Evangelium secundum Matthaeum

Gregorius I (540-604)

• Liber 1, Caput 2
  • Sed, ut temeritas humanae audaciae comprimatur, prius adorare dicitur, postea immolare. Ordinatus quippe contemplantis ascensus est, si a timore incipiat. Timor autem ipse, quid est aliud quam electae mentis ad divinam gloriam speculandam transeuntis praeordinata purgatio? Eo enim purius divinae lucis radios intueri merebatur, quo, validiori timore dejecta, visioni Majestatis intimae purgatior exhibetur. Sic ergo Ephrathaei hujus conversatio foris nobis ostenditur, ut ad perfectionem tendentibus quid intus agendum sit rationabiliter demonstretur. Igitur dum summae gloriae respergi claritate appetimus, praesumptionis nostrae ausum in hoc timoris transitu praefigamus, ut quo venerabilius omnipotentem Dominum metuimus, eo perspicacius benignitatis ejus gloriam videamus. Cujus etiam timoris magnitudo electae menti aliquando post ostensionem laetae visionis incutitur. Quod profecto dum fit, non fit ut mentem ad gloriae visionem purificet, sed ut custodiat ab elatione. Unde et Petrus, et Jacobus, et Joannes prius transformati Domini gloriam viderunt, deinde incusso eis timore cecidere, ne elati perderent quod humiliter assumpti videre meruissent (voir: Mt, 27, 2 et Mt, 27, seq) . Aliquando ergo adoratio immolationem praecedit, aliquando immolatio adorationem, sed nimirum divina dispositione, non nostro conamine. Vir quippe Ephrathaeus, ut prius adoraret, et postea immolaret, ascendisse describitur, quia profecto ordo ita perfectus est, ut a veneratione, quae ex pavore divinae districtionis nascitur, ad speculationem laetae majestatis efferamur. Divina tamen clementia electas mentes aliquando sic suae dulcedinis infusione exhilarat, ut eas in timoris magnitudinem non inducat. Unde et subditur: Venit ergo dies, et immolavit Helcana. ( S1, 1, 4)