v. 601 : Dat prior arcta uie, lata sequens patrie.

v. 602 : Hyram rex Tirius ad opus dat opem Salomoni.

v. 603 : Artifices, aurum lignaque donat ei.

v. 604 : Rex Hyram reges signat de gente renatos

v. 605 : Qui Salomona nouum dum sua menbra iuuant.

v. 606 : Augustis et Cesaribus tibi, Christe, subactis

v. 607 : Stat, stetit et stabit nostra Syon per eos.

v. 608 : Stat per eos urbs pacis, opus domini, domus agni,

v. 609 : Mors heresum, fidei flos, status ecclesie.

v. 610 : Philosophi sunt artifices, aurum sapientes,

v. 611 : Stemmate sublimes ligna cedrina uiri.

v. 612 : Hos conuersa deo gens sicut Hyram Salomoni

v. 613 : Ligna dat. Ipsorum stant ope templa dei.

v. 614 : De Libano rex ligna secat, secat a lue fastus.

v. 615 : Iudicis est terror dura securis eis.

v. 616 : Farris ob hoc multos Salomon oleique quot annis

v. 617 : Huic huiusque choros retribuit domui.

v. 618 : Farra dei uerbi uel oliuum flaminis almi

v. 619 : Retribuit Christus premia digna suis.

v. 620 : "De Libano fac ligna tuos precidere seruos.

v. 621 : Sint quoque presto mei" dixit Hyram Salomon.

v. 622 : Regis Hyram serui patres de gentibus adsunt

v. 623 : Qui quasi ligna iugo corda tumore secant.

v. 624 : Corda secant, ea secta parant ponuntque parata

v. 625 : In templo ecclesie nunc, super astra dehinc.

v. 626 : Prorsus Hyram serui docti plus quam Salomonis

v. 627 : Prefati cedros cedere montis erant.

v. 628 : Nam plus gentiles gentilia friuola norant

v. 629 : Ipsaque conuersi nota secare magis.

v. 630 : Plus tamen his aderant docti serui Salomonis

v. 631 : Cuius mensure ligna secanda forent.

v. 632 : Cetus apostolicus siquidem fidei sacra norant

v. 633 : Cercius a Christi scilicet ore data.

v. 634 : Sed primi de gente patres monitis peregebant

v. 635 : Petri uel Pauli quosue deus docuit

v. 636 : Ne, si non ab eis docti noua quosque docerent,

v. 637 : Erroris fierent non duce stante duces.

v. 638 : Fallax est uero nulli qui discipulatur.

v. 639 : Nec doctrina per hunc, immo ruina datur.

v. 640 : Artifices legit Salomon ex Israhel omni.

v. 641 : De qua non legeret, non fuit ulla tribus.

v. 642 : Non ex stirpe Aaron sola legitur modo patrum

v. 643 : Ordo sed ex omni dux bonus ecclesia.

v. 644 : Ordinat hos Christus mala pellere, recta monere,

v. 645 : Cedere de Libano ligna, secare cedros.

v. 646 : Cesores decies tria milia sunt bene docti

v. 647 : Vnius et trini sacra secreta dei.

v. 648 : Que uigilant ad opus per mensem quemque uirorum

v. 649 : Milia dena uiros significant ualidos.

v. 650 : Significant ualidos quod agunt, quod agi quoque suadent

v. 651 : Iussa decem legis que sacra summa notat

v. 652 : Quique flagranter amant, flagranter amanda reclamant

v. 653 : Premia denario significata poli.

v. 654 : Per ternos menses, distancia tradita quorum

v. 655 : His cesoribus est, quid tipus edat habes:

v. 656 : Tres menses tres uirtutes euangelice sunt

v. 657 : Per quarum uitam uita beata datur.

v. 658 : [Per] Est helemosina, post oratio uitaque parca

v. 659 : Quam parsimoniam quique uouere solent.

v. 660 : Cuncta prior claudit que propter fratris amorem

v. 661 : Concipis, edis, agis pectore, uoce, manu;

v. 662 : Cuncta sequens que flendo foris conpunctus et intus

v. 663 : Pro summi summo pronus amore dei;

v. 664 : Tercia cuncta quibus cor mitis, menbra refrenas

v. 665 : Illas hac una fultus utrasque tenens.

v. 666 : Menses adduntur templi structoribus hii tres,

v. 667 : Hee tres uirtutes patribus ecclesie.

v. 668 : Perfectum tipicat mensis quem luna perexplet.

v. 669 : Luminat ut lunam sol deus ecclesiam.

v. 670 : Adoniram, "deus" Hebraice "celsus", tenet omnes

v. 671 : Artifices sub se, sic deus ipse patres.

v. 672 : Quando procedant in opus uel quando reposcant

v. 673 : Quisque domum propriam prouidet ille uiris

v. 674 : Et deus his quo tempore agant foris aut bona dicant.

v. 675 : Ligna sed et lapides ceduntur cesaque monte

v. 676 : Ad montem domini turba ministra ferunt.

v. 677 : Nam de labe tumentis Ade, de monte tumoris

v. 678 : Nunc fidei montem scandimus inde rei.

v. 679 : Hii lapides portant, honus hii quia spiritus almus

v. 680 : Dat sua dona suis, huic magis huicque minus.

v. 681 : Vectores honerum qui milia septuaginta

v. 682 : Sabbata dant anime septima sacra deo.

v. 683 : Inde resurgendi spem milia bis quadraginta

v. 684 : Dant latomi. Octauo reddita uita die est.

v. 685 : Prepositi signant tria milia siue trecenti

v. 686 : Doctos quod deus est trinus et unus apex.

v. 687 : Sed latomos, sed prepositos, sed honus reuehentes

v. 688 : Proselitos constat non Iacob esse satos.

v. 689 : Denique gentiles cum Iudeis operantes

v. 690 : Ex utraque patres gente uenire notant.

v. 691 : Quadrari, poni lapides grandes preciosos

v. 692 : In fundamento rex iubet et fit ita.

v. 693 : Vt fundamento sancti coniunctius herent

v. 694 : Christo. Christus eos sustinet, hii reliquos.

v. 695 : Cetus apostolicus simul atque propheticus ordo

v. 696 : Sunt proprie lapides regis in ede boni.

v. 697 : Vndique quadrati stant omni parte beati

v. 698 : Spernere fundati prospera, dura pati.

v. 699 : Hosque dolant cementarii Salomonis Hyramque.

v. 700 : Ex populo regis sunt utriusque patres.

v. 701 : Biblia dicta loco domui "manus" edificande

v. 702 : Precipuos lapides, ligna cedrina parant.

v. 703 : Linga parat patrum nos celo prauaque truncans,

v. 704 : Fundans recta, secat ligna, locat lapides

v. 705 : Ordo decens. Primum lapides et ligna secantur.

v. 706 : Hinc lapides grandes grande secuntur opus.

v. 707 : A lue declina prius et post fac bona sicque

v. 708 : Saxa uelud cedis reproba, recta locas.

v. 709 : Inde spei paries, tectum tibi surgat amoris.

v. 710 : Sic faciendo domum pacis es ipse domus.

v. 711 : Templum de Pario fit marmore scilicet albo.

v. 712 : Album castorum res notat alba chorum.

v. 713 : Bis sexagenis templum cubitis fuit altum.

v. 714 : Sacrifices summos summa notata notat.

v. 715 : Iam uero quarto regni Salomonis in anno

v. 716 : Illa domus domini mistica cepta fuit.

v. 717 : Christus ut expleuit que libris scripta quaternis

v. 718 : Sunt euangelii condidit ecclesiam.

v. 719 : Concesso inmundis ad agendum pascha secundo

v. 720 : Mense sacrum ceptum pagina pandit opus.

v. 721 : Morte anime inmundos nos spectat pascha secundum.

v. 722 : Fit Iudea prior nosque secunda domus.

v. 723 : Monte situm est templum quod Ierusalem uocitatur.

v. 724 : Mons deus est, "pacis uisio" Ierusalem

v. 725 : Dicta. Iebus, dum regnaret Iebuseus ibi Ornan,

v. 726 : Ierusalem dicta est a Salomone dehinc,

v. 727 : Quippe Iebus "calcata" sonat gentemque figurat

v. 728 : Sub Ioue calcatam, sub cruce pace sacram.

v. 729 : Ornan gentilis cuius tulit area templum

v. 730 : Signat gentiles templa superna datos.

v. 731 : Quod sexagenis cubitis ea longa recessit

v. 732 : Longanimis plaudit ecclesie fidei,

v. 733 : Lataque uicenis latum designat amorem

v. 734 : Quod nec amans sed atrox hostis amatur ei,

v. 735 : Altaque tricenis spem muneris innuit alti

v. 736 : Pro quo blanda spuit, spernit amara cutis.

v. 737 : Ostiolum contra ostiolum templi Salomonis

v. 738 : Inque orientis iter porticus acta dabat.

v. 739 : Porticus ostioli Iacob auditor seniorum,

v. 740 : Qui Christi aduentum precinuere, datur,

v. 741 : Per quos hostiolum templi te, Christe, subimus,

v. 742 : Portam nunc fidei scilicet inde rei.

v. 743 : Fecit et obliquas templo rex ille fenestras,

v. 744 : Hic latos intus lucifluosque patres.

v. 745 : Ille tria in giro templi struxit tabulata.

v. 746 : Hic tribus ecclesiam construit ordinibus:

v. 747 : Virginibus, patribus, legali dote iugatis.

v. 748 : Suntque figura trium tres Daniel, Noe, Iob.

v. 749 : Iam quinis latum cubitis summum tabulatum,

v. 750 : Sex medium, septem constitit inferius.

v. 751 : Sed primo medium, medio quoque discrepat imum.

v. 752 : Strictius est primum, latius inde sequens,

v. 753 : Celsam namque petit precelsa professio uitam.

v. 754 : Summo summa gradu est plaga, minore minor.

v. 755 : Omne etenim uicium tanto conspectius in se

v. 756 : Crimen habet quanto grandior arce reus.

v. 757 : Porro trabes cedri tabulata domumque uehebant,

v. 758 : Intus inaurate hanc, illa foris nitide.

v. 759 : Sic portant sancti fragiles aurumque sophia

v. 760 : Intus, eis cedrum dat bona fama foris.

v. 761 : Ergo domus lapides quadros et ligna dolata

v. 762 : Sustulit. Hec domus est urbs noua Ierusalem.

v. 763 : Non ferramentum, non malleus atque securis

v. 764 : Sunt audita domus cum strueretur ea.

v. 765 : Dat tormenta bonis hec uita, futura quietem.

v. 766 : Malleus hic, labor hic, hic dolor, himnus ibi.

v. 767 : Nunc furit atque ferit dominus, post parcere querit.

v. 768 : Hic sonat angor, ibi gloria, Christe, tibi.

v. 769 : Parte domus erat in dextre que meridiana est

v. 770 : Conpositum lateris ostiolum medii.

v. 771 : Lancea quippe latus Ihesu patefecit et ex hoc

v. 772 : Ostiolo uite uita salusque fluunt.

v. 773 : Cenaclum in medium conscensus ab hostiolo ipso,

v. 774 : A medio in templum scandere rursus erat.

v. 775 : Ad requiem scandens de sacro uulnere Christi,

v. 776 : De requie ad celos surgere iustus habet.

v. 777 : Centum uiginti cubitorum constitit altum

v. 778 : Omne. Domus altos summa dat alta patres,

v. 779 : Nempe sub hac summa credentes repperit almus

v. 780 : In primitiua spiritus ecclesia.

v. 781 : Et quindenarius de septem factus et octo

v. 782 : Dat trigono ductus bis deciesque decem.

v. 783 : Da partem septem, da necnon octo sciesque,

v. 784 : Immo sciens facies quod data summa notat.

v. 785 : Septem nempe uetus lex consecrat, octo nouella;

v. 786 : Hinc septena dies, hinc sacra bina quater.

v. 787 : Edificansque domum rex consummauit eandem.

v. 788 : Texit cedrinis et laquearibus hanc.

v. 789 : Per laquearia que decori sunt, immo decori,

v. 790 : Queque cedrina notat textus, habeto patres.

v. 791 : Prorsus habeto patres sacros monitis, prece, rebus

v. 792 : Qui re, qui monitis, qui prece quosque iuuant.

v. 793 : Sed transit uires michi singula uel breuiare.

v. 794 : Ergo transiliens utiliora legam.

v. 795 : Perfecto templo bis septem festa diebus

v. 796 : Fecit rex Salomon, cum Salomone Iacob.

v. 797 : In uita hac gaudent septem currente diebus

v. 798 : Inque sequente pii spe modo, post specie.

v. 799 : Octauoque die sua tecta suosque reposcunt

v. 800 : Leti laudantes ob bona tanta deum.

v. 801 : Cum carni dominus animam, se reddet utrique,

v. 802 : Surgentum surget pax rata dupla stola.

v. 803 : Pro meritis tamen accipient plus hii, minus illi.

v. 804 : In patris est una mansio multa domo.

v. 805 : Laudatur deus ob bona que Dauid hinc, Iacob inde

v. 806 : Fecit, id est Christo Christicoleque gregi.

v. 807 : Edificauit ad hec Salomon urbes, quia Christus

v. 808 : Edificat semper corda sacranda sibi.

v. 809 : Ille sibi uicos appendicios sine muris

v. 810 : Muniit. Iste suis undique murus adest.

v. 811 : Mox alienigenas quos Israhel ante nequiuit

v. 812 : Fecit pendentes fixa tributa sibi.

v. 813 : Ad nutum Christi Christo famulantur et hostes.

v. 814 : Dant usum rerum nec sua turba suis.

v. 815 : Non statuit seruum Salomon ex Israhel ullum.

v. 816 : Non ueteri est legi subdita turba noue.

v. 817 : Sed bellatores, sed prepositosque ducesque

v. 818 : Atque ministrantes uult sibi stare suos

v. 819 : Vt mala debellent, carni presint, ita ducant

v. 820 : Digna ministrantes ad bona uera gregem.

v. 821 : Prepositos quoque quingentos operum populique

v. 822 : Et quinquagenos rex Salomon habuit.

v. 823 : Quippe boni uita docti sale spirituali

v. 824 : Tales rite regunt se prius, inde gregem.

v. 825 : Quinquagena dies Iudeis in Syna legem,

v. 826 : Discipulis donum spirituale dedit.

v. 827 : Ter domino Salomon offert holocausta quot annis,

v. 828 : Fraglat in ara thus, uictima grata datur.

v. 829 : Hoc capud in menbris agit inque fatentibus unum

v. 830 : Et trinum dominum tum quasi sacrificat.

v. 831 : Menbra domans, animam recreans dat mens holocausta.

v. 832 : Fit prece thus intus, uictima laude foris.

v. 833 : Classem rex fecit ubi serui regis Hyramque

v. 834 : Vt referant aurum uelificant in Ofir.

v. 835 : Ecclesie currens magnum mare uel spaciosum

v. 836 : Classis in orbe spuit, in Syon ardet opes.

v. 837 : Hic docti naute serui Salomonis Hyramque

v. 838 : Sunt legis docti philosophique simul.

v. 839 : Hos Salomon in Ofir, "infirmans" que uocitatur,

v. 840 : Mittit ut inde aurum mistica dando ferant,

v. 841 : Mistica dando ferant aurum sensus preciosi

v. 842 : Quem uelut infirmans littera sepe tegit.

v. 843 : Viginti necnon et quadringenta talenta

v. 844 : Auri rex recipit queque feruntur ei.

v. 845 : In testamentis binis bis dena talenta

v. 846 : Quadringenta stilo quadrifido referunt.

v. 847 : Historiam, tropologiam sed et allegoriam

v. 848 : Anagogenque libris inueniunt in eis.

v. 849 : Talem thesaurum rex tale potens probat aurum.

v. 850 : Hoc regi referunt qui sacra uerba ferunt.

v. 851 : Hoc regi referunt qui Christo non sibi querunt,

v. 852 : Quod deus ingenium dat reputare pium.

v. 853 : Dat regina Saba ueniens audire sophiam

v. 854 : Regis et a terre finibus ecclesiam.

v. 855 : Finibus a terre, dum finit terrea, surgens

v. 856 : Ad Christum Christi uoce uocante uenit,

v. 857 : Que peregrina foris properans intus fore ciuis

v. 858 : Currit, adest populo barbara non animo.

v. 859 : Reginam regina probans regisque sophiam

v. 860 : Ardens regine fit tipus ecclesie.

v. 861 : "Rex reges fama, famam uirtute preisti."

v. 862 : Hec inquit regi regia cuncta stupens.

v. 863 : Congruit ecclesie hoc que signis excitat Christi.

v. 864 : Mox uenit, uidit, uicit habetque deum.

v. 865 : Venit amando fidem, uidit profitendo, tenendo

v. 866 : Vicit sic felix pectore, uoce, manu.

v. 867 : Scripta legens lectisque sciens Christi deitatem

v. 868 : Se nichil esse, nichil posse fatetur ad hanc.

v. 869 : "Sunt" ait illa "tui seruique uirique beati

v. 870 : Qui stant coram te, qui tua uerba tenent."

v. 871 : Sed plus felices, plus terque quaterque beati

v. 872 : Qui regis Christi iugiter ora uident

v. 873 : Inque decore suo regem regnumque uidentes

v. 874 : Connumerantur in hoc, dona ferunt ab eo.

v. 875 : Hoc domino domini, soles hoc sole, deo dii,

v. 876 : Reges rege, duces sunt duce, patre patres.

v. 877 : Quod nequit os fari, mens fingere, lux speculari

v. 878 : Mente uident hylari, mentis amore pari.

v. 879 : Regine Salomon dedit omnia queque petiuit

v. 880 : Exceptis his que sponte sua dederat.

v. 881 : Recta petens, querens, pulsans capit, inuenit, intrat

v. 882 : Que sub rege suo se regit ecclesia.

v. 883 : Quin immo quod homo uel nescit uel minus audet

v. 884 : Poscere dat dominus munere gratuito.

v. 885 : Fulcra domus domini cytharasque lirasque canoro

v. 886 : De lignis thinis rex facit ille choro.

v. 887 : Christus doctores, sua cumbala, lilia, flores

v. 888 : Munimen proprie contulit ecclesie.

v. 889 : Hii cithare sunt atque lire quia seu gemebundi

v. 890 : Seu leti laudant nocte dieque deum.

v. 891 : Custodesque domus ex auro scuta trecenta,

v. 892 : Astas bis centum pre foribus retinent.

v. 893 : Custodes populi qui lege docent in utraque

v. 894 : Quod deus est trinus, hec magis arma ferunt.

v. 895 : Inque domo silue Libani rex illa reponit,

v. 896 : Hoc est credentis gentis in ecclesia.

v. 897 : Inde thronum Salomon eboris fecit sibi grandem,

v. 898 : Christus de castis mentibus ecclesiam.

v. 899 : Vestiuitque thronum factum fuluo nimis auro,

v. 900 : Prodigiis ornans hanc et amore sui.

v. 901 : Summa rotunda throni stabant in posteriori,

v. 902 : Post uitam superest summa corona bonis.

v. 903 : Sex scandebatur gradibus perfecta notata.

v. 904 : Perfecto numero scandere dant opera.

v. 905 : Bine uero manus retinent hinc inde sedile.

v. 906 : Dona superna tenent gente in utraque thronum.

v. 907 : Iuxta quasque manus stabant duo rite leones:

v. 908 : Patres clamantes: "Nil sumus absque deo."

v. 909 : Sexque gradus super hos sunt sex totidemque leones:

v. 910 : Patrum turba sequax oris apostolici

v. 911 : Quorum linga, manus, deuocio dat, facit, auget

v. 912 : Verbis, re, precibus robora, iura, gregem.

v. 913 : In nullis regnis opus est hoc quale peractum.

v. 914 : Cui deus est opifex flos operum fit opus.

v. 915 : Catholicus grex est operator opusque tonantis.

v. 916 : Qui nisi preest operans nil operatur homo.

v. 917 : De genere ad speciem modo tendo deique parenti

v. 918 : Applico Marie quod prius ecclesie.

v. 919 : Ex elefante thronum fecit grandem Salomon rex.

v. 920 : Rex matrem Christus fecit ut hac fieret.

v. 921 : Fecit quam legit nec uirginis integra fregit.

v. 922 : Matri uirginitas mansit, ei deitas.

v. 923 : Est elefas castus et castam signat os eius.

v. 924 : Castior hec mater uirgine, se pocior.

v. 925 : Hec tronus est uerbi, celum celi, domus agni,

v. 926 : Lac gregis, aula Dauid, mons Syon, archa dei.

v. 927 : Si celum tronus est, sedes mens iusta sophie.

v. 928 : Est thronus, est celum celica uirgo parens.

v. 929 : Vestiuitque thronum Salomon fuluo nimis auro.

v. 930 : Vestiuit matrem Christus amore suo.

v. 931 : Est argumentum materni maius amoris

v. 932 : Quod crux prolis ei crux fuit absque cruce.

v. 933 : Huic animam gladius pertransiit ex nece uite.

v. 934 : Fixit amor, strauit uulnus amoris eam.

v. 935 : Sic plus quam martir crucifixo concrucifixa

v. 936 : Fasciculum mirre uexit in uberibus.

v. 937 : Certa licet botrum Cipri surgente bibendum

v. 938 : Vim calicis calicem prole bibente bibit

v. 939 : Et carni de carne sua lignum pacienti

v. 940 : Conpaciens alto fixa dolore ruit.

v. 941 : Fecit enim fortis ut mors dilectio, fecit

v. 942 : Vt mortem sobolis illa suam faceret.

v. 943 : Omnino matrem gemino uestiuit amore

v. 944 : Pacificus noster, pax quoque nostra, deus.

v. 945 : Virtutes multas uelut aurum cuncta metalla

v. 946 : Exsuperat fratris hinc amor, inde dei,

v. 947 : Coccus bis tinctus gemina est dilectio sane,

v. 948 : Hinc dum diligitur proximus, inde deus.

v. 949 : Virtutum uirtus amor est sine qua rosa fenum,

v. 950 : Virtus est uicium, mens caro, gemma lutum.

v. 951 : Verus amor deus est, stat in hoc quisquis stat in illo.

v. 952 : Omnibus unus amor imperat huicque nichil.

v. 953 : Vilius argentum est auro, uirtutibus aurum,

v. 954 : Virtutes stabili semper amore dei.

v. 955 : Hoc auro uero uerus thronus hic Salomonis,

v. 956 : Est uestita nitens aurea stella maris.

v. 957 : Sex graduum tronus est quia sex operum pietatis

v. 958 : Perfecte et uite prima colona fuit.

v. 959 : Prima colona fuit que uouit prima pudoris.

v. 960 : Cum coleret grauidas lex, spueret steriles

v. 961 : Euasit dampnum floris, legis maledictum

v. 962 : Integra que genuit integriorque fuit.

v. 963 : Parte rotundus erat tronus hic a posteriori.

v. 964 : Hec perfecta stetit corpore uirgineo.

v. 965 : Corpus posterior pars est, anima anterior pars.

v. 966 : Sancta super sanctos hec in utroque stetit.

v. 967 : Non animam est intrans sapiencia quippe malignam,

v. 968 : Subdita peccatis corpora non habitans.

v. 969 : Vt geometrales perfecta rotunda figuras

v. 970 : Felix felices sic preit hec animas.

v. 971 : Fortis et in se ipso totus teres atque rotundus

v. 972 : A Flacco sapiens scribitur egregie.

v. 973 : Multo magis sapiens de qua sapiencia nata est.

v. 974 : Fortis et in se ipsa tota rotunda fuit.

v. 975 : Non habuit mater similem nec habet nec habebit

v. 976 : Que fieri mater, non mulier potuit.

v. 977 : Tota remota nota macule, mundissima tota

v. 978 : Mundicia superis preest, pietate piis.

v. 979 : Intus et exterius lauit lotamque parauit

v. 980 : Vas sibi, uas Christo spiritus almus eam.

v. 981 : Hec soror, hec mater, hec sponsa fit unius una

v. 982 : Multaque uel multum dissona reddit idem.

v. 983 : Virginibus reliquis "Amo uos", huic sponsus et uni

v. 984 : Dicit: "Amica ueni, tu michi sola parens."

v. 985 : Respondent alie: "Tu noster sponsus es." Ista

v. 986 : Reddit: "Tu michi flos, tu pater et puer es."

v. 987 : Nulla pudoris in hac cum forma bella fuere

v. 988 : In qua Ü si uel set Ü non posuere notam.

v. 989 : Falso Flaccus ait: "Nichil omni parte beatum."

v. 990 : Hec omni mentis parte beata stetit.

v. 991 : Anteriori, posteriori parte rotunda

v. 992 : Virgo fuit diuus corpore, corde thronus.

v. 993 : Hec perimens pressit gemino pede colla colubri,

v. 994 : Dum factus humilis uirgo spuit uenerem.

v. 995 : Porro manus duplices hinc inde sedile tenebant.

v. 996 : Hinc dupla uita fuit practica, theorica.

v. 997 : Expressit Martam gessitque Maria Mariam.

v. 998 : Re Lia, mente Rachel utraque sola fuit.

v. 999 : Iuxta quasque manus bini mansere leones,

v. 1000 : Bini custodes quos dedit auctor ei.

v. 1001 : Hinc Gabriel custos ... inde Iohannes.

v. 1002 : Hic paranymphus, ei filius ille datur.

v. 1003 : Ille theoricus est signans uitam theorie,

v. 1004 : Practicus hic uitam significat similem.

v. 1005 : Sexque gradus super hos seni totidemque leones

v. 1006 : Sunt ueteris patres legis, itemque noue.

v. 1007 : Matrem mirantur, fantur, speculantur utrique.

v. 1008 : Primus eam laudat, laudat et ordo sequens.

v. 1009 : Huic clamant turbe: [nos] "Post te curremus et ad te".

v. 1010 : Currunt corde, canunt uoce, manu retinent.

v. 1011 : Omnibus in regnis non est par huic opus actum.

v. 1012 : Virgo nec in celo nec scit in orbe parem.

v. 1013 : Regnaque sceptraque sunt in celo plurima sanctis.

v. 1014 : Regna tenent sancti maxima, quisque suum.

v. 1015 : Cetus apostolicus, patriarche siue prophete,

v. 1016 : Martir, uirgo, patres propria regna tenent.

v. 1017 : Regna sed illa preit regnum speciale Marie.

v. 1018 : Hii pariles superis, hec superat superos.