V. 27 :
Omnia mihi tradita sunt a Patre meo. Et nemo novit Filium, nisi Pater:
neque Patrem quis novit, nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare.
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 1, Caput 1
De Ramatha Sophim, de monte Ephraim
(
S1, 1, 1). Ramatha, Sophim et Ephraim, Hebraica nomina
sunt, quorum primum in lingua nostra sonat, Visio consummata, secundum
vero, Specula; tertium denique, Frugifer, sive fructificans,
interpretatur. Quae autem est visio consummata, nisi Dei
omnipotentis cognitio perfecta? Hanc profecto consummatam
visionem doctor Gentium insinuat, dicens:
Videmus nunc per speculum in aenigmate, tunc autem facie ad
faciem; nunc cognosco ex parte, tunc autem cognoscam, sicut et
cognitus sum
(
1Co, 13, 12). Et quid specula, nisi illa angelorum sublimitas
intelligitur? Specula quippe in sublimi, ad clariorem
visionem eligitur. Ramatha autem Sophim recte dicitur: quia
illa Conditoris nostri perfecta cognitio, a solis illis beatis civibus
haberi potest, qui in superna illa sublimitate consistunt.
Jubar quippe aeterni luminis in sui plenitudine, non in imo praesentis
exilii, sed de statu respicitur aeternae sublimitatis. Unde
bene Ramatha Sophim in monte Ephraim sita perhibetur. Quis
est enim mons Ephraim, nisi coelum? Mons quippe est frugifer,
qui aeternae pulchritudinis flores, et fructus indeficientis gaudii,
semper profert. Bene autem, et Ramatha, et Sophim in Ephraim
monte sita perhibetur, quia illa omnipotentis Dei aeterna visio, et
altitudo illa civium beatorum, non in terra habetur, sed in
coelo. De Ramatha namque se esse insinuans, ait:
Sicut novit me Pater, et ego agnosco Patrem
(
Jn, 10, 15). Hinc iterum dicit:
Nemo novit Filium nisi Pater, et Patrem nemo novit
nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare
(
Lc, 10, 22 et
Mt, 11, 27). De specula, hoc est sublimi fuit, qui et Judaeos
increpans, dicit:
Vos de deorsum estis, ego autem de supernis sum: vos de hoc
mundo estis, ego autem non sum de hoc mundo
(
Jn, 8, 23). De monte Ephraim fuit, qui dicit:
Ego sum panis vivus, qui de coelo descendi
(
Jn, 6, 51). De monte Ephraim eum fuisse Joannes Baptista
affirmans, ait:
Qui de coelo venit, super omnes est
(
Jn, 3, 31). Hinc Psalmista ait:
A summo coelo egressio ejus
(
Ps, 18, 7). Hinc Gentium doctor ait:
Secundus homo de coelo, coelestis
(
1Co, 15, 47). Vir ergo, qui unus fuisse asseritur, de Ramatha
Sophim de monte Ephraim exstitisse perhibetur: quia qui inter omnes
natus supra omnes enituit, inde tantus in terra apparuit, quia de coelo
venit. De Ramatha quippe Sophim fuit, quia etsi
incomparabilis hic refulsit, magnitudo tamen excellentiae ejus non
capitur, nisi ubi ejus perfecta cognitio aeternis civibus
exhibetur. Nam hic eum in excellentia virtutis aspexerat,
quid dicebat:
Quod vidimus, et audivimus, et manus nostrae contrectaverunt
de verbo vitae
(
1Jn, 1, 1). Sed quia magnitudinem excellentiae ejus non viderat,
in Ramatha eam nobis repromittit, dicens:
Cum apparuerit, similes ei erimus, quoniam videbimus eum;
sicuti est
(
1Jn, 3, 2).
Liber 6, Caput 3
De cujus etiam descriptione dicitur:
Qui erat rufus, et pulcher aspectu, et decora facie.
(
S1, 16, 12) Rufus quippe, quia lancea vulneratus: rufus, quia ex
passione rubicundus. Unde et per prophetam ei dicitur:
Quare rubrum est indumentum tuum
(
Es, 43)? Rufus quippe exstitit, cui candorem tantae
innocentiae pretiosi sanguinis rubore coloravit. Pulcher
etiam aspectu fuit, quia et resurgendo immortalitatis pulchritudinem
induit, et mortales nos ex magna charitate respexit. Quasi
enim aspectus sui pulchritudinem repromittens discipulis, ait:
Iterum videbo vos, et gaudebit cor vestrum.
(
Jn, 16, 22) Hinc item repromittens, ait:
Vado parare vobis locum, et veniam, et accipiam vos
ad meipsum, ut, ubi ego sum, et vos sitis.
(
Jn, 14, 2 et
Jn, 14, 3) Quis est decor faciei, nisi ejus gloria
majestatis? Facies namque ejus perfecta cognitio
est. Hanc etiam Paulus commemorans, ait:
Videmus nunc per speculum in aenigmate, tunc autem
facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte, tunc
cognoscam, sicut et cognitus sum.
(
1Co, 13, 12)
Decor ergo faciei quid est, nisi splendor aeternae
divinitatis? Qui nimirum decor modo creditur, non videtur:
tunc non creditur, sed videtur, quia apostolus ait:
Cum apparuerit similes ei erimus, quoniam videbimus eum,
sicuti est.
(
1Jn, 3, 2) Unde et Moysi quaerenti eumdem faciei decorem,
respondit:
Posteriora mea videbis.
(
Ex, 33, 23) Quidquid de illius divinitate contemplari nunc
possumus, non est ipse decor, sed velamentum decoris.
Posteriora quidem cernimus, ut sequamur; sed, dum sequendo pervenimus ad
eum, anteriora, id est faciei decorem cernimus. Rufus ergo in
saeculo fuit, pulcher in paradiso, decora facie perennis in
coelo. Potest et omnis haec trina pulchritudo in hac
praesentis vitae ejus conversatione cognosci. Rufus quippe
exstitit: quia ferventer amavit eos, pro quibus animam
posuit. Pulcher aspectu fuit: quia omnia novit.
Decora facie: quia bona omnia fecit. Sed quae illa aspectus
pulchritudo?
Nemo novit patrem, nisi filius.
(
Mt, 11, 27) Hunc item Petrus admirans, ait:
Nunc scimus, quia scis omnia, et non est opus, ut quis te
interroget.
(
Jn, 16, 30)
Decorem faciei turbae intuentium protestantur, quae dicunt:
Bene omnia fecit, et surdos fecit audire, et mutos
loqui.
(
Mc, 7, 37)
Hinc item alii admirantes, dicunt:
Qualis est hic, quia venti et mare obediunt ei
(
Mt, 8, 27)? Decor ergo faciei quid est, nisi pulchritudo
sanctitatis? Quid item est decor faciei, nisi splendor
conversationis ejus incomparabilis? quia per omne, quod egit,
incomparabili luce gratiae resplenduit. Hunc namque faciei
decorem Psalmista admirans, ait:
Speciosus forma prae filiis hominum, diffusa est gratia in
labiis tuis.
(
Ps, 44, 3) Hanc Paulus praedicans, ait:
Qui cum sit splendor gloriae, et figura
substantiae ejus, portansque omnia verbo virtutis
suae, purgationem peccatorum faciens, sedet ad
dexteram majestatis in excelsis, tanto melior
angelis effectus, quanto differentius prae illis
nomen haereditavit. Cui enim dixit
aliquando angelorum: Filius meus es tu, ego hodie
genui te?
(
He, 1, 3,
He, 1, 4 et
He, 1, 5) [mauvais référencement: He, 1, 3]
De hoc igitur recte prophetae praecipitur:
Surge, et unge eum, ipse est enim.
(
S1, 16, 12)
Commentaires
Gregorius I (540-604)