Evangelium secundum Matthaeum

Theutmirus; Claudius Taurinensis

• Liber 4, Caput 2
  • Currus Israel, hoc est mente videntium Dominum, non incongrue Dominus Jesus Christus accipitur, qui electos suos patienter tolerando, velut in curru portat, atque per praedicationem, et disciplinam suam sicut auriga agitat. Moraliter autem. Quid est quod Helias currus Israel, et auriga dicitur: nisi quia auriga agitat, et currus portat? Doctor ergo, qui mores populi, et per patientiam sustinet, et sacri eloquii verbis docet, et currus dicitur, et auriga. Currus, quia tolerando portat: auriga, quia populum bonis admonitionibus exercet. Quid est quod Helias ad coelum raptus esse dicitur? Nunquid nam eum adhuc in hac carne corruptibili positum, ad illius summae quietis sinum, ante resurrectionem, ascensionemque Domini, credimus esse perductum? Sed aliud est coelum aereum, aliud aethereum: coelum quippe aereum terrae est proximum, unde et aves coeli dicimus, quia eas volitare in aere videmus. In coelum itaque aereum Helias sublevatus est, ut in secreta quadam terrae regione repente duceretur, ubi in magna jam carnis et spiritus quiete viveret, quousque ad finem mundi redeat, et mortis debitum solvat. Sublevatus namque Helias ascensionem dominicam designavit; ille enim mortem distulit, non evasit. Redemptor autem noster, quia non distulit, sed superavit, eamque resurgendo consumpsit, aeternae resurrectionis suae gloriam ascendendo declaravit. Notandum quoque est, quod Helias in curru legitur ascendisse, ut videlicet aperte monstraretur, quia purus homo adjutorio egebat alieno. Per angelos quippe illa facta, et ostensa sunt adjumenta, quia nec ad coelum quidem aereum per se ascendere poterat, quem naturae suae infirmitas gravabat. Redemptor autem noster, non curru, non angelis sublevatus legitur, quia is, qui fecerat omnia, nimirum super omnia, sua virtute ferebatur: illuc etenim revertebatur, ubi erat, et inde redibat, ubi manebat, quia cum per humanitatem ascenderet in coelum, per divinitatem suam et terram pariter continebat, et coelum. Neque enim arbitrandum est Heliam vel sic esse jam, sicut erunt sancti, quando peracto operis die, denarium pariter accepturi sunt (voir: Mt, 20, 20): vel sic quemadmodum sunt homines, qui ex ista vita nondum emigrarunt, de qua ille tamen non morte, sed translatione migravit. Jam itaque aliquid melius habet, quam in hac vita posset, quamvis nondum habet, quod ex hac vita recte gesta in fine habiturus est: pro nobis enim meliora providerunt (voir: He, 11, 40), ne sine nobis perfecti perficerentur. Aut si quisquam putat hoc Heliam mereri non potuisse, si duxisset uxorem, filiosque procreasset (creditur enim non habuisse, quia hoc Scriptura non dixit, quamvis et de celibatu ejus nihil dixerit), quid de Enoch respondebit, qui filiis genitis Deo placens, non mortuus, sed translatus est? (voir: Gn, 5, 21 et Gn, 5, 24) Cur ergo et Adam, et Eva, si juste viventes, caste filios procreassent, nonne eis possent translatione, non morte succedentibus cedere? Nam si Enoch, et Helias in Adam mortui, mortisque propaginem in carne gestantes, quod debitum ut solvant, creduntur etiam redituri ad hanc vitam, et quod tandiu dilatum est, morituri: nunc tamen in alia vita sunt, ubi ante resurrectionem carnis, antequam animale corpus in spirituale mutetur, nec morbo, nec senectute deficiunt: quanto justius, atque probabilius primis illis hominibus praestaretur, sine ullo suo, parentumve peccato viventibus, ut in meliorem aliquem statum filiis genitis cederent, unde saeculo finito cum omni prosperitate sanctorum, in angelicam formam non per carnis mortem, sed per Dei virtutem multo felicius mutarentur.