Liber Exodus

Gregorius I (540-604)

• Liber 2, Caput 3
  • Aetas namque virilis tempus est administrandi sacerdotii. Imitatoritaque doctoris reprobi ad virilem aetatem ducitur cum ad sacri ordinis celsitudinem promovetur. Ad quam profecto aetatem cum pervenerit, moritur, quia ad tantum ministerium quisquis indignus accesserit, vel in eo indigne vixerit, condemnatur. Unde et Paulus dominici corporis et sanguinis mentionem faciens, ait: Qui manducat et bibit indigne, judicium sibi manducat et bibit ( 1Co, 11, 29) . In virili ergo aetate moriuntur, quia de praesumptione et ausu ministerii sublimioris intereunt. Hinc ergo, hinc jam quippe praecipites colligant, et tanti ministerii subire onera non ambiant sed expavescant. Nam qui mori praedicitur quando ad virilem, aetatem pervenerit, donec ad eam perveniat vivit, quia nimirum infirmi quique, et illi tanto ministerio impares, si pusillitatis suae modum considerant, habent in sancta Ecclesia locum in quo se custodientes vivant. Unde et per Moysen Dominus denuntiat, dicens: Bestia, si montem tetigerit, lapidetur (voir: He, 12, 20 et Ex, 19, 12) . Hinc est etiam quod cum Loth exiret de Sodomis, ab ascensu montis abstinuit, et in Segor parvulam civitatem declinavit (voir: Gn, 19, 20 et Gn, 19, seq) ne dum parvulus adhuc ad altiora nititur, virilem aetatem impingens moriatur. Sodomam quippe eximus cum ardentis concupiscentiae incendia declinamus. Qui statim ad sublimia non ascendimus, quia superioris ministerii summa non tangimus, dum infirmitatem propriam metiendo consideramus, ne si infirmae aetatis nostrae tenere modum contemnimus, qui parvuli viximus, in virili aetate moriamur. In signum vero moriturae domus ambo Heli filii una die mori praedicuntur. Quos nimirum filios illos signare diximus qui ad sacros ordines a propinquis carnalibus promoverentur, non ad intentionem administrandi ordinis, sed ad gloriam mundanae dignitatis. In una ergo die ambo moriuntur, quia in appetitu mundanae felicitatis intereunt. Gloria saecularis, honoris reverentia, potestas culminis, claritas dignitatis, frequentia obsequentium, affluentia rerum saeculariter amata, dies est, sed quae interficit.