V. 15 :
ut omnis qui credit in ipsum, non pereat, sed habeat vitam aeternam.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 3, Caput 1
Sermo etenim venire cognoscitur, cum praedicatorum nostrorum promissio
adimpletur. Promissio enim verbi est gaudium sine fine
mansurum. Universo igitur Israeli sermo Samuelis venit, quia
omnis multitudo sanctae Ecclesiae ad gaudium aeternae beatitudinis
pervenit, et quod nunc in fide sermonis a sanctis ejus praedicatoribus
repromittitur, per rei veritatem eidem in regnis coelestibus
exhibetur. Verbum namque doctorum in repromissione fidelium
est:
Omnis qui credit in ipsum non perit, sed habebit vitam
aeternam
(
Jn, 3, 15). Vel certe sermo doctorum in repromissione
munerum est:
Quae oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor
hominis ascendit, quae preparavit Deus diligentibus
se
(
1Co, 2, 9 et
Es, 64, 4)
. Sermo itaque Samuelis in universo Israeli venit, quia
quisquis sanctis praedicatoribus et vitae praesentis religiosam
conversationem suadentibus et aeterna gaudia justis promittentibus
credit, ad ea quae pie vivendo exspectavit gaudia aeterna carne moriendo
transivit. Unde et is in cujus fide promiserat affirmat,
dicens:
Amen dico vobis, coelum et terra transibunt, verba autem
mea non transibunt
(
Mc, 13, 30 et
Mc, 13, 31) [mauvais référencement: Mc, 13, 31]. Vel certe sermo Samuelis in universo
Israeli jam venit, quia per effectum divinae animadversionis generalis
impleta cognoscitur repulsio Judaeorum. Unde et ordinem quo
idem sermo in universo Israeli venerit latius exponens, ait:
Angelomus
Luxovensis(-c.895)
Liber 4, Caput 11
Mortuus est ergo Elisaeus et sepelierunt eum.
Latrunculi quoque de Moab venerunt in terram Israel in ipso anno.
Quidam autem sepelientes hominem, videntes latrunculos, projecerunt cadaver
in sepulcrum Elisaei.
Quod mox ut tetigit ossa Elisaei, revixit homo et stetit super pedes
suos.
(
R4, 13, 20 et
R4, 13, 21) Quid significat haec resuscitatio cadaveris mortui per contactum ossiumElisaei,
nisi vitam fidelium, quae in morte Christi veraciter constat? Quicunque ergofirma
fide
tangit mortem Christi, et spem suam veraciterin ipso collocat, sine dubioparticeps
erit resurrectionis ejus. Dicit enim ipsa Veritas:
Ego sum resurrectio et vita: qui credit in me, etiamsi mortuus fuerit,
vivet.
Et omnis qui vivit et credit in me, non morietur in aeternum.
(
Jn, 11, 25 et
Jn, 11, 26) [mauvais référencement: Jn, 11] Et alibi:
Sicut Moyses, inquit, exaltavit serpentem in deserto, ita exaltari
oportet Filium hominis; ut omnis qui credit in ipsum non pereat, sed habeat vitam
aeternam.
(
Nb, 21,
Jn, 3, 14 et
Jn, 3, 15)
Rabanus Maurus
(780-856)
Liber 4, Caput 13
Mortuus est ergo Eliseus, et sepelierunt eum.
Latrunculi quoque de Moab venerunt in terram ipso
anno. Quidam autem sepelientes hominem videntes
latrunculos, projecerunt cadaver in sepulcro Elisei.
Quod cum tetigisset ossa Elisei, revixit homo, et
stetit super pedes suos
(
R4, 13, 20 et
R4, 13, 21), etc. Quid significat haec resuscitatio cadaveris
mortui per contactum ossium Elisei, nisi vitam fidelium, quae in morte
Christi veraciter constat? Quicunque ergo firma fide tangit mortem
Christi, et spem suam veraciter in ipso collocat, sine dubio particeps
erit resurrectionis ejus. Dicit enim ipsa Veritas:
Ego sum resurrectio et vita. Qui credit in
me, etiamsi mortuus fuerit, vivet. Et omnis qui
vivit et credit in me, non morietur in
aeternum
(
Jn, 11, 25 et
Jn, 11, 26) [mauvais référencement: Jn, 11]. Et alibi:
Sicut Moyses, inquit, exaltavit serpentem in deserto, ita
exaltari oportet Filium hominis, ut omnis qui credit in ipsum
non pereat, sed habeat vitam aeternam
(
Jn, 3, 14 et
Jn, 3, 15) [mauvais référencement: Jn, 3].
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Angelomus Luxovensis(-c.895)
Rabanus Maurus (780-856)