Liber Exodus

Gregorius I (540-604)

• Liber 3, Caput 2
  • Hoc est certe consilium, hoc opus Israelis contra certamen cadentium poculo, sed profecto consilium, et opus inauditum, quia non est Israelis secundum spiritum, sed Israelis secundum carnem, videlicet non Deum videre videntis, sed Deum quem despicit se videre arbitrantis. Quid est enim ad Silo mittere, nisi ad legem Moysi recurrere, cui a Domino dicitur: Veni, mittam te ad Pharaonem ( Ex, 3, 10)? Quid est afferre arcam Domini, nisi veteris legis sacramenta ad reprobandam novae fidei veritatem recolendo adducere? Et quia eamdem legis scientiam suorum neminem ignorare patiuntur, in medium eorum arca adduci praecipitur. Quid est item quod dicunt: Et salvet nos de manu inimicorum nostrorum, nisi quia dum pertinaciter defendunt vetera, repellunt nova, et hoc habent in fiducia salutis, si ad verae fidei rationem bonorum praedicatorum studio trahi non possunt? Quia igitur veritatem divinae cognitionis per veterem legem habere se jactant, eamdem arcam, quam ad salvationem suam deferri praecipiunt, Domini exercituum esse confirmant. Et quia incomparabili scientia ejus dem legis se pollere arbitrantur, dum arca deferri dicitur, Domini exercituum sedentis super cherubim esse perhibetur. Cumque arca venisset, omnis Israel grandi clamore vociferatus est ( S1, 4, 5).