V. 3 :
Dixitque Deus: Non permanebit spiritus meus in homine in aeternum, quia caro
est: eruntque dies illius centum viginti annorum.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 6, Caput 2
Quod si carnis bella describimus, magnos esse lapsus regios
invenimus. Unde et Dominus in Evangelio dicit:
Si sal evanuerit, in quo salietur?
(
Mt, 5, 13) Reges vero Ecclesiae, ejus sunt praedicatores, sicut supra jam
ostensum est. Quis ergo est Agag rex Amalech, nisi sensus
carnalis? Nam cum ex anima rationalitatem ac sensualitatem
habeamus, rationalitas menti, sensualitas carni adscribitur; et per
illam cum angelis, per istam cum brutis animalibus
convenimus. In illa quo altius extollimur, supernis civibus
appropinquamus. Per istam vero quo ad carnis blandimenta
dilabimur, carnaliores, ut ita dixerim, invenimur. Unde et
visis et concupitis jam filiabus hominum, jam impletis in luxuria
voluptatibus, de his qui puritatis merito filii Dei vocabantur, in
Genesi Dominus minatur, dicens:
Non permanebit spiritus meus in homine in aeternum, eo quod
caro sit.
(
Gn, 6, 3) Caro quippe homo efficitur, quando sensui carnis ratio
subjugatur. Rex ergo Amalech vigor est sensus carnalis, qui
motibus turpibus imperat, ut captivam rationem ad illecebras
obscenitatis trahat. Bene autem carnali sensui nomen
congruit Amalechitae regis. Agag quippe, meditans, sive
loquens interpretatur. Meditari quippe ei est, phantasmata
lasciviae interna meditatione colligere. Et loqui ei est
carnem motibus turpibus ad libidinem excitare. Quasi enim
magnum clamorem locutionis habet, quia carnem pulsando ardentius
commovet. Nam et meditando colligit quod loquendo exponat:
quia unusquisque carnali sensui subditus, quo liberius lasciviae
simulacra intus conspicit, eo validiores motus turpitudinis foris
sentit. Meditatur ergo per internam visionem turpitudinis,
loquitur autem per exteriorem motum delectationis. Rex ergo
Amalech loquens et meditans dicitur, quia illis labentia blandimenta
carnis excitare potest, quibus per turpes cogitationes illudit, et quos
per experientiam blandae motionis erudit. Sed notandum, quia
quo liberius meditatur, eo et liberius loquitur: quia carnem eo fortius
commovet, quo causas suae commotionis intus impressas per cogitationem
tenet. More etenim ignis quo attentius insufflatur, eo magis
accenditur: quia si flatus immundae cogitationis deest, ardor
libidinosae commotionis adesse non potest. Rex ergo Israel
contra Amalech regem pugnat, cum doctor Ecclesiae contra fornicationem
disputat. Quem victum capit, quando ad veniam conversos
peccatores non solum poenitentes, sed etiam confitentes
accipi. Quasi ergo Amalech regem jam vinctum tenet, qui
carnalem sensum, in conversis peccatoribus per amorem pudicitiae, jam
rationi subjectum videt. Sed quid est quod vinctus vivit,
nisi quia nonnulli sunt qui propriis passionibus non moventur, sed,
auditis alienis obscenitatibus, moventur? Pugnantes fortes
sunt, sed victores cadunt. Qui enim expugnatum regem vivum
servavit, liquet quia in ejusdem belli triumpho capti sibi regis persona
placuit.
Commentaires
Gregorius I (540-604)