V. 5 :
Et cum oratis, non eritis sicut hypocritae qui amant in synagogis et in
angulis platearum stantes orare, ut videantur ab hominibus: amen dico
vobis, receperunt mercedem suam.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 4, Caput 2
Hoc profecto Samuel audivit, quod populus locutus est, sed ipsum
populus non audivit. Populo enim reprobo loqui et non audire,
fuit verba contra Dei voluntatem promere, sed poenam pravae locutionis
minime praevidere. Samuel autem populi verba audivit: quia
spirituales viri, dum superbae locutionis voces audiunt, futurum in eis
divinae ultionis meritum recognoscunt. Dicat ergo:
Audivit Samuel omnia verba populi
(
S1, 8, 21), quia sancti, ac spirituales viri, quidquid carnales
superbe foris insonant, quale sit in divino judicio intus
pensant. Sed quia, dum carnalium subditorum damnabilem vitam
reperiunt, pro delendis eorum criminibus intercedunt: Sequitur:
Et locutus est ea in auribus Domini
(
S1, 8, 21). In eorum auribus loquimur, apud quos magnae
familiaritatis gratiam habemus. Sancti autem viri, quia
omnipotenti Deo in magni amoris vinculo conjuncti sunt, ei in auribus
loquuntur: quia divinae propitiationis ejus auditum tanto fiducialius
exposcunt, quanto apud ejus misericordiam, impetrandi locum sublimius
acceperunt. Peccata vero populi loquuntur pro humilitate
confessionis, sed in auribus loquuntur Domini: quia cum magno affectu
precis januam pulsant Dominicae propitiationis. Sed fortasse
in auribus Domini loqui dicitur: quia dum sancti viri pro peccatoribus
obsecrant, preces quas pro eis Deo offerunt, hominibus non
revelant. Unde et in Evangelio Dominus prohibet discipulos,
dicens:
Cum oratis, nolite fieri sicut hypocritae tristes, qui
amant in synagogis, et in angulis platearum stantes orare,
ut videantur ab hominibus
(
Mt, 6, 5)
. Verba ergo, sive opera populi loquuntur, cum delicta
locutionis et operis orationibus delenda Domino exponunt. Ea
vero in auribus Domini loquuntur, ut dum hominum testimonia orantes
fugiunt, ab eo, qui occulta respicit, celerius audiantur. Dum
ergo in auribus Domini Samuel loqui perhibetur, modum profecto insinuat,
quo quis auditum mereatur divinae dignationis. Nam pervenire
ad Deum oratio nequaquam potest, quae ex intentione promitur, ut ab
hominibus agnoscatur. Unde et qui in auribus Domini locutus
asseritur, responsa ejus etiam percepisse perhibetur. Nam
sequitur:
Dixit autem Dominus ad Samuelem: Audi vocem populi, et
constitue super eum regem
(
S1, 8, 22).
Commentaires
Gregorius I (540-604)