Liber Quartus Regum

Angelomus Luxovensis(-c.895)

• Liber 4, Caput 11
  • Elisaeus autem aegrotabat infirmitate, qua et mortuus est. Descenditque ad eum Joas rex Israel,et flebat coram eo, dicebatque: Pater mi, Pater mi, currus Israel et auriga ejus. Et ait illi Elisaeus: Affer arcum et sagittas. Cumque attulisset ad eum arcum et sagittas, dixit ad regem Israel: Pone manum tuam super arcum. Et cum posuisset ille manum suam, superposuit Elisaeus manus suas manibus regis, et ait: Aperi fenestram orientalem. Cumque aperuisset, dixit Elisaeus: Jace sagittam. Et jecit. Et ait Elisaeus: Sagitta salutis Domini et sagitta salutis contra Syriam. Percutiesque Syriam in Aphec, donec consumas eam, ( R4, 13, 14, R4, 13, 15, R4, 13, 16 et R4, 13, 17) et reliqua. Quid est quod propheta regi Israel jubet arcum et sagittam afferre, nisi quodRedemptor noster rectoribus Ecclesiae, armis spiritualibus se indui, et contra hostemantiquum praecipit praeliari? Arcus enimnonnunquam in sacro eloquio, pro ipso sacroeloquio poni solet, quod ex utroque Testamento velut ex cornu et chorda constat. Per Vetus quippe Testamentum figuratur cornu propter duritiam. Per Novum, quod incarnato Domino figuratum est, signatur chorda, et dum chordatrahitur, cornu curvatur, quia cum Novum Testamentum discutitur, a duritia litteraeVetus inclinatur, et ad intellectum spiritualem flectitur, quia rigore ejus duritiaenon tenetur. Sagittae enim sunt haec ipsa verba quae doctores proferunt. Unde etiam bene de sanctis doctoribus, per prophetam gentilitatem ingredientibusdicitur: Cum sagittis acutis et arcu ingredientur illuc. ( Es, 7) Nos ergo cum Scripturae sacrae dicta pensamus, arcum intendimus: cum verbadoctrinae damus,sagittas emittimus. Ponitque Elisaeus manus suas super manus regis, cum exemplis suis Dominus actionesdoctorum dirigit et confortat. Orientalem fenestram aperire mandat, et jacere sagittam, quia lumine scientiae etverae doctrinae, suos hortatur primum illustrari, et sicut jacula verborummittere.
• Liber 4, Caput 11
  • Et ait Elisaeus: Sagitta salutis Domini, et sagitta salutis contra Syriam, percutiesque Syriam in Aphec, donec consumas eam. ( R4, 13, 17) Sagitta ergo salutis Domini est praedicatio sancta, cum decenter exhibetur, etspiritualium hostium certissima interfectio, si perseveranter agitur. Nec fas est ut aliquando dispensator verbi Dei segniter torpeat, cui jussumest, utgregis Dominici curam habeat, quia multum obest devotis auditoribus, si inertiapraevalet doctoribus. Dicit enim Propheta: Clama, ne cesses. ( Es, 58) Et Apostolus ad Timotheum: Testificor (inquit) coram Deo et Christo Jesu, qui judicaturus est vivos et mortuos, et per adventum ipsius et regnum ejus, praedica verbum, insta opportune, importune: argue, obsecra, increpa in omni patientia et doctrina. ( 2Ti, 4) Unde non debet doctor propter avaritiam negligere animarum curam, sed magis perpietatem ad aeternam pertendere requiem, quod significat Aphec, interpretatur enim continebit vel apprehendet. Unde idem Apostolus, enumeratis vitiisquae avaritiam comitantur, ad praedictum discipulum intulit dicens: Tu autemhomo Dei haec fuge, sectare vero justitiam, pietatem, fidem, charitatem, patientiam, mansuetudinem, certamen bonum, certamen fidei, apprehende vitam aeternam in qua vocatus es. ( 1Ti, 6)

Rabanus Maurus (780-856)

• Liber 4, Caput 13
  • Eliseus autem agrotabat in infirmitate, qua et mortuus est. Descenditque ad eum Joas rex Israel, et flebat coram eo; dicebatque: Pater mi, Pater mi, currus Israel, et auriga ejus. Et ait Eliseus: Affer arcum et sagittas. Cumque attulisset ad eum arcum et sagittas, dixit ad regem Israel: Pone manum tuam super arcum. Et cum posuisset ille manum suam, superposuit Eliseus manus suas manibus regis, et ait: Aperi fenestram orientalem. Cumque aperuisset, dixit Eliseus: Jace sagittam. Et jecit. Et ait Eliseus: Sagitta salutis Domini, et sagitta salutis contra Syriam. Percutiesque Syriam in Aphec, donec consumas eam ( R4, 13, 14, R4, 13, 15, R4, 13, 16 et R4, 13, 17), etc. Quid est, quod propheta regem Israel jubet arcum et sagittam afferre, nisi quod Redemptor noster rectoribus Ecclesiae armis spiritalibus se indui et contra hostem antiquum praecipit praeliari? Arcus enim nonnunquam in sacro eloquio pro ipso sacro eloquio poni solet, quod ex utroque Testamento, velut ex cornu et chorda, constat; per Vetus quippe Testamentum figuratur cornu propter duritiam; per Novum vero, quod incarnato Domino factum est, signatur chorda. Et dum chorda trahitur, cornu curvatur, quia cum Testamentum Novum discutitur, a duritia litterae Vetus inclinatur, et ad intellectum spiritalem flectitur, quia rigor ejus duritiae non tenetur. Sagittae enim sunt haec ipsa verba quae doctores proferunt. Unde bene etiam de sanctis doctoribus per prophetam gentilitatem ingredientibus dicitur: Cum sagittis et arcu ingredientur illuc ( Es, 7). Nos ergo cum Scripturae sacrae dicta pensamus, arcum intendimus. Cum verba doctrinae damus, sagittas emittimus. Ponitque Eliseus manus suas manus regis ( R4, 13, 16), cum templis suis Dominus actiones doctorum dirigit et confortat. Orientalem fenestram aperire mandat, et jacere sagittam, quia lumine scientiae et verae doctrinae suos hortatur primum illustrari, et jacula verborum mittere.
• Liber 4, Caput 13
  • Et ait Eliseus: Sagitta salutis Domini, et sagitta salutis contra Syriam. Percutiesque Syriam in Aphec, donec consumas eam ( R4, 13, 17). Sagitta ergo salutis Domini est praedicatio sancta, cum decenter exhibetur, et spiritalium hostium certissima interfectio, si perseveranter agitur. Nec fas est ut aliquando dispensator verbi Dei segniter torpeat, cui jussum est ut gregis Dominici curam gerat, quia multum obest devotis auditoribus, si inertia praevalet doctoribus. Dicit enim propheta: Clama, ne cesses ( Es, 58). Et Apostolus ad Timotheum: Testificor, inquit, coram Deo et Jesu Christo, qui judicaturus est vivos ac mortuos, et adventum ipsius, et regnum ejus. Praedica verbum, insta opportune, importune, argue, obsecra, increpa in omni patientia et doctrina ( 2Ti, 4). Unde non debet doctor propter avaritiam, negligere animarum curam, sed magis per pietatem ad aeternam pertendere requiem, quod significat Apher, interpretatur enim continebit vel apprehendit. Unde idem Apostolus, enumeratis vitiis quae avaritiam comitantur, ad praedictum discipulum intulit, dicens: Tu autem, homo Dei, haec fuge. Sectare vero justitiam, pietatem, fidem, charitatem, patientiam, mansuetudinem. Certa bonum certamen fidei; apprehende vitam aeternam in qua vocatus es ( 1Ti, 6).