Liber Psalmorum

Gregorius I (540-604)

• Liber 3, Caput 2
  • Quid per virum istum exprimitur, qui de acie fugit, nisi ea pars Judaici populi quae ad Redemptoris cognitionem veniendo Judaicam perfidiam dereliquit? Currere namque ei fuit a pravitate erroris sui devotionis velocitate desistere. Quia vero fortia agere in Redemptoris professione disposuit, vir fuit. Qui nimirum eo die quo victus est de praelio currit, quia ea fidei illuminatione qua perfidiae tenebras deseruit ad praedicandum veritatem quam noverat accessit. Unde et in Silo venisse perhibetur, quia ad praedicationem mittitur. Qui vestem scidit, quia veterem se hominem exuit; caput pulvere conspersit, quia de splendore novi hominis, quo se induit, nequaquam superbivit. Scissa namque vestis ad decorem sanctae conversationis pertinet, conspersio pulveris ad aestimationem humilitatis. Quia ergo sanctis praedicatoribus, nec vitae munditia sine humilitate, nec humilitas sufficit sine sancta conversatione, vir qui in doctorum typo ad annuntiandum Israelis interitum venit, et vestem scidit, et caput pulvere conspersit. Hoc namque pulvere caput conspersum portabat, qui, Domino loquens, ait: Loquar ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis ( Gn, 18, 27) ? Consperso item capite loquebatur Propheta, cum supplicaret, dicens: Memento, Domine, quia pulvis sumus ( Ps, 102, 14) [mauvais référencement: Ps, 102, 15] . Vestem quoque sciderat, qui confitens, dixit: Conscidisti saccum meum, et praecinxisti me laetitia ( Ps, 29, 12).