V. 4 :
Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, conversus sum in aerumna
mea, dum configitur spina.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 3, Caput 4
Quidnam est arca vacua, nisi divina scientia sine bona
operatione? Vacuam namque arcam remittere, est de cognitione
spiritualium sacramentorum fructum boni operis nullum ferre.
Vacua ergo arca remittitur, cum mens ad fidem venientis, ad aeternam Dei
contemplationem jam transire desiderat, et tamen in hac vita bonis
operibus insudare nequaquam curat. Praedicatorum ergo voce
praecipitur, ut arca cum dimittitur, vacua non relaxetur, ut, si bona
opera, quisquis fidelis est, non multiplicat, ad aeternam Dei
omnipotentis cognitionem, quod transiturus sit, confidere non
praesumat. Vacua autem arca non dimittitur, si illud ei pro
peccato redditur, quod debetur. Quid est quod pro peccato
debetur arcae, nisi afflictio devotae poenitentiae? Quo in
loco notandum est, quia eis loquitur qui a muribus morsi
sunt. Qui enim sunt morsi a muribus, nisi qui in fidei
catholicae illuminatione positi, ante ejusdem fidei cognitionem, sive
post, prava egisse se recolunt? Nam qui ante gratiam
regenerationis nulla crimina admisit, et regenerationis donum digna
conversatione retinuit, arcae quidem debet, sed ei pro peccato non
debet. Cognitione quidem divini eloquii, boni operis reddere
fructum cogitur, sed ad poenitentiae satisfactionem ex scelerum, quae
respuit, debito non urgetur. Qui ergo mordentur adhuc,
debitum arcae pro peccato reddant; ut pro criminum memoria, humilem
poenitentiae oblationem omnipotenti Deo restituant. Et tunc
quidem curantur; quia tum conscientiae vulnus obducitur, cum afflicta
mens per poenitentiam ad sperandae veniae securitatem
relevatur. Tunc etiam sciunt, quare manus Domini non recedat
ab eis: quia tunc utilitatem compunctionis, seu afflictae carnis bonum
intelligunt, cum de fiducia divinae indulgentiae ineffabiliter
laetantur. Quid est enim dolor poenitentiae, nisi plagae
molestia ex daemonum percussione? Nam quasi in dolore plagae
adhuc acriter pungentis suspirabat conversus ille, cum diceret:
Conversus sum in aerumna mea, dum configitur
spina
(
Ps, 31, 4). Quid enim aerumna, nisi afflictionem
insinuat poenitentiae? Sed in eadem aerumna conversum se
asserit, dum spinae confixuram sentit. Quasi dicat: Dum
recordatione flagitii mordeor, arcae debitum reddere non
desisto. Spina quippe configitur, dum per omnipotentis Dei
dispensationem, ad lacrymas conversorum anima criminum recordatione
inflammatur. Et arcae debitum solvitur, quando jam pro
qualitate criminis, mensura extenditur lamentationis: cum post diuturnas
lacrymas afflictae diu menti, interni solatii lux infunditur, atque a
percussionis intimae pondere divino dono levigatur: cum jam purgatae
menti per gratiam suae inspirationis omnipotens Deus appropiat, atque ex
fiducia consecutae indulgentiae eam exhilarat, quam ei ex praesentiae
suae gratia subministrat. Quasi enim de percussione tunc
sanatur, cum per refusae indulgentiae: gratiam magnitudo doloris de
poenitentis afflicta mente removetur.
Commentaires
Gregorius I (540-604)