Evangelium secundum Marcum

Gregorius I (540-604)

• Liber 2, Caput 1
  • Quae itaque hujus appellatione sterilis signatur, nisi ea de qua Paulus loquitur, dicens: Quae sursum est Jerusalem libera est, quae mater nostra est ( Ga, 4, et )? Unde et paulo post Isaiae vaticinium ei coaptavit, dicens: Scriptum est enim: Laetare sterilis quae non paris; erumpe et clama, quae non parturis, quia multi filii desertae magis quam ei quae habet virum ( Es, 54, 1). Sed quomodo Jerusalem sterilis, beatorum scilicet angelorum sancta societas, intelligitur, cum juxta vocis suae significatum de aeterna pacis visione perenni gaudio sit fecunda? Sed si mater est electorum hominum, sterilis profecto erat quando humanum genus in Adam perierat. Velut enim parturire non potuit, cum eum in quo fecunditatis suae extendere sinum debuit lapsi spiritus suasionibus amisit. Tandiu accinguntur infirmi donec sterilis pariat, quia angelorum humilium valido ministerio eo usque indigemus, donec quotquot ad vitam praedestinati sunt de humano genere, usque in mundi finem colligantur. Mittet namque Filius hominis angelos suos, et colligent electos suos a quatuor ventis ( Mt, 24, 31 et Mc, 13, 27). Ad eos namque colligendos tunc mittendi sunt, in quorum salute quotidie mittuntur, quia ad regnum non colligent, nisi quibus per robur accinctionis suae nunc adjutorium praebent. Usque etiam in mundi finem famelici saturantur. Sed et bene plurimos haec sterilis parere dicitur, quia non omnes homines, sed electi solummodo ad aeterna gaudia perducuntur. Apte igitur etiam parere dicitur, quia angelorum ministerio docemur superna petere, ut ad eorum valeamus bona pervenire. Sed cum haec sterilis parit, ea quae multos habebat filios infirmatur, quia quo pleniora lucra electorum per angelorum ministeria superna regna percipiunt, hujus Babyloniae filii minuuntur. Velut enim infirma in partu suo est, quae inordinato amore rerum transeuntium, ut solet, filios gignere nequaquam potest. Ubique enim jam coelestia regna praedicant, quae profecto dum fidelium mentes audita diligunt, dum ea etiam bonis moribus inquirunt, velut in partu suo Babylonia stringitur, quia mater nostra Jerusalem eos per orbem Deo parturit, quos illa lasso perditionis utero parere gehennae consuevit. Quorum tamen accinctorum robur non ipsis, sed ei a quo accinguntur ascribitur. Apte itaque subditur: Dominus mortificat, et vivificat. ( S1, 2, 6)