Liber Psalmorum

Gregorius I (540-604)

• Liber 2, Caput 2
  • Grande nimis peccatum esse cognoscitur, quod poenitentiae lacrymis non deletur. Hoc namque nimis grande peccatum Synagogae propheta intuens, ait: Peccatum Judae scriptum est stylo ferreo, in ungue adamantino ( Jr, 17, 1) . Vel certe grande nimis coram Domino peccatum erat, quia ad peccandum alios pertrahebat. Quare et subditur: Quia detrahebant homines a sacrificio Domini. Detrahebant quippe a sacrificio homines, quia ad confessionem rectae fidei progredi infirmorum corda prohibebant. Et notandum quia qui detrahuntur a sacrificio homines dicuntur, quia nimirum si in fidei nostrae vera confessione persisterent, hos divinus sermo filiorum Dei appellatione signaret. Quibus profecto per Psalmistam Dominus dicit: Ego dixi dii estis, et filii excelsi omnes, vos autem sicut homines moriemini ( Ps, 81, 6 et Ps, 81, 7). Sequitur autem: Samuel autem erat minister in conspectu Domini, puer accinctus ephod lineo ( S1, 2, 18).
• Liber 3, Caput 2
  • Et notandum quia deorum appellatione deridentur qui, a fide veterum Patrum recedentes, se in veritate fidei existere, atque in filiorum Dei numero confidunt. In se quidem illa divinae laudationis praeconia prolata asserunt, quae per Prophetam Dominus pronuntiat, dicens: Ego dixi, dii estis, et filii excelsi omnes ( Ps, 81, 6). Si itaque mendaci existimatione omnes Israelitae secundum carnem nuncupative dii sunt, sublimes dii ejusdem Judaicae existimationis mendacio sunt sapientes Judaeorum. Et quia periti Synagogae ad sanctae Ecclesiae conflictum veniunt, ipsi sanctorum praedicatorum voce deridentur, qui de ea quam non habent doctrinae virtute gloriantur. Et quia de antiqua Patrum veterum conversatione superbiunt, verba subsannationum supponuntur. Hi sunt dii qui percusserunt Aegyptum omni plaga in deserto ( S1, 4, 8).