V. 13 :
Nemo tamen palam loquebatur de illo propter metum Iudaeorum.
Poètes
Commentaires
Rabanus Maurus
(780-856)
Liber 4, Caput 8
In tempore, inquit, hoc cras modius similae uno statere
erit
(
R4, 7, 1). Ac si dixisset: Cessante turbine persecutionis, quae fit hodie,
dabit Dominus cras, hoc est, tempore futuro, quietem et tranquillitatem,
ut praedicatio Evangelii perfecte credentibus compleatur.
Fuit enim tempore passionis Dominicae quasi fames verbi
Domini, cum apostoli, relicto eo, omnes fugerunt
(voir:
Mt, 26)
, et domi se propter metum Judaeorum incluserunt. Et
iterum scriptum est:
Quia nemo palam de illo ausus est loqui
(
Jn, 7, 13) [mauvais référencement: Jn, 7]; sed relucente die resurrectionis jam aderat tempus quo comites
Christi illum videntes vivere, et postmodum coelos ascendere, percepta
Spiritus sancti gratia, libere verbum Dei praedicabant tam Judaeis quam
etiam gentibus
(voir:
Jn, 20)
; et impletum est illud Isaiae vaticinium:
Quia scissae sunt in deserto aquae, et torrentes in
solitudine, et quae erat arida, in stagnum; et sitiens in fontes
aquarum
(
Es, 55). Unde Dominus per ipsum prophetam loquens ait: « Omnes sitientes,
venite ad aquas, et qui non habetis argentum, properate, emite et
comedite. Venite, emite absque argento et absque ulla
commutatione vinum et lac. Quare appenditis argentum non in
panibus, et laborem vestrum non in saturitate? Audite, audientes me, et
comedite bonum, et delectabitur in crassitudine anima vestra.
Inclinate aurem vestram, et venite ad me, audite, et vivet
anima vestra. » Perturbatis hostibus, et in fugam versis, subjungit
Scriptura, quod quatuor viri leprosi abierint in castra Syrorum, et
nullum ibi reperientes comederint et biberint, ablatisque inde auro et
argento ac vestibus et absconsis, postea compuncti in civitatem hoc
annuntiaverint, atque salutis hujus indicia praestiterint. Qui ergo sunt
leprosi isti, nisi qui variis vitiis dediti, vel diversis erroribus
impliciti, foeditatem ex interna peste educentes, ostendunt in cute.
Hos Dominus saepe convertens ad fidem, et mundans ab errore
et vitiis, verae salutis nuntios effecit.
Commentaires
Rabanus Maurus (780-856)