v. 1 : Post duos annos vidit Pharao somnium. Putabat se stare super fluvium,
v. 2 : de quo ascendebant septem boves, pulchrae et crassae nimis: et pascebantur in locis palustribus.
v. 3 : Aliae quoque septem emergebant de flumine, foedae confectaeque macie: et pascebantur in ipsa amnis ripa in locis virentibus:
v. 4 : devoraveruntque eas, quarum mira species et habitudo corporum erat. Expergefactus Pharao,
v. 5 : rursum dormivit, et vidit alterum somnium: septem spicae pullulabant in culmo uno plenae atque formosae:
v. 6 : aliae quoque totidem spicae tenues, et percussae uredine oriebantur,
v. 7 : devorantes omnium priorum pulchritudinem. Evigilans Pharao post quietem,
v. 8 : et facto mane, pavore perterritus, misit ad omnes coniectores Aegypti, cunctosque sapientes, et accersitis narravit somnium, nec erat qui interpretaretur.
v. 9 : Tunc demum reminiscens pincernarum magister, ait: Confiteor peccatum meum:
v. 10 : iratus rex servis suis, me et magistrum pistorum retrudi iussit in carcerem principis militum:
v. 11 : ubi una nocte uterque vidimus somnium praesagum futurorum.
v. 12 : Erat ibi puer hebraeus, eiusdem ducis militum famulus: cui narrantes somnia,
v. 13 : audivimus quidquid postea rei probavit eventus; ego enim redditus sum officio meo, et ille suspensus est in cruce.
v. 14 : Protinus ad regis imperium eductum de carcere Ioseph totonderunt: ac veste mutata obtulerunt ei.
v. 15 : Cui ille ait: Vidi somnia, nec est qui edisserat: quae audivi te sapientissime coniicere.
v. 16 : Respondit Ioseph: Absque me Deus respondebit prospera Pharaoni.
v. 17 : Narravit ergo Pharao quod viderat: Putabam me stare super ripam fluminis,
v. 18 : et septem boves de amne conscendere, pulchras nimis, et obesis carnibus: quae in pastu paludis virecta carpebant.
v. 19 : Et ecce, has sequebantur aliae septem boves, in tantum deformes et macilentae, ut numquam tales in terra Aegypti viderim:
v. 20 : quae, devoratis et consumptis prioribus,
v. 21 : nullum saturitatis dedere vestigium: sed simili macie et squalore torpebant. Evigilans, rursus sopore depressus,
v. 22 : vidi somnium. Septem spicae pullulabant in culmo uno plenae atque pulcherrimae.
v. 23 : Aliae quoque septem tenues et percussae uredine, oriebantur e stipula:
v. 24 : quae priorum pulchritudinem devoraverunt. Narravi coniectoribus somnium, et nemo est qui edisserat.
v. 25 : Respondit Ioseph: Somnium regis unum est: quae facturus est Deus, ostendit Pharaoni.
v. 26 : Septem boves pulchrae, et septem spicae plenae, septem ubertatis anni sunt: eamdemque vim somnii comprehendunt.
v. 27 : Septem quoque boves tenues atque macilentae, quae ascenderunt post eas, et septem spicae tenues, et vento urente percussae, septem anni venturae sunt famis.
v. 28 : Qui hoc ordine complebuntur:
v. 29 : ecce septem anni venient fertilitatis magnae in universa terra Aegypti,
v. 30 : quos sequentur septem anni alii tantae sterilitatis, ut oblivioni tradatur cuncta retro abundantia: consumptura est enim fames omnem terram,
v. 31 : et ubertatis magnitudinem perditura est inopiae magnitudo.
v. 32 : Quod autem vidisti secundo ad eamdem rem pertinens somnium: firmitatis indicium est, eo quod fiat sermo Dei, et velocius impleatur.
v. 33 : Nunc ergo provideat rex virum sapientem et industrium, et praeficiat eum terrae Aegypti:
v. 34 : qui constituat praepositos per cunctas regiones: et quintam partem fructuum per septem annos fertilitatis,
v. 35 : qui iam nunc futuri sunt, congreget in horrea: et omne frumentum sub Pharaonis potestate condatur, serveturque in urbibus.
v. 36 : Et praeparetur futurae septem annorum fami, quae oppressura est Aegyptum, et non consumetur terra inopia.
v. 37 : Placuit Pharaoni consilium et cunctis ministris eius:
v. 38 : locutusque est ad eos: Num invenire poterimus talem virum, qui spiritu Dei plenus sit?
v. 39 : Dixit ergo ad Ioseph: Quia ostendit tibi Deus omnia quae locutus es, numquid sapientiorem et consimilem tui invenire potero?
v. 40 : Tu eris super domum meam, et ad tui oris imperium cunctus populus obediet: uno tantum regni solio te praecedam.
v. 41 : Dixitque rursus Pharao ad Ioseph: Ecce, constitui te super universam terram Aegypti.
v. 42 : Tulitque annulum de manu sua, et dedit eum in manu eius: vestivitque eum stola byssina, et collo torquem auream circumposuit.
v. 43 : Fecitque eum ascendere super currum suum secundum, clamante praecone, ut omnes coram eo genu flecterent, et praepositum esse scirent universae terrae Aegypti.
v. 44 : Dixit quoque rex ad Ioseph: Ego sum Pharao: absque tuo imperio non movebit quisquam manum aut pedem in omni terra Aegypti.
v. 45 : Vertitque nomen eius, et vocavit eum, lingua aegyptiaca, Salvatorem mundi. Deditque illi uxorem Aseneth filiam Putiphare sacerdotis Heliopoleos. Egressus est itaque Ioseph ad terram Aegypti
v. 46 : (triginta autem annorum erat quando stetit in conspectu regis Pharaonis), et circuivit omnes regiones Aegypti.
v. 47 : Venitque fertilitas septem annorum: et in manipulos redactae segetes congregatae sunt in horrea Aegypti.
v. 48 : Omnis etiam frugum abundantia in singulis urbibus condita est.
v. 49 : Tantaque fuit abundantia tritici, ut arenae maris coaequaretur, et copia mensuram excederet.
v. 50 : Nati sunt autem Ioseph filii duo antequam veniret fames: quos peperit ei Aseneth filia Putiphare sacerdotis Heliopoleos.
v. 51 : Vocavitque nomen primogeniti Manasses, dicens: Oblivisci me fecit Deus omnium laborum meorum, et domus patris mei.
v. 52 : Nomen quoque secundi appellavit Ephraim, dicens: Crescere me fecit Deus in terra paupertatis meae.
v. 53 : Igitur transactis septem ubertatis annis, qui fuerant in Aegypto,
v. 54 : coeperunt venire septem anni inopiae, quos praedixerat Ioseph: et in universo orbe fames praevaluit, in cuncta autem terra Aegypti panis erat.
v. 55 : Qua esuriente, clamavit populus ad Pharaonem, alimenta petens. Quibus ille respondit: Ite ad Ioseph: et quidquid ipse vobis dixerit, facite.
v. 56 : Crescebat autem quotidie fames in omni terra: aperuitque Ioseph universa horrea, et vendebat Aegyptiis: nam et illos oppresserat fames.
v. 57 : Omnesque provinciae veniebant in Aegyptum, ut emerent escas, et malum inopiae temperarent.