V. 8 :
Tibi dixit cor meum: Exquisivit te facies mea; faciem tuam, Domine, requiram.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 1, Caput 2
In hoc viro uno quid rectius quam unusquisque novus saeculi contemptor
designatur? Vir namque dicitur, quia proposito fortis est;
unus vero, quia amore singularis; vir namque est, quia ex magna virtute
cuncta praesentia despicit; sed unus, quia sola omnipotentis Dei specie
frui concupiscit. Quisquis enim perfecte terrena despicit,
vir est ex fortitudine, sed si conditorem suum ardenter videre non
cupiat, non est unus ex intentione. Perfectio igitur viri in
praeconio ponitur unitatis, ut qui saeculum potenter despicit mentem non
dividat, solis supernis inhiet, ad ea tantum quae de visione conditoris
sunt aeterna gaudia suspiret. Talis profecto erat qui Deo
confitens ait:
Quid mihi restat in coelo, et a te quid volui super
terram?
(
Ps, 72, 25) Hinc item dicit:
Vultum tuum, Domine, requiram
(
Ps, 26, 8). Qui enim in terra nihil voluit, profecto vir fuit;
sed qui neque in coelo, neque in terra aliquid praeter ipsum voluit,
qui, spretis omnibus, solum ejus vultum quaesivit, non solum vir, sed
etiam unus exstitit. De hac unitate Dominus in Evangelio
Marthae loquitur, dicens:
Martha, Martha, sollicita es, et turbaris erga
plurima; porro unum est necessarium
(
Lc, 10, 41 et
Lc, 10, 42). Hinc Lucas de perfecto credentium numero loquens,
ait:
Erat eis cor unum, et anima una
(
Ac, 4, 32). Unum quippe eis cor erat, quia per intentionem
rationis solum conditorem aspexerant; unam animam habebant, quia per
affectionem amoris solum ejus faciem videre desiderabant.
Hinc est quod diligens Propheta secum reputat, dicens:
Sitivit anima mea ad Deum fontem vivum, quando veniam et
apparebo ante faciem Dei?
(
Ps, 41, 3) [mauvais référencement: Ps, 41, 2] Pro hac unitate obtinenda Veritas docens ait:
Qui non renuntiaverit omnibus quae possidet non potest meus
esse discipulus
(
Lc, 14, 33).
Liber 2, Caput 1
Sed ea quae manducavit et bibit, quae amarum animum habuit, quae flevit
largiter, quae votum vovit, quia illa mens omnipotentem Deum digne
laudare potest, quae dignis agonibus ad charitatis ejus summa pervenit,
haec quidem diuturno usu contemnere omnia didicit; et dum cuncta creata
ab intentione abjicit, tanto amplius in visione aeternae majestatis
gaudet, quanto alicujus creaturae species in sui amore hanc retinere non
praevalet. Haec ergo dicit:
Exsultavit cor meum in Domino
(
S1, 2, 1), quae eum, contemptis omnibus, solum amat.
In hunc profecto affectum venerat, qui dicebat:
Quid mihi restat in coelo, et a te quid volui super
terram
(
Ps, 72, 25). Hinc in Deo exsultans, dicit:
Vultum tuum, vultum tuum, Domine, requiram
(
Ps, 26, 8) [mauvais référencement: Ps, 26, 25]. Hinc sponsa in Canticis petit, dicens:
Osculetur me osculo oris sui
(
Ct, 1, 1). Dum ergo dicit:
Exsultavit cor meum in Domino
(
S1, 2, 1), quid aliud quam in ejus se osculis inhaesisse quem
ardenter diligit gloriatur? Et idcirco illa sola haec dicit,
quae experta novit quae vis amoris sit in thalamo sponsi.
Cunctis quippe passionum victoriis illustrata, et praelata virtutum
culmine, ad illam sublimitatem pervenit ex qua per gaudium mirae
devotionis exsultationisque cor suum in Deo posuit. Et quia
cor suum dicit, quid aliud quam mentis suae libertatem
asseruit? Reprobi quidem corda sua non habent, quia ea
diabolus possidet. Unde et de proditore dicitur:
Cum diabolus jam misisset in cor, ut traderet eum Judas
Simonis Iscariotes
(
Jn, 13, 2). Si enim Judas cor suum, et non diabolus,
possideret, ipse potius in eo bonum quam diabolus malum
poneret. Quo contra electus vir loquitur, dicens:
Animam meam porto in manibus meis
(
Jb, 13, 14). Quid enim aliud manus electi est quam
potestas internae libertatis? Quid ergo ei est, animam in
manibus portare, nisi internae libertatis gloriam in potestate
retinere? Quotiescunque ergo graviter delinquimus, cor
nostrum nos non habemus. Quare et Jeremias Judaico populo
graviter delinquenti improperans, ait:
Audi, popule stulte, et qui non habes cor
(
Jr, 5, 21). Hinc item conversus alter propheta Deo
confitetur, dicens:
Invenit servus tuus cor suum
(
S2, 7, 27). Dicit ergo:
Exsultavit cor meum in Domino
(
S1, 2, 1), ut libertatem mentis assereret, sine qua Deum digne
laudare non posset. Sequitur:
Exaltatum est cornu meum in Deo meo.
(
S1, 2, 1)
Angelomus
Luxovensis(-c.895)
Liber 3, Caput 10
Magnificatus est rex Salomon super omnes reges terrae divitiis et sapientia,
et universa terra desiderabat videre vultum Salomonis, ut audiret sapientiam
ejus, quam dederat Deus in cor ejus.
Et singuli deferebant ei munera, vasa argentea et aurea, vestes et arma
bellica, etc.
(
R3, 10, 23,
R3, 10, 24 et
R3, 10, 25) Bene ergo dictum est, quod
magnificatus sit rex Salomon super omnes reges terrae,
(
R3, 10, 23) quia pacificus noster super omnem celsitudinem sanctorum, qui reges
veredicuntur, exaltatur, et nullus ei coaequari potest. Quoniam quis in
nubibus aequabitur Domino, aut quis similis erit Deo inter filiosDei? Deus qui
glorificatur in consilio sanctorum magnus et metuendus super omnes quiin circuitu
ejus
sunt. Et item:
Magnus Dominus noster et magna virtus ejus, et sapientiae ejus non est
numerus.
(
Ps, 146, 5) [mauvais référencement: Ps, 146] Unde et Joannes dicit:
Et vidimus gloriam ejus, gloriam quasi Unigeniti a Patre, plenum gratia et
veritate.
(
Jn, 1, 14) [mauvais référencement: Jn, 1] Et universa terra desiderat videre vultum regis nostri, quia universa
Ecclesiasanctorum hoc solummodo appetit, ut ad conspectum gloriae ejus
perveniat. Cum per prophetam dicitur:
Tibi dixit cor meum, quaesivi vultum tuum, vultum tuum, Domine,
requiram.
(
Ps, 26, 8) [mauvais référencement: Ps, 26] Et alibi:
Sicut cervus, inquit, desiderat ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea
ad te, Deus.
(
Ps, 41, 2) [mauvais référencement: Ps, 41] Et singuli deferunt ei munera, dum unusquisque secundum id quod vires
sibisuppetunt, in verbo seu factis, obsequium student praestare Deo.
Rabanus Maurus
(780-856)
Liber 3, Caput 10
« Et universa terra desiderat videre vultum regis nostri. » Quia
universa Ecclesia sanctorum hoc solummodo appetit, ut ad conspectum
gloriae ejus perveniat. Cum per Prophetam dicitur:
Tibi dixit cor meum, quaesivi te, vultum tuum, Domine,
requiram
(
Ps, 26, 8) [mauvais référencement: Ps, 26]. Et alibi:
Sicut cervus, inquit, desiderat ad fontes aquarum, ita
desiderat anima mea ad te, Deus
(
Ps, 41, 2) [mauvais référencement: Ps, 41].
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Angelomus Luxovensis(-c.895)
Rabanus Maurus (780-856)