V. 34 :
Et veniebant de cunctis populis ad audiendam sapientiam Salomonis, et ab universis
regibus terrae qui audiebant sapientiam eius.
Poètes
Commentaires
Angelomus
Luxovensis(-c.895)
Liber 3, Caput 4
Et veniebant de cunctis populis ad audiendam sapientiam Salomonis, et ab
universis regibus terrae, qui audiebant sapientiam ejus.
(
R3, 4, 34) Hinc propheta Isaias ait:
Erit in novissimis diebus praeparatus mons domus Domini in vertice montium,
et elevabitur super colles, et fluent ad eum omnes gentes, et ibunt populi multi,
et dicent: Venite, ascendamus ad montem Domini, et ad domum Dei Jacob, et docebit
nos vias suas, et ambulabimus in semitis ejus quia de Sion exibit lex et verbum
Domini de Hierusalem.
(
Es, 2)
Rabanus Maurus
(780-856)
Liber 3, Caput 4
Et veniebant de cunctis populis ad audiendam sapientiam
Salomonis, et ab universis regionibus terrae; et audiebant
sapientiam ejus.
(
R3, 4, 34) Hinc propheta Isaias ait:
Erit in novissimis diebus praeparatus mons domus Domini in
vertice montium, et elevabitur super colles, et fluent ad eum
omnes gentes, et ibunt populi multi, et dicent: Venite,
ascendamus ad montem Domini, et ad domum Dei Jacob, et docebit
nos vias suas, et ambulabimus in semitis ejus, quia de Sion
exibit lex, et verbum Domini de Jerusalem.
(
Es, 2)
(voir:
Beda, sl)
Domus Dei quam aedificavit rex Salomon in Jerusalem, in figuram
facta est sanctae universalis Ecclesiae: quae a primo electo usque ad
ultimum, qui in fine mundi transiturus est, quotidie per gratiam regis
pacifici, sui videlicet Redemptoris, aedificatur, quae partim adhuc
peregrinatur ab illo in terris, partim evasis peregrinandi aerumnis, cum
illo jam regnat in coelis, ubi, peracto ultimo judicio, tota est
regnatura cum illo. Ad hanc domum pertinent electi angeli,
quorum nobis similitudo in futura vita promittitur, dicente Domino:
Illi autem qui digni habebuntur saeculo illo et
resurrectione ex mortuis, neque nubunt neque ducunt uxores:
neque enim ultra mori poterunt. Aequales enim
angelis sunt, et filii sunt Dei, cum sint filii
resurrectionis.
(
Lc, 20,
et
) [mauvais référencement: Lc, 20] Ad hanc pertinet ipse mediator Dei et hominum, homo Christus
Jesus, ipso attestante cum ait:
Solvite templum hoc, et in tribus diebus excitabo
illud.
(
Jn, 2, 19) [mauvais référencement: Jn, 2] Quod exponens Evangelista subjunxit: « Hoc autem dicebat de
templo corporis sui. » Dixit Apostolus de nobis:
Nescitis quia templum Dei estis, et Spiritus Dei habitat in
vobis?
(
1Co, 3) Si ergo ille templum Dei per assumptam humanitatem factus est,
constat utique quod figuram omnium nostrum et ipsius videlicet Domini et
membrorum ejus quae nos sumus, templum illud materiale tenuit.
Sed ipsius, tanquam lapidis angularis singulariter electi et
pretiosi in fundamento fundati; nostri autem, tanquam lapidum vivorum
superaedificatorum super fundamentum apostolorum et prophetarum: hoc
est, super ipsum DomiNum. Designat eamdem domum Dei spiritualem etiam
tabernaculum quondam factum in eremo per Moysen. Verum quia
illa domus in itinere quo ad terram repromissionis veniebatur, haec
autem aedificabatur in ipsa terra repromissionis et in civitate
Jerusalem; illa ut de loco ad locum crebro Levitarum ministerio portata,
tandem in terram promissae haereditatis induceretur, haec ut mox in
patria ipsa et civitate regia constructa, inviolabili semper fundamento
consisteret, donec inditum sibi figurarum coelestium munus impleret:
potest in illa praesentis Ecclesiae labor et exsilium, in hac futura
requies et beatitudo figurari. Vel certe quia illa a solis
filiis Israel, haec autem a proselytis etiam et gentibus facta est,
possunt in illa principaliter patres Veteris Testamenti et antiquus ille
Dei populus, in hac autem congregata de gentibus Ecclesia figuraliter
exprimi. Quamvis aedificium utriusque domus enucleatius
spirituali sensu excussum est ut labores praesentis Ecclesiae
quotidianos, et praemia in futuro perennia, gaudiaque regni coelestis,
et Ecclesiae primae de Israel electionem, et salutem omnium gentium in
Christo multimodis ostendatur insinuare figuris.
Commentaires
Angelomus Luxovensis(-c.895)
Rabanus Maurus (780-856)