Liber Secundus Samuelis

Angelomus Luxovensis(-c.895)

• Liber 2, Caput 2
  • Recede, noli me sequi, ne forte compellar confodere te in terram, et levare non potero faciem meam ad Joab fratrem tuum. Qui audire contempsit,et noluit declinare. Percussit ergo eum Abner aversa hasta in inguine, et transfodit, et mortuus est in eodem loco, omnesque qui transibant per locum illum, in quo ceciderat Asael et mortuus erat, subsisteban. ( S2, 2, 22 et S2, 2, 23) Moraliter, cujus idem Asael typum tenuit, nisi eorum quos vehementer arripitfuror, et in praeceps ducit? Qui in eodem furoris impetu, tanto cautius declinantur,quanto et insanius rapiuntur. Unde et Abner qui, sermone nostro, patris lucerna dicitur, fugit, quiadoctorum lingua, quae supernum Dei lumen indicat, cum per abrupta furoris mentemcujuspiam ferri conspicit, cumque contra irascentem, dissimulat verborum jaculareddere, quasi persequentem non vult ferire. Sed cum iracundinulla consideratione se mitigant, et quasi Asael, persequi etinsanire non cessant, necesse est ut hi qui furentes reprimere conantur, nequaquam sein furorem erigant, sed quidquid est tranquillitatis ostendant, quaedam verosubtiliter proferant, in quibus ex obliquo furentis animum purgent. Unde et Abner, cum contra persequentem substitit, non eum recta, sed aversa hastatransferavit. Ex mucrone quippe percutere, est impetu apertae increpationis obviare. Aversa vero hasta persequentem ferire, est furentem intranquille, ex quibusdamangere, et quasi parcendo superare. Asael autem protinus occumbit, quia commotae mentes, dum et parci sibi sent unt,et tunc responsorum ratione in intimis, sub tranquillitate tanguntur, ab eo quo seerexerant,statim cadunt. Qui ergo a fervoris sui impetu, sub lenitatis percussione resiliunt, quasi sineferro, moriuntur.

Rabanus Maurus (780-856)

• Liber 2, Caput 2
  • Locutus est ergo Abner ad Asael, dicens: Recede, noli me sequi, ne compellar confodere te in terra. Qui contempsit et noluit declinare. Percussit ergo eum Abner aversa hasta in inguine, et transfodit eum, et mortuus est, ( S2, 2, 22 et S2, 2, 23) etc. Cujus Asael typum tenuit, nisi eorum quos vehementer arripiens furor in praeceps ducit? Qui in eodem furoris impetu tanto cautius declinandi sunt, quanto insane rapiuntur. Unde et Abner, qui sermone nostro patris lucerna dicitur, fugit, quia doctorum lingua, quae superum Dei lumen judicat, cum pie abrupta furoris mentem cujuspiam ferri conspicit, cumque contra irascentem dissimulat verborum jacula reddere, quasi persequentem non vult ferire. Sed cum iracundi nulla consideratione se mitigant, quasi Asael persequi et insanire non cessant, necesse est ut hi qui furentes reprimere conantur, nequaquam se in furore erigant, sed quidquid est tranquillitatis, ostendant; quaedam vero subtiliter proferant, in quibus ex obliquo furentis animum purgent. Unde et Abner cum contra persequentem substitit, non eum recta sed aversa hasta transforavit. Ex mucrone quippe percutere est impetu apertae increpationis obviare. Aversa vero hasta persequentem ferire, est furentem tranquille ex quibusdam tangere, et quasi parcendo superare. Asael autem protinus occumbit, quia commotae mentes dum et parci sibi sentiunt, et tamen responsorum ratione in intimis sub tranquillitate tanguntur, ab eo quod se erexerant, statim cadunt. Qui ergo a fervoris sui impetu sub lenitatis percussione resiliunt, quasi sine ferro moriuntur.

Auctor incertus

• Liber 2, Caput 2
  • David uncto super domum Juda rege, Abner filius Ner, Hisboseth filium Saulregem constituit super universum Israel. Egressusque est Abner filius Ner, cum pueris Hisboseth, de castris in Gabaon. Porro Joab filius Sarviae cum pueris David egressi de Hebron, concitaverunt bellum juxta piscinam Gabaon, et persequebatur Asahel Abner. Locutus est Abner ad Asahel dicens, Recede, noli me sequi, ne compellar confodere te in terra. Qui contempsit, et noluit declinare. Percussit ergo eum Abner aversa hasta in inguine, et transfodit eum, et mortuus est ( S2, 2, 12, S2, 2, 13, S2, 2, 19, S2, 2, 22 et S2, 2, 23). Cujus Asahel typum tenuit, nisi eorum quos vehementer arripiens furor, inpraeceps ducit, qui in eodem furoris impetu tanto cautius declinandi sunt,quanto et insanius rapiuntur. Unde et Abner, qui sermone nostro Patris lucerna dicitur, fugit, quiadoctorum lingua quae supernum Dei lumen indicat, cum per abrupta furoris mentemcujuspiam ferri conspicit, cumque contra irascentem dissimulat verborum jaculareddere, quasi persequentem non vult ferire. Sed cum iracundi nulla consideratione se mitigant, quasi Asahel persequi etinsanire non cessat, necesse est ut ii qui furentes reprimere conantur,nequaquam se in furore erigant, sed quidquid est tranquillitatis ostendant;quaedam vero subtiliter proferant, in quibus ex obliquo furentis animumpungant. Unde et Abner cum contra persequentem subsistit, non eum recta, sed aversahasta transforavit. Ex mucrone quippe percutere, est impetu apertae increpationis obviare; aversavero hasta persequentem ferire, est furentem tranquille ex quibusdam tangere,et quasi parcendo superare. Asahel autem protinus occubuit, quia commotae mentes dum parci sibi sentiunt,et tamen responsorum ratione in intimis sub tranquillitate tanguntur, ab eoquod se erexerant, statim cadunt. Qui ergo a fervoris sui impetu sub lenitatis percussione resiliunt, quasisine ferro moriuntur.

Theutmirus; Claudius Taurinensis

• Liber 2, Caput 3
  • David uncto super domum Judam rege, Abner filius Ner Hisboseth filium Saul regem constituit super universum Israel: egressusque est Abner filius Ner cum pueris Hisboseth de castris Gabaon. Porro Joab filius Sarviae cum pueris David egressi de Hebron concitaverunt bellum juxta piscinam Gabaon, et persequebatur Asahel Abner. Locutusque est Abner ad Asael, dicens: Recede; noli me sequi, ne compellar confodere te in terram. Qui contempsit et noluit declinare. Percussit ergo eum Abner aversa hasta in inguine, et transfodit eum, et mortuus est. ( S2, 2, 8, S2, 2, 9, S2, 2, 12, S2, 2, 13, S2, 2, 22 et S2, 2, 23) [mauvais référencement: S2, 2, 10] Cujus Asael typum tenuit, nisi eorum quos vehementer arripiens furor in praeceps ducit? qui in eodem furoris impetu tanto caute declinandi sunt, quanto et insane rapiuntur. Unde et Abner, qui sermone nostro patris lucerna dicitur, fugit, quia doctorum lingua, quae supernum Dei lumen indicat, cum per abrupta furoris mentem cujuspiam ferri conspicit, cumque contra irascentem dissimulat verborum jacula reddere, quasi persequentem non vult ferire, sed cum iracundi nulla consideratione se mitigant, et quasi Asael persequi et insanire non cessant, necesse est ut hi qui furentes reprimere conantur nequaquam se in furore erigant, sed quidquid est tranquillitatis ostendant, quaedam vero subtiliter proferant, in quibus ex obliquo furentis animum pungant. Unde et Abner cum contra persequentem subsistit, non eum recta, sed aversa hasta transforavit. Ex mucrone quippe percutere, est impetu apertae increpationis obviare: aversa vero hasta persequentem ferire, est furentem tranquille ex quibusdam tangere et quasi parcendo superare. Asael autem protinus occubuit, quia commotae mentes, dum et parci sibi sentiunt, et tamen responsorum ratione in intimis sub tranquillitate tanguntur, ab eo quo se erexerant, statim cadunt. Qui ergo a fervoris sui impetu sub lenitatis percussione resiliunt, quasi sine ferro moriuntur.