Liber Secundus Samuelis

Caput 14

Liens vers les chapitres : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
Liens vers les versets : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33
PrécédentSuivant

V. 13 : Dixitque mulier: Quare cogitasti huiuscemodi rem contra populum Dei, et locutus est rex verbum istud, ut peccet, et non reducat eiectum suum?

Poètes

Commentaires

Angelomus Luxovensis(-c.895)

  • Liber 2, Caput 14
    • Dixitque mulier: Quare cogitasti istiusmodi rem contra populum Dei, et locutus est rex verbum istud ut peccet, et non reducat ejectum suum. ( S2, 14, 13) Ex hoc loco demonstratur illud quod superius dictum est: « Cessavit David rexexire post Absalom,» id est, cessavit ut non exiretur ab aliquo et non reduceretAbsalom.
  • Liber 2, Caput 14
    • Inde ait mulier: Et locutus est rex verbum illud ut peccet, et non reducat ejectum suum. ( S2, 14, 13) Quod vero ait: Quare cogitasti istiusmodi rem contra populum Dei? ( S2, 14, 13) Populum Dei vocat eumdem Absalom, sive eos qui cum illo erant: qui quasicaptivi et ejecti erant, et quod non reducerentur ad haereditatemDei, ne forte coactidiis alienis in terra aliena servirent.

Rabanus Maurus (780-856)

  • Liber 2, Caput 14
    • Dixitque mulier: Quare cogitasti istiusmodi rem contra populum Dei? Et locutus est rex verbum istud, ut peccet et non reducat ejectum suum? ( S2, 14, 13) etc. Ex hoc loco demonstratur illud quod paulo superius dictum est: « Cessavit David rex ire post Absalom, » id est, cessavit, ut non exiretur ab aliquo, et reduceretur Absalom. Inde ait mulier: Et locutus est rex verbum istud, ut peccet et non reducat ejectum suum ( S2, 14, 13). Quod vero ait: Quare cogitasti istiusmodi rem contra populum Dei ( S2, 14, 13)? populum Dei vocat eumdem Absalom, sive eos qui cum illo ierant, qui quasi captivi et ejecti erant, eo quod non reducerentur ad haereditatem Dei, ne forte coacti diis alienis in terra aliena servirent. Nec vult Deus perire animam, sed retractat, cogitans ne pereat penitus, quia abjectus est. Ac si diceret: Deus peccatores, qui a diabolo captivi detinentur, ut ad se convertantur, vocat. Et tu, qui eum imitari debes, cur non eo modo agis?

Hugo de Sancto Victore -1141

  • Liber 1, Caput 2
    • In me, domine mi rex, iniquitas, et in domo patris mei; ( S2, 14, 9) rex autem, et thronus ejus sit innocens. Quasi diceret: Cave ne forte promissio tua inanis sit, quod non convenit tibi, qui rex es et Dominus, ut iniquitas inveniatur in te, sicut, et de /> me et domo patris mei, id est mei similibus. Quanto enim major es, tanto iniquitas tua deformior. Recordetur rex Domini Dei sui, ( S2, 14, 11) id est timeat Dominum Deum suum. Ut non multiplicentur, ( S2, 14, 11) id est, ut non permittat multiplicari et multipliciter insurgere: proximos sanguinis, ( S2, 14, 11) id est, cognatos interfecti ad ulciscendum; et tunc non interficient filium meum. Loquar ancilla tua, ( S2, 14, 12) etc. Accepta securitate de causa quam suam finxerat; nunc infert quo regem ad parcendum cogat proprio judicio, dicens: Quare cogitasti hujuscemodi rem; ( S2, 14, 13) id est, quod filium tuum ejecisti pro nece fratris, quod quidem contra populum Dei fuit; quia nocere poterit in posterum hoc exemplum populo Dei, si imitatus hoc fuerit populus, similiter hoc agens. Nunc igitur veni, quia bonum est parcere, et misereri. ( S2, 14, 15) Ideo veni, et loquar ad te regem Dominum meum verbum hoc, quod feci de filio meo. Quod sequitur: praesente populo, ( S2, 14, 15) in Haebraeo expressius invenitur: chi, chire, , id est, quoniam terruerunt me; quasi diceret quia terruerunt me illi, qui filium meum interficere voluerunt: ideo veni pro impetranda venia. Quod tamen, et in prioribus verbis convenienter intelligi potest, ut si sensus; veni ut loquar verbum, praesente, hoc est instante et urgente me populo, qui filium meum ad mortem exposcunt. Et dixit ancilla tua. Loquar regem si quo modo faciat rex verbum ancillae suae; ( S2, 14, 15) id est, si forte exaudiat me deprecantem pro filio meo. Et exaudivit rex. Dicat ergo ancilla tua, ut fiat verbum Domini mei regis, ( S2, 14, 16 et S2, 14, 17) ut judicium quod de mea causa fecisti, in tua conserves; quia tu sicut angelus Dei nec pro ira quam adversus aliquem habeas, nec pro gratia a veritate moveri debes. Per salutem animae tuae, domine mi rex, nec ad dexteram, nec ad sinistram est; ( S2, 14, 19) nusquam scilicet deviat quidquam ex omnibus, quae locutus es, quin ita sit ut dicis, quod scilicet manus Joab mecum est. Sapiens es in omnibus istis, ut intelligas omnia: hoc est quod expediat fieri in omnibus, quae agenda super terram. Captatio est, ut attendat qui agendum sit ut sapiens.

Auctor incertus (Hieronymus Stridonensis ?)

  • Liber 2, Caput 14
    • Dixitque mulier: Quare cogitasti istiusmodi rem contra populum Dei? Et locutus est rex verbum istud ut peccet et non reducat ejectum suum? ( S2, 14, 13) Ex hoc loco demonstratur illud, quod paulo superius dictum est: Cessavit rex David ire post Absalom, id est, cessavit ut non exiretur ab aliquo et reduceretur Absalom. Inde ait mulier: Et locutus est rex verbum istud ut peccet, et non reducat ejectum suum ( S2, 14, 13). Quod vero ait: Quare cogitasti istiusmodi rem contra populum Dei ( S2, 14, 13)? Populum Dei, vocat eumdem Absalom, sive eos qui cum illo ierant [ Al. erant], qui quasi captivi et ejecti erant, eo quod non reducerentur ad haereditatem Dei: ne forte coacti, diis alienis in terra aliena servirent.