Evangelium secundum Matthaeum

Gregorius I (540-604)

• Liber 3, Caput 1
  • Quia non redire, sed venire Dominus dicitur, Judaeae destitutio et sanctae Ecclesiae visitatio designatur. Unde non solum venire, sed stare perhibetur. Ad Judaeae visitationem se venisse insinuat, dicens: Non sum missus nisi ad oves quae perierunt domus Israel ( Mt, 15, 24) . Sed veniens non stetit, quia salutis suae bonum contemnentem deseruit. Unde et Synagogae principibus minatur, dicens: Relinquetur vobis domus vestra deserta ( Mt, 23, 38) . Hinc item denuntians, ait: Amen dico vobis quia auferetur a vobis regnum, et dabitur genti facienti fructus ejus. Ad Samuelem itaque venit, et stetit, quia praedicatores sanctae Ecclesiae semel assumpsit, a quibus per custodiam suae gratiae ulterius non recedit. Nam ad Samuelem venerat, cum novos praeferens orbi praedicatores, dicebat: Ite in orbem universum, et praedicate Evangelium omni creaturae; qui crediderit, et baptizatus fuerit, salvus erit; qui vero non crediderit, condemnabitur ( Mc, 16, 15 et Mc, 16, 16). Sed si stare debeat qui venit Dominus, dicat: Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi ( Mt, 28, 20). Venerat ergo Dominus, non ut recederet, sed ut staret, quia novos fidei ministros elegit, quos usque in mundi finem per sanctarum virtutum sibi patrimonium succedentes protegit. Sed qui venit per gratiam visitans, qui stat per electionis suae immutabilitatem perseverans, quid adjungat audiamus. Et vocavit, sicut vocaverat secundo, Samuel, Samuel ( S1, 3, 10).