Liber Secundus Samuelis

Angelomus Luxovensis(-c.895)

• Liber 2, Caput 2
  • Egressus est Abner filius Ner, et pueri Joseph filii Saul, de castris in Gabaon. Porro Joab filius Sarviae, et pueri David egressi sunt, et occurrerunt eis juxta piscinam Gabaon. Et cum in unum convenissent, e regione sederunt: hi ex una parte piscinae, et illi ex altera. Dixitque Abner ad Joab: Surgant pueri, et ludant coram nobis. Et respondit Joab: Surgant. Surrexerunt ergo, et transierunt numero duodecim de Benjamin, ex parte Isboseth filii Saul: et duodecim de pueris David. Apprehensoque unusquisque capite comparis sui, defixit gladium in latus contrarii, et ceciderunt simul. Vocatumque est nomen loci illius, ager robustorum in Gabaon. Et ortum est bellum durum satis in die illa, ( S2, 2, 12, S2, 2, 13, S2, 2, 14, S2, 2, 15, S2, 2, 16 et S2, 2, 17) et reliqua. Hunc locum Josephus ita exponit: Abner autem promovit electum nimis exercitum, utcongrederetur cum tribu Juda. Irascebatur enim adversus eos, a quibus rex David fuerat ordinatus. Huic autem occurrit missus a David Joab, filius Sarviae sororis ejus, de patreSarnatus.Hic autem erat contra Abner, constitutus militiae princeps. Cum quo etiam fuerunt sui fratres, Abisai, Asael, et omnes armati David. Itaque veniens ad quemdam fontem in civitate Gabaa, aciem constituit adpugnandum. Dicente vero Abner ad eum, velle se probare quis eorum robustiorem exercitumhaberet, convenit inter utrosque, ut duodecim viros pugnatores mitterent, etprocedentes inter medias acies, qui ex utraque parte procul fuerant a certamine,relictisque gladiis viri David et tenentes capita hostium, eorum lumbos et latera,suis gladiis perforarunt, donec omnes quasi ex uno constituto periment. His autem cadentibus, etiam reliquus direptus est exercitus dimicatione fortissimaprocedente, Abner populus victus in fugam vertitur: fugientesautem Joab persequi noncessabat, praecipiens armatis, ut post eorum vestigia festinarent, et nequaquamoccidendo deficerent cujus etiam fratres detestati sunt pronissime. Inter quos clarior fuit praecipue junior Asael, qui tantam gloriam habuit in pedumvelocitate, ut non solum homines, sed etiam equos ad currendum superaret. Is igitur persequebatur Abner recto gressu, in neutramque partem declinans. Cumque respexisset Abner et considerasset impetum sequentis et dixisset, ut uniusmilitis arma sumens ab ejus persecutione quiesceret, et rursus ille nequaquam a suoconamine penitus abstineret, monente illo denuo ut recederet, ne coactus eumpercuteret, et ante ejus fratrem ulterius fiduciam non haberet. Verba ejus illo despiciente,fugiens post tergum lanceam emisit coactus, eumquerepente mortali vulnere penetravit. Mystice, Abner de tribu Benjamin, princeps exercitus regis Saulis, pueros Davidqui erant cum Joab principe exercitus Juda, ad praelium scribitur provocasse, etAsaelem fratrem Joab percussum in inguine interfecisse, sic quidem intelligi volunt,Saulus, inquiunt, necdum adhuc apostolus, de tribu Benjamin, priusquam fuissetcorreptus a Domino, apostolos ad certamen legitur provocasse, ac neci interfuisseStephani (voir: Ac, 6) . Caeterum quod locutus est Abner ad Asael, dicens:

Rabanus Maurus (780-856)

• Liber 2, Caput 2
  • Egressusque Abner filius Ner, et pueri Isboseth filii Saul de castris in Gabaon. Porro Joab filius Sarviae, et pueri David egressi sunt, et occurrerunt eis juxta piscinam Gabaon. Et cum in unum convenissent, e regione sederunt, hi ex una parte piscinae, et illi ex altera.Dixitque Abner ad Joab: Surgant pueri, et ludant coram nobis. Et respondit Joab: Surgant. Surrexerunt ergo et transierunt numero duodecim de Benjamin ex parte Isboseth filii Saul, et duodecim de pueris David. Apprehensoque unusquisque capite comparis sui, defixit gladium in latus contrarii, et ceciderunt simul, ( S2, 2, 12, S2, 2, 13, S2, 2, 14, S2, 2, 15 et S2, 2, 16) etc. Hunc locum Josephus ita exponit: « Abner autem promovit electum nimis exercitum, ut congrederetur cum tribu Juda. Irascebatur enim adversus eos, a quibus rex David fuerat ordinatus. Huic autem occurrit missus a David Joab, filius Sarviae sororis ejus, de patre Sar natus. Hic autem erat contra Abner constitutus militiae princeps. Cum quo etiam fuerunt et sui fratres Abissai, Asael et omnes armati David. Itaque veniens ad quemdam fontem in civitate Sabaa, aciem constituit ad pugnandum. Dicente vero Abner ad eum velle se probare quis eorum robustiorem exercitum haberet, convenit inter utrosque ut duodecim viros pugnaturos mitterent et procedentes inter medias acies qui ex utraque parte jocum fecerant a certamine, relictisque gladiis viri David, et tenentes capita hostium eorum, lumbos et latera suis gladiis perforarunt, donec omnes quasi ex uno constituto perimerent. His autem cadentibus, etiam reliquiis direptus exercitus. Et dimicatione fortissima proce dente, Abner populus victus, fugientesque Joab persequi non cessabat, praecipiens armatis, ut post eorum vestigia festinarent, et nequaquam occidendo deficerent. Cujus etiam fratres decertati sunt pronissime, inter quos clarior fuit praecipue junior Asael. Qui tantam gloriam habuit in pedum velocitate, ut non solum homines, sed etiam equos ad currendum certamine superaret. Is igitur persequebatur principem Abner, recto gressu in neutra parte declinans. Cumque respexisset Abner, et considerasset impetum sequentis, et dixisset ut unius militis arma sumens ab ejus persecutione quiesceret, et ille rursus nequaquam a suo conamine penitus abstineret, monente illo denuo ut recederet, ne coactus eum percuteret, et ante ejus fratrem ulterius fiduciam non haberet, verba ejus illo despiciente fugiens post tergum lanceam emisit coactus, eumque repente mortali vulnere penetravit. »

Auctor incertus

• Liber 2, Caput 2
  • David uncto super domum Juda rege, Abner filius Ner, Hisboseth filium Saulregem constituit super universum Israel. Egressusque est Abner filius Ner, cum pueris Hisboseth, de castris in Gabaon. Porro Joab filius Sarviae cum pueris David egressi de Hebron, concitaverunt bellum juxta piscinam Gabaon, et persequebatur Asahel Abner. Locutus est Abner ad Asahel dicens, Recede, noli me sequi, ne compellar confodere te in terra. Qui contempsit, et noluit declinare. Percussit ergo eum Abner aversa hasta in inguine, et transfodit eum, et mortuus est ( S2, 2, 12, S2, 2, 13, S2, 2, 19, S2, 2, 22 et S2, 2, 23). Cujus Asahel typum tenuit, nisi eorum quos vehementer arripiens furor, inpraeceps ducit, qui in eodem furoris impetu tanto cautius declinandi sunt,quanto et insanius rapiuntur. Unde et Abner, qui sermone nostro Patris lucerna dicitur, fugit, quiadoctorum lingua quae supernum Dei lumen indicat, cum per abrupta furoris mentemcujuspiam ferri conspicit, cumque contra irascentem dissimulat verborum jaculareddere, quasi persequentem non vult ferire. Sed cum iracundi nulla consideratione se mitigant, quasi Asahel persequi etinsanire non cessat, necesse est ut ii qui furentes reprimere conantur,nequaquam se in furore erigant, sed quidquid est tranquillitatis ostendant;quaedam vero subtiliter proferant, in quibus ex obliquo furentis animumpungant. Unde et Abner cum contra persequentem subsistit, non eum recta, sed aversahasta transforavit. Ex mucrone quippe percutere, est impetu apertae increpationis obviare; aversavero hasta persequentem ferire, est furentem tranquille ex quibusdam tangere,et quasi parcendo superare. Asahel autem protinus occubuit, quia commotae mentes dum parci sibi sentiunt,et tamen responsorum ratione in intimis sub tranquillitate tanguntur, ab eoquod se erexerant, statim cadunt. Qui ergo a fervoris sui impetu sub lenitatis percussione resiliunt, quasisine ferro moriuntur.

Theutmirus; Claudius Taurinensis

• Liber 2, Caput 3
  • David uncto super domum Judam rege, Abner filius Ner Hisboseth filium Saul regem constituit super universum Israel: egressusque est Abner filius Ner cum pueris Hisboseth de castris Gabaon. Porro Joab filius Sarviae cum pueris David egressi de Hebron concitaverunt bellum juxta piscinam Gabaon, et persequebatur Asahel Abner. Locutusque est Abner ad Asael, dicens: Recede; noli me sequi, ne compellar confodere te in terram. Qui contempsit et noluit declinare. Percussit ergo eum Abner aversa hasta in inguine, et transfodit eum, et mortuus est. ( S2, 2, 8, S2, 2, 9, S2, 2, 12, S2, 2, 13, S2, 2, 22 et S2, 2, 23) [mauvais référencement: S2, 2, 10] Cujus Asael typum tenuit, nisi eorum quos vehementer arripiens furor in praeceps ducit? qui in eodem furoris impetu tanto caute declinandi sunt, quanto et insane rapiuntur. Unde et Abner, qui sermone nostro patris lucerna dicitur, fugit, quia doctorum lingua, quae supernum Dei lumen indicat, cum per abrupta furoris mentem cujuspiam ferri conspicit, cumque contra irascentem dissimulat verborum jacula reddere, quasi persequentem non vult ferire, sed cum iracundi nulla consideratione se mitigant, et quasi Asael persequi et insanire non cessant, necesse est ut hi qui furentes reprimere conantur nequaquam se in furore erigant, sed quidquid est tranquillitatis ostendant, quaedam vero subtiliter proferant, in quibus ex obliquo furentis animum pungant. Unde et Abner cum contra persequentem subsistit, non eum recta, sed aversa hasta transforavit. Ex mucrone quippe percutere, est impetu apertae increpationis obviare: aversa vero hasta persequentem ferire, est furentem tranquille ex quibusdam tangere et quasi parcendo superare. Asael autem protinus occubuit, quia commotae mentes, dum et parci sibi sentiunt, et tamen responsorum ratione in intimis sub tranquillitate tanguntur, ab eo quo se erexerant, statim cadunt. Qui ergo a fervoris sui impetu sub lenitatis percussione resiliunt, quasi sine ferro moriuntur.