V. 14 :
Quam angusta porta, et arcta via est, quae ducit ad vitam: et pauci sunt
qui inveniunt eam!
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 3, Caput 4
Bethsames, ut jam diximus, interpretatur domus solis.
Dimissam autem arcam praedicatores aspiciunt, utrum recto itinere contra
Bethsames gradiatur: quia et cum proprio arbitrio dimittuntur subditi,
explorare praelati debent, an bonum libertatis ad profectum convertant
coelestis itineris. Sed et caute notandum est: quia tunc
recte contra Bethsames arca ascendit, cum confinium viam gradiendo non
deserit. Confines etenim nostri sunt electi priores: confines
quippe sunt, qui juxta se possessiones dispositas habent.
Confines igitur electorum sunt aeterni regni perpetui
cohaeredes. Nam velut juxta se dispositis possessionibus
habitant, qui in eamdem aeternae patriae societatem vocati, de una et
eadem Conditoris majestate sortiti sunt jura aeternae
haereditatis. Vel idcirco dicuntur confines: quia cum de bona
conversatione ad perennis vitae gaudia electi perveniant, qui recte
vivunt in hoc mundo, coelestibus civibus vicini sunt. Quae
est ergo via confinium, nisi afflictio temporalis? Hanc viam
Bethsamis per semetipsum Dominus demonstrat, dicens:
Arcta est via, quae ducit ad vitam
(
Mt, 7, 14)
. Hanc item commendat, cum discipulos increpans, ait:
O stulti, et tardi corde ad credendum, nonne oportuit
pati Christum, et ita intrare in gloriam suam
(
Lc, 24, 25 et
) [mauvais référencement: Lc, 24, 25]? Hinc Paulus ait:
Per multas tribulationes oportet nos intrare in regnum
Dei
(
Ac, 14, 21)
. Contra Bethsames ergo tunc arca dirigitur, cum per
viam confinium ascendere videtur: quia in superna conversatione ille
verius proficit, qui ad aeterna gaudia pervenire non per mundanas
delectationes, sed per carnis afflictiones et mundi adversitates
quaerit. Sed quia non ire, sed ascendere dimissa arca
dicitur, altior via dimissis in libertate subditis indicatur: quia per
viam Bethsamis non recte gradiuntur, si non quotidie de bonis ad meliora
proficiunt. Ascendere enim meritis virtutum, quotidie ad
meliora proficere est. Sed cum recte contra Bethsames arca
ducitur, malum grande quod perpessi fuerant omnipotentis Dei operibus
ascribunt. Malum namque grande eam percussionem vocant, de
qua superius legitur: Fiebat manus Domini super singulas
civitates interfectionis magnae nimis. Et
quia eamdem interfectionem tam ad conversionem Gentilium, quam ad
fidelium delinquentium salubrem compunctionem retulimus, cum arca recte
contra Bethsames graditur, malum illud grande quod acciderat, a Deo esse
indicatur: quia profecto electorum singulorum finis indicat, qualiter
praedicatoris animus eorum prima opera recognoscat.
Commentaires
Gregorius I (540-604)