Liber Exodus

Gregorius I (540-604)

• Liber 2, Caput 3
  • Sed ad electi pueri narrationem divinus sermo regreditur, ut in eo, non quod reprobandum, sed quod imitandum est, attentius consideremus. Itaque ephod lineo accinctus, et in conspectu Domini esse perhibetur. Quid ergo in ephod lineo nisi continentiae candor ostenditur? quo nimirum ephod accingimur, cum ad nitorem pudicitiae ex omni parte retinemur, cum animae et carnis pars nulla a districtionis lege absolvitur, per quam ad luxuriae caliginem diffluamus. Talis itaque minister in conspectu Domini est, quia de omnipotentis Dei sperata visione non fallitur, cui cum tanto accinctionis suae nitore famulatur. Cui profecto puero ascendens mater cum viro ad immolandum solemnem hostiam attulisse parvam tunicam dicitur. Mater quidem cum viro ascendit quando mens praedicatoris per praescientiam interni sponsi sese ad contemplanda sublimia illa aeternitatis gaudia erigit. Tunc quippe immolat solemnem hostiam, quia dum per illius amoris ineffabilem suavitatem conditori conjungitur, supernis altaribus devotio festiva praesentatur. Et tunc quidem parvam tunicam defert, quia, etsi per magnam internae visitationis gratiam pastoris anima ad superna sustollitur, parvulus tamen non ad modum subtilitatis suae, sed pro eorum viribus imponere praecepta conversationis debet. Unde et Moyses a monte in immenso vultus sui splendore regrediens faciem velavit, ut in eum populus intendere visum potuisset (voir: Ex, 34, 33) . Parvam itaque tunicam ea quae spiritalis mater est filio deferat, ut parvulis adhuc initia quaedam et plana praecipiat, et non fortitudinis suae onus imponat. Nam saepe inter magna opera corruunt, qui per minora vincere hostem possunt. Unde et David contra Allophylorum fortissimum in pugnam progrediens, loricam, clypeum et militaria quaeque instrumenta deposuit; et qui se in eorum pondere contra hostem exercere non potuit, in uno eum fundae lapide prostravit (voir: R3, 17, 39) (voir: R3, 17, 40) (voir: R3, 17, seq) . Ad immolandam solemnem hostiam mater illa ascenderat, quae dicebat: Scio hujusmodi hominem, qui raptus est in paradisum (voir: 2Co, 12, 4) . Sed de tanta magnitudine magnam vestem parvulis non adduxit, quia dicit: Audivit arcana verba, quae non licet homini loqui ( 2Co, 12, 4). Item: Lac vobis potum dedi, non escam ( 1Co, 3, 2). Parvam itaque parvo filio tunicam mater deferat, et pro modo corporis mensura indumenti tendatur, quatenus dum temperatae conversationis virtute dimicat, hunc hostis inaequali armorum sarcina non substernat.