V. 24 :
Circumdederunt ergo eum Iudaei, et dicebant ei: Quousque animam nostram
tollis? si tu es Christus, dic nobis palam.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 2, Caput 2
In persona Heli non solum vetus sacerdotium, sed etiam antiquorum
patrum doctrinae figurantur, quia ex hoc quod spiritali dignitate
praefuit, hoc suscepit officii, ut salutari praedicatione instrueret pro
quibus placabiles hostias Domino offerret. Quid est ergo quod
Heli senex asseritur, nisi quia in reproborum Judaeorum cordibus vis
infirmatur coelestium mandatorum? Juvenis quidem fuit Heli
quandiu sacra Scriptura in electis Synagogae vim magnae auctoritatis
obtinuit, quia videlicet promissiones venturi Redemptoris acceperat, et
eum cum magno desiderio exspectabat. Tunc ergo Heli senuit,
quando Judaea devotionem observandae promissionis amisit, ut desideratum
a patribus suis Redemptorem coram se miraculis se probantem cerneret, et
omnino caeca in tanta ejus luce de veritatis praesentia
dubitaret. Valde etiam fuisse senex dicitur, ut profecto
omnis vis fidei in Synagoga emarcuisse doceatur. Vere autem
dicimus quia si valde senex erat Heli, omnino debilis
vivebat. Quid enim tunc erat seni Scripturae vivere, nisi
debilem valde aspirationem fidei Synagogae ministrare? Senex
quidem valde esse et vivere poterat, cum Judaeorum corda nutabant ut
Dominum Jesum nec Redemptorem verum esse crederent, nec quasi blasphemum
aperte damnarent. Hujus namque senectutis debilitatem
evangelista Joannes ostendit, dicens:
Alii dicebant, quia bonus est, alii vero, non, sed
seducit turbas
(
Jn, 7, 12). Hinc Judaei ipsi calliditatis suae
versutiam proferentes, dicunt:
Usquequo animas nostras tollis? si tu es
Christus, dic nobis palam
(
Jn, 10, 24). Hinc item dicunt:
Magister, volumus a te signum videre
(
Mt, 12, 38).
Commentaires
Gregorius I (540-604)