v. 1 : In finem. Psalmus David, pro extasi.
v. 2 : In te, Domine, speravi; non confundar in aeternum: in iustitia tua libera me.
v. 3 : Inclina ad me aurem tuam; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias:
v. 4 : quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu; et propter nomen tuum deduces me et enutries me.
v. 5 : Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus.
v. 6 : In manus tuas commendo spiritum meum; redemisti me, Domine Deus veritatis.
v. 7 : Odisti observantes vanitates supervacue; ego autem in Domino speravi.
v. 8 : Exsultabo, et laetabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; salvasti de necessitatibus animam meam.
v. 9 : Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos.
v. 10 : Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.
v. 11 : Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea conturbata sunt.
v. 12 : Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis; qui videbant me foras fugerunt a me.
v. 13 : Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde; factus sum tamquam vas perditum:
v. 14 : quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt.
v. 15 : Ego autem in te speravi, Domine; dixi: Deus meus es tu;
v. 16 : in manibus tuis sortes meae: eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.
v. 17 : Illustra faciem tuam super servum tuum; salvum me fac in misericordia tua.
v. 18 : Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum;
v. 19 : muta fiant labia dolosa, quae loquuntur adversus iustum iniquitatem, in superbia, et in abusione.
v. 20 : Quam magna multitudo dulcedinis tuae, Domine, quam abscondisti timentibus te; perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum!
v. 21 : Abscondes eos in abscondito faciei tuae a conturbatione hominum; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.
v. 22 : Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.
v. 23 : Ego autem dixi in excessu mentis meae: Proiectus sum a facie oculorum tuorum: ideo exaudisti vocem orationis meae, dum clamarem ad te.
v. 24 : Diligite Dominum, omnes sancti eius, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam.
v. 25 : Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.