V. 10 :
Venit enim Filius hominis quaerere, et salvum facere quod perierat.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 3, Caput 4
Si Bethsames interpretatur domus solis, domus solis civitas est
coelestis. Hic Josue Bethsamita non tam typo, quam ipso
nomine et dignitate humani generis Redemptorem significat.
Josue quippe, salvator nostro eloquio dicitur. Et de
semetipso Dominus dicit:
Venit filius hominis quaerere, et salvum facere quod
perierat
(
Lc, 19, 10)
. Hinc est etiam, quod Joseph in somnis per angelum
repromittitur:
Ipse salvum faciet populum suum a peccatis eorum
(
Mt, 1, 21). Bethsamitam quoque se esse per semetipsum
manifestat, dicens:
Ego sum panis vivus, qui de coelo descendi
(
Jn, 6, 41)
. Hinc Joannes Baptista ait:
Qui de coelo venit, super omnes est
(
Jn, 3, 31). Quis est ergo ager Josue Bethsamitae, nisi
amoenitas vitae contemplativae? Ibi enim et herbarum virores,
et odores aromatum, et florum diversa pulchritudo cernitur; quia nimirum
quo superna illa societas clarius aspicitur, quod incorruptibile floret
angelis, quod immarcescibile viret sanctis, quod inviolabile in
virginibus redolet, contemplantium oculis gratius exhibetur.
Bene autem idem ager Salvatoris esse perhibetur; quia contemplativae
vitae amatores, quo secretius conversantur, Redemptori nostro gratiores
et familiariores sunt. In agrum quoque Josue Bethsamitae
plaustrum venit, cum mens electa a saeculi intentione divisa, solis
coelestibus intendit, cum coelestis jam amoenitate visionis fruitur;
quia terrena respicere per amorem dedignatur. Et notandum
quia hoc plaustrum novum fuisse, non valde supra relatum est; quia
profecto mens criminum vetustate resoluta, ad tantam gloriam recipi non
meretur.
Liber 4, Caput 4
Cis, qui durus dicitur, non solum electos ejus, sed ipsum etiam
Redemptorem significat. Nemo enim sibi eo durior
exstitit. Hujus namque duritiae asperitatem propheta
insinuans, ait:
Vere languores nostres ipse tulit, et dolores nostros
ipse portavit
(
Es, 53, 4)
. Mori enim mortalibus non est pati, passibiles
damnatae naturae. Ille ergo sibi durus vehementer exstitit,
qui in se unde pateretur, non habuit: sed ut nos patiendo liberaret, in
quo sibi durus esset, et pati posset dignanter assumpsit.
Asinae Cis sunt animae peccatrices
(voir:
S1, 10)
. Quia etiam in fide Redemptoris regeneratae sunt,
durae esse dicuntur: perditae autem asinae, quia per immunditiam ab ejus
sunt servitio separatae. Hinc est enim, quod ad passionem
tendens, absolutae asinae, et pullo insedit
(voir:
Mt, 21, 7)
; ut patenter ostenderet, quia ad hoc pati venerat, ut
peccatoribus subveniret. Pereuntes namque asinas se quaerere
fatebatur, cum dicebat:
Venit filius hominis quaerere, et salvum facere quod
perierat
(
Lc, 19, 10)
. Has asinas et per semetipsum quaesivit, et adhuc
praedicatores ad quaerendum mittit. Dicit ergo Cis filio suo,
ut asinas quaerat, quando electorum cordibus spirituali inspiratione
Redemptor imperat, ut in praedicationis ministerium pergant.
In praedicationis autem officio pergentes, quia solum spiritalem sensum
secum debent ducere, unum de pueris tollere jubentur. Unum
namque puerum tollit, qui dum ad praebendum aliis formam vivendi pergit,
in omne quod agit spiritualis est. Unum namque de pueris
tulit, de quo praedictum est:
Ipse praecedet ante illum in spiritu et virtute
Eliae
(
Lc, 1, 17)
. Unum puerum secum tulerat, qui ait:
Non habemus spiritum hujus mundi, sed spiritum qui ex Deo
est
(
1Co, 2, 12)
. Hinc iterum dicit:
Nos sensum Christi habemus
(
1Co, 2, 16)
. Hinc per Ezechielem de sanctis animalibus dicitur:
Ubi erat impetus spiritus, illuc gradiebantur
(
Ez, 1, 12). Quaerens ergo asinas, unum de pueris
tollit: quando is, qui noviter animarum lucra quaerere incipit, quae
agere putat, omnia spiritaliter agere disponit. Invenire
autem asinas, est peccatores in luce sanctitatis conversos
aspicere. Nam velut perditae asinae non inveniuntur, quando
in peccatorum tenebris, reproba corda se obruunt.
Commentaires
Gregorius I (540-604)