V. 35 :
Dixit ergo eis Iesus: Adhuc modicum, lumen in vobis est. Ambulate dum
lucem habetis, ut non vos tenebrae comprehendant; et qui ambulat in
tenebris, nescit quo vadat.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 3, Caput 2
Nos autem qui secundum spiritum spiritalia etiam in rebus Judaeorum
carnaliter gestis inquirimus, illum virum quem loquentem paulo superius
introduximus attendamus. Nam auditum est ab Ecclesia quia is
qui quondam persequebatur evangelizaret, sicut scriptum de eo jam
evangelizante est:
Cum autem venisset Jerusalem, tentabat
se jungere discipulis, et omnes timebant eum, non
credentes quia esset discipulus
(
Ac, 9, 26)
. Hinc item ad Ananiam discipulum Dominus Damasci
apparens, ait:
Surgens vade in vicum qui vocatur Rectus, et
quaere in domo Judae Saulum nomine Tarsensem, et impone sibi
manum, ut visum recipiat
(
Ac, 9, 11 et
Ac, 9, 12)
. Qui nimirum confestim Domino respondit, dicens:
Domine, audivi a multis quanta mala sanctis tuis
fecerit in Jerusalem, et potestatem habet a principibus
sacerdotum alligandi omnes qui invocant nomen tuum
(
Ac, 9, 13 et
Ac, 9, 14). Cum ergo illum Judaeis praedicabat, quem
impugnare minis solebat et caedibus, nimirum de praelio
veniebat. Sed dum ei praedicanti discipuli omnes se jungere
timerent, de acie eum fugisse dubitabant. De praelio quippe
veniebat, cum a vocante Domino in terram prostrato dictum fuerat:
Surge, et ingredere civitatem, et dicetur tibi
quid te oporteat facere
(
Ac, 9, 6) [mauvais référencement: Ac, 9, 7]
. Sed fugisse eum de acie, Ananias non credidit, qui ea
mala quae sanctis in Jerusalem fecerat, et potestatem quam acceperat,
Domino praecipienti intimavit. Ut ergo eum venisse de praelio
et fugisse de acie veraciter demonstraret, eidem Ananiae Dominus
praecipit, dicens:
Vade, quia vas electionis est mihi iste, ut portet nomen
meum coram Gentibus, et regibus et filiis Israel
(
Ac, 9, 15)
. Et notandum, quia eo die quo haec nuntiabat, se
venisse de praelio et fugisse de acie asserebat. In die
quippe fugiunt: quia, attestante Veritate:
Qui in tenebris est, nescit quo vadat
(
Jn, 12, 35)
. Hinc etiam scriptum est:
Qui dormiunt, in nocte dormiunt; et qui ebrii sunt, in
nocte ebrii sunt
(
1Th, 5, 7)
. Et quia in exemplo beati apostoli Pauli, virum de
acie fugientem videre coepimus, hoc quod in die fugiat
attendamus. Nam nox erat quando aciem contra sanctam
Ecclesiam construebat, quando acceptis epistolis a principibus
sacerdotum ad Damascum, minarum et caedis spirans in discipulos,
festinabat
(voir:
Ac, 9, 1 et
Ac, 9, 2)
. Sed qui in nocte bellum paravit, in die
fugit; quia in itinere lux de coelo eum subito circumfulsit, in
terramque prostravit, ineffabili pavore terruit, ut tenebras immensi
erroris agnosceret, et pro ea quam expugnabat nocte Ecclesia in diei
lumine dimicaret. In die igitur fugit, quem ut perfidiae
noctem desereret, de coelo ostensa Redemptoris claritas
circumfulsit. Quid est ergo quod eo die se fatetur venire de
praelio quo de acie fugerit, nisi quia rectae praedicationis intentio
designatur? Quidam namque eo die de acie fugiunt, sed alio
veniunt de praelio: quia errores pristinos amore aeternae vitae
derelinquunt, sed, cum ad praedicationis ministerium assumuntur, de sua
praedicationis facundia temporales retributiones appetunt.
Alio igitur die quam eo quo fugerant veniunt: quia nimirum recti sunt
conversatione, sed praedicationis intentione perversi. Sancti
ergo praedicatores, qui per Redemptoris nostri gratiam de circumcisione
crediderunt, non alio die, sed eo quo de acie fugerant de praelio
venerunt: quia profecto utrumque donum in superni amoris splendore
consecuti sunt, veritatem scilicet conversationis, cum praedicatione
verbi. Et quia Judaicum magisterium, etsi non intentione
cognoscendae veritatis, curiositatis tamen sollicitudine sanctorum
praedicatorum assertiones audire voluit, sequitur:
Cui ille ait: Quid actum est, fili mi
(
S1, 4, 16)?
Commentaires
Gregorius I (540-604)