V. 3 :
In die tribulationis meae Deum exquisivi; manibus meis nocte contra eum, et
non sum deceptus. Renuit consolari anima mea;
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 1, Caput 2
In fletu quippe ardens desiderium divinae contemplationis ostenditur,
in dedignatione vero cibi despectus laetitiae transeuntis.
Mens enim quae ferventibus desideriis interna desiderat, dum terrenae
laetitiae blandimentum respuit, dum instantibus gemitibus infundi sibi
supernae lucis amoenitatem expetit, flet utique, et cibum non
capit. Hunc namque cibum fastidiebat, qui dicebat:
Renuit consolari anima mea
(
Ps, 76, 3). Sed qui cibum solatii capere de oblectamento rerum
conditarum dedignatus est, epulas deliciarum suarum, quia in solo
conditore invenerit, dicit:
Memor fui Dei, et delectatus sum
(
Ps, 76, 4). Ad has profecto epulas flentem conjugem hortabatur,
cum diceret:
Quare tristis es anima mea, et quare conturbas
me? Spera in Deo, quoniam adhuc
confitebor illi, salutare vultus mei et Deus
meus
(
Ps, 42, 5). Quae nimirum exhortatio hic quoque cognoscitur, quia
a viro suo cur fleat, et quare non comedat, et afflictum cor habeat,
interrogatur. Quasi dicat: Cur de non habita contemplationis
perfectione contristaris, quam si rudis non obtines, proficiens
obtinebis? Unde et quae afflicta ab aemula comedere noluit, a
viro cohortata manducavit; quia quae saniori consilio ima despicit,
perfectionem contemplationis habet in spe, quam nondum habet in virtute
experientiae. Fere enim deficienti et collapsae
contemplationi spei renovatae gaudium cibus est. Ad viri ergo
sui vocem Anna reficitur, cum contemplationis intentio concussa per
tentationem ab eo qui se amare coeperat ad spem sui profectus
excitatur. Unde sumpto cibo surrexit, omnipotenti Deo preces
fudit, atque ei sexum virilem, si hunc ab eo accipere mereretur,
vovit.
Commentaires
Gregorius I (540-604)