V. 18 :
Et ait illis: Videbam Satanam sicut fulgor de caelo cadentem.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 2, Caput 1
Jam quippe in allegorica expositione diximus quia immundi spiritus
horum fortium appellatione designantur. Qui nimirum quia a
coelesti gloria superbiendo ceciderunt, apte elatis doctoribus ad
terrorem proponuntur, ut de se tanto jam humiliter sentiant quanto etiam
angelos a superna gloria lapsos per appetitum vanae gloriae
contemplantur. Quod etiam Redemptorem nostrum in elatis
discipulis egisse recolimus, qui cum se subjecta daemonia habere
jactarent, ab eo protinus audiere:
Videbam Satanam, quasi fulgur de coelo cadentem
(
Lc, 10, 18). Arcus itaque fortium superbia est spirituum
malignorum. Dicuntur autem fortes, vel quia de se magna
senserunt, vel quod humanum genus magnarum tentationum impetu
vincant. Quem profecto arcum dum intentio impia tetendit,
jacere malitiae jacula supra se in conditorem studuit.
Ponam, inquit princeps eorum,
sedem meam ad Aquilonem, similis ero Altissimo
(
Es, 14, 13). Sed superatus est arcus fortium, quia Deus
apostatarum spirituum superbiae restitit, de coelo praecipitavit,
conditionali gloria virtutis exuit, ut in lapsis angelis homo disceret
quid timeret. Nam quid de aereo vase fiet, si Deus nec aureis
superbiae fetore plenis ignoscit? Unde et Petrus in Epistola
sua loquitur, dicens.
Deus peccantibus angelis non pepercit, sed rudentibus
inferni detractos in tartarum tradidit in judicium
reservari
(
2P, 2, 4). Quasi ergo electus et humilis praedicator
superbientibus dicat: Ut cessetis ab elatione, in conformibus vobis
angelis, videlicet lapsis, damnationis debitae poenas
aspicite.
Liber 2, Caput 2
Quo in loco valde notandum est quod puer Samuel dicitur et
magnificatus. Sed et cum magnificatus asseritur, hoc virtutis
suae praeconium non in conspectu hominum, sed in conspectu Domini habere
perhibetur. Cur ergo puer, nisi quia ad perfectionis erat
celsitudinem sublimatus? Puer itaque et magnificatus in
conspectu Domini Samuel dicitur, quia novus ordo praedicatorum, etsi ad
magnae conversationis celsitudinem pervenit, humilitatis suae virtutem
non perdidit. Magnificari quippe ante Deum non prodesset, si
puer esse desisteret, quia amissa humilitate, placere omnipotenti Deo de
conversationis altitudine non valeret. Denique magnificati
jam fuerant, qui in nomine Jesu ab obsessis daemonia ejiciebant; sed
quia pueritiae suae bonum perdiderant, hos veritas arguit, dicens:
Videbam Satanam, quasi fulgur de coelo cadentem
(
Lc, 10, 18). Hinc iterum denuntians, ait:
Nisi conversi eritis, et efficiamini sicut parvuli, non
intrabitis in regnum coelorum
(
Mt, 18, 3). Quia ergo novorum praedicatorum vita et
sublimis est merito, et plana per humilitatem, Samuel apte magnificatus
et puer asseritur. Et quia ex utroque valde accepti Deo sunt,
magnificatus non simpliciter, sed in conspectu Domini fuisse
perhibetur. Sequitur:
Heli autem erat senex valde, et audivit omnia quae
faciebant filii sui in universo Israel, et quomodo
dormiebant cum mulieribus quae observabant ad ostium
tabernaculi
(
S1, 2, 22).
Commentaires
Gregorius I (540-604)