Liber Psalmorum

Angelomus Luxovensis(-c.895)

• Liber 1, Caput 2
  • Arcus fortium superatus est, et infirmi accincti sunt robore. ( S1, 2, 4) Arcus enim nomine, in sacro eloquio, aliquando dies judicii, juxta quod perPsalmistam dicitur: Ostendisti populo tuo dura, potasti nos vino compunctionis. Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus. ( Ps, 59, 5) [mauvais référencement: Ps, 59] Aliquando vero sacra eloquia designantur, sicut per eumdem Prophetam dicitur: Arcum suum tetendit et paravit illum, et in ipso paravit vasa mortis, ( Ps, 7, 13 et Ps, 7, 14) [mauvais référencement: Ps, 7] etc. Aliquando autem malorum insidiae, et intentiones figurantur perversorum, sicut inPsalmo legimus: Intenderunt arcum suum, rem amaram. ( Ps, 36, 14) [mauvais référencement: Ps, 36] Unde et in hoc loco dicitur: Arcus fortium superatus est. ( S1, 2, 4) Denique quia Judaei duritiam legis, velut cornua arcus corda Novi Testamenti,flectere noluerunt, sed carnaliter sapere, et praedicationem Salvatoris conati suntsuis perversis intentionibus superare, et prave de ipso sentire, atque Ecclesiamipsius contemnere, et parare arcum suum rem amaram, et propterea dejecti sunt atquehumiliati. Bene dictum est: Arcus fortium superatus est. ( S1, 2, 4) Id est intentio Judaeorum perversa, quia prave senserunt, ex Veteri Testamentoprolata, in Novo infirmata est. Quia ex hoc quod carnaliterin lege gloriati sunt, et ea quodammodo defenderesuperbe voluerunt, infirmati sunt, et malum quod de pharetra sui livoris intenderevoluerunt, in ipsos conversum est, juxta quod alibi scriptum est: Conversi sunt in arcum pravum. ( Ps, 77, 57) [mauvais référencement: Ps, 67] Arcus enim a quo intenditur, ad ipsum convertitur: quia pravitas malignaeintentionis, quam de pharetra sui livoris exerere Judaica perfidia voluit, in eamconversa est, quia sua malitia infidelitatis damnata exstitit, et gratiam fortitudinisqua gloriabatur posse sine adjutorio divino humana sufficientia legem implere, amisit,et eamdem gratiam valetudinis credentes, ex gentibus qui prius infirmi videbanturesse, Domino largiente, perceperunt, sicut subnectitur: Et infirmi accincti sunt robore. ( S1, 2, 4) Videlicet populi gentium,qui de suis virtutibus nihil praesumentes, in Dominisunt justitia roborati. Ex quorum voce Psalmista loquitur dicens: Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum. ( Ps, 6, 3) [mauvais référencement: Ps, 6] Et iterum: Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. ( Ps, 56, 2) [mauvais référencement: Ps, 56] Infirmus erat populus gentilis, quando alienus a testamento Dei fuerat. Hinc Salomon de eadem gentium infirmitate ait: Lepusculus plebs invalida, quae collocat in petra cubile suum. ( Pr, 30) Plebs est invalida natio gentium fidelis, quae in suis viribus nil fidens, sedin auxilio sui Redemptoris sperare didicit. Et hoc est illi in petra collocare cubile. Petra autem, inquit Apostolus, erat Christus. ( 1Co, 10) Cujus praesidio ut aversos vitet incursus, Domino dicerenovit cum Psalmista: Esto mihi in lapidem fortissimum, et in domum munitam, ut salves me. ( Ps, 30, 3) [mauvais référencement: Ps, 70] Unde bene de abjectione Judaeorum et salute gentium subinfertur: