Evangelium secundum Ioannem

Angelomus Luxovensis(-c.895)

• Liber 3, Caput 10
  • Magnificatus est rex Salomon super omnes reges terrae divitiis et sapientia, et universa terra desiderabat videre vultum Salomonis, ut audiret sapientiam ejus, quam dederat Deus in cor ejus. Et singuli deferebant ei munera, vasa argentea et aurea, vestes et arma bellica, etc. ( R3, 10, 23, R3, 10, 24 et R3, 10, 25) Bene ergo dictum est, quod magnificatus sit rex Salomon super omnes reges terrae, ( R3, 10, 23) quia pacificus noster super omnem celsitudinem sanctorum, qui reges veredicuntur, exaltatur, et nullus ei coaequari potest. Quoniam quis in nubibus aequabitur Domino, aut quis similis erit Deo inter filiosDei? Deus qui glorificatur in consilio sanctorum magnus et metuendus super omnes quiin circuitu ejus sunt. Et item: Magnus Dominus noster et magna virtus ejus, et sapientiae ejus non est numerus. ( Ps, 146, 5) [mauvais référencement: Ps, 146] Unde et Joannes dicit: Et vidimus gloriam ejus, gloriam quasi Unigeniti a Patre, plenum gratia et veritate. ( Jn, 1, 14) [mauvais référencement: Jn, 1] Et universa terra desiderat videre vultum regis nostri, quia universa Ecclesiasanctorum hoc solummodo appetit, ut ad conspectum gloriae ejus perveniat. Cum per prophetam dicitur: Tibi dixit cor meum, quaesivi vultum tuum, vultum tuum, Domine, requiram. ( Ps, 26, 8) [mauvais référencement: Ps, 26] Et alibi: Sicut cervus, inquit, desiderat ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus. ( Ps, 41, 2) [mauvais référencement: Ps, 41] Et singuli deferunt ei munera, dum unusquisque secundum id quod vires sibisuppetunt, in verbo seu factis, obsequium student praestare Deo.

Rabanus Maurus (780-856)

• Liber 3, Caput 10
  • Magnificatus est rex Salomon super omnes reges terrae, divitiis et sapientia. Et universa terra desiderabat videre vultum Salomonis, ut audiret sapientiam ejus, quam dederat Deus in corde ejus. Et singuli deferebant ei munera, vasa argentea et aurea, vestes et arma bellica ( R3, 10, 23, R3, 10, 24 et R3, 10, 25). Bene ergo dictum est quod magnificatus sit rex Salomon super reges terrae, quia Pacificus noster super omnem celsitudinem sanctorum, qui vere reges dicuntur, exaltatur, et nullus ei coaequari potest. Quoniam quis in nubibus aequabitur Domino, aut quis similis erit Deo inter filios Dei? Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et metuendus super omnes qui in circuitu ejus sunt ( Ps, 88, 7 et Ps, 88, 8) [mauvais référencement: Ps, 88]. Et iterum: Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiae ejus non est numerus ( Ps, 146, 5) [mauvais référencement: Ps, 140]. Unde et Joannes dicit: Et vidimus gloriam ejus, gloriam quasi Unigeniti a Patre, plenum gratia et veritate ( Jn, 1, 14) [mauvais référencement: Jn, 1].
• Liber 4, Caput 2
  • Dixerunt quoque viri civitatis ad Eliseum: Ecce habitatio civitatis hujus optima est, sicut tu ipse, domine, perspicis; sed aquae pessimae sunt, et terra sterilis. At ille ait: Afferte mihi vas novum, et mittite in illud sal ( R4, 2, 19 et R4, 2, 20). Postulabat Eliseus a populo ut aquas Jericho steriles et malignas sanaret. Accepit vas novum fictile, et jecit in eo sal, et demersit illud in flumine, et statim in flumine aquae sanatae sunt. Quo facto praenuntiabat propheta quia Verbum caro fieret, et habitaret in nobis ( Jn, 1, 14) [mauvais référencement: Jn, 1]. Inde in similitudinem Verbi salem, id est, sapientiam dedit in vas fictile; in corpus scilicet humanum, et immittens in aquam demersit. Quod quidem significabat, quia omnes populi, qui sub figura aquarum in toto mundo steriles erant, per Christi Incarnationem fecunditatem et benedictionem accepturi essent

Auctor incertus

• Liber 4, Caput 15
  • Habitante autem Elisaeo in Hiericho, venerunt ad eum viri civitatis, etdixerunt ei: Civitas Hiericho mundi hujus praesignabat figuram, cujus habitatio secundumConditoris creationem non simpliciter tantum, sed valde ab omnibus, utcernitur, optima est, Aquae vero illius pessimae, doctrina accipienda estphilosophorum et poetarum, videlicet hominum mentes ad daemonum cultum etlibidinem atque luxuriam provocans. Terra vero sterilis omne indicat hominum genus, qui, relicto Creatore Deo,obscuratis sensibus, deserviebant omnibus creaturis. Quem enim in hoc facto miraculo, nisi Dominum Jesum Christum praefiguravit,qui postquam Verbum caro factum est ( Jn, 1, 14), atque per ministrum in Jordane fluvio baptizari dignatus est, aquas Hiericho steriles, hoc est, hujusmundi convertit in lavacri fecunditatem, ut quidquid ex eis regeneratumfuisset, vitalem acciperet spiritum. In sale quippe sapientia, in vase vero rudi caro Domini intelligitur.

Theutmirus; Claudius Taurinensis

• Liber 1, Caput 1
  • Ac per haec: negligetur prudens in prudentia sua: et negligetur potens in potentia sua: et negligetur dives in divitiis suis: sed in hoc glorietur qui gloriatur: intelligere, et scire Dominum, et facere judicium, et justitiam in medio terrae. Non parva ex parte intelligit, et scit Dominum, qui intelligit, et scit etiam haec a Domino sibi dari, ut intelligat, et sciat Dominum. Quid enim habes, ait Apostolus, quod non accepisti? Si autem accepisti, quid gloriaris, quasi non acceperis? ( 1Co, 4, 7) id est: quasi a te ipso tibi sit, unde gloriaris. Facit autem judicium, et justitiam qui recte vivit. Recte autem vivit, qui obtemperat praecipienti Deo, et finis praecepti , (id est ad quod refertur praeceptum) charitas est de corde puro, et conscientia bona, et fide non ficta. ( 1Ti, 1, 5) Porro ista charitas (sicut Joannes apostolus testatur) ex Deo est ( 1Jn, 4, 7). Facere ergo judicium, et justitiam, ex Deo est. Sed quid est in medio terrae? Neque enim non debent facere judicium et justitiam, qui habitant in extremis terrae? Quis haec dixerit? Cur ergo additum est in medio terrae? Quod si non adderetur, et tantummodo diceretur facere judicium, et justitiam, magnum hoc praeceptum ad utrosque homines pertineret, et mediterraneos, et maritimos. Sed ne quisquam putaret post finem vitae, quae in hoc agitur corpore, superesse tempus, judicium, justitiamque faciendi, quam dum esset in carne non fecit, et sic divinum evadi posse judicium, in medio terrae mihi videtur dictum, cum quisque in corpore vivit. In hac quippe vita suam terram quisque circumfert, quam moriente homine recipit terra, consurgenti utique redditura. Proinde in medio terrae, id est cum anima nostra isto terreno clauditur corpore, faciendum est judicium, atque justitia, quod nobis prosit in posterum: quando recipiet quisque secundum ea, quae per corpus gessit, sive bonum, sive malum. ( 2Co, 5, 10) Per corpus quippe ibi dixit Apostolus, per tempus, quo vixit in corpore: neque enim si quis maligna mente, atque impia cogitatione blasphemet, neque id ullis membris corporis operetur, ideo non erit reus, quia id non motu corporis gessit, cum hoc per illud tempus gesserit, quo gessit et corpus? Isto modo congruenter intelligi potest etiam illud, quod in Psalmo legitur : Deus autem rex noster ante saecula, operatus est salutem in medio terrae. ( Ps, 73, 12) [mauvais référencement: Ps, 75, 12] Ut Dominus Jesus accipiatur Deus noster, qui est ante saecula, quia per ipsum facta sunt saecula, ( Jn, 1, 3 et He, 1, 2) [mauvais référencement: Jn, 1, 5] operatus est salutem in medio terrae, cum Verbum caro factum est, ( Jn, 1, 14) et terreno habitavit in corpore. Deinde posteaquam prophetatum est in his verbis Annae, quomodo gloriari debeat qui gloriatur, non in se utique, sed in Domino: propter retributionem, quae in die judicii futura est (v. 10.). Dominus ascendit (inquit) in coelos, et tonuit: ipse judicabit extrema terrae, quia justus est. Prorsus ordinem tenuit confessionis fidelium; ascendit enim in coelum Dominus Jesus Christus, et inde venturus est ad vivos, et mortuos judicandos. Nam quis ascendit (sicut dicit Apostolus) nisi qui et descendit in inferiores partes terrae? Qui descendit ipse est, et qui ascendit super omnes coelos ut adimpleret omnia. ( Ep, 4, 9 et Ep, 4, 10) Per nubes ergo suas tonuit, quia sancto Spiritu cum ascendisset, implevit: De quibus ancillae Hierusalem, hoc est, ingratae vineae comminatus est apud Isaiam prophetam ne pluant super eam imbrem. ( Es, 5, 6) Sicut autem dictum est: ipse judicabit extrema terrae, ac si diceretur extrema hominis: non enim alias partes non judicabit, qui omnes homines procul dubio judicabit. Sed melius intelliguntur extrema terrae extrema hominis, quoniam non judicabuntur, quae in melius, vel in deterius medio tempore commutantur, sed in quibus extremis inventus fuerit, qui judicabitur. Propter quod dictum est Qui autem perseveraverit usque in finem, hic salvus erit ( Mt, 24, 13 et Mt, 10, 22). Qui ergo perseveranter facit judicium, et justitiam in medio terrae, non damnabitur, cum judicabuntur extrema terrae (v. 10.). Et dat (inquit) virtutem regibus nostris: ut non eos judicando condemnet, dat eis virtutem, qua carnem, sicut reges, regant, et in illo mundum, qui propter eos fudit sanguinem, vincant (Ibi.).