Liber Quartus Regum

Angelomus Luxovensis(-c.895)

• Liber 4, Caput 16
  • Anno quatuordecimo regis Ezechiae ascendit Sennacherib rex Assyriorum ad universas civitates Juda munitas, et cepit eas. Tunc misit Ezechias rex Juda nuntios ad regem Assyriorum in Lachis, dicens: Peccavi, recede a me, et omne quod imposueris mihi, feram. Indixit itaque rex Assyriorum Ezechiae regi Judae trecenta talenta argenti, et triginta talenta auri. Deditque Ezechias omne argentum quod repertum fuerat in domo Domini, et inthesauris regis, etc. ( R4, 18, 13, R4, 18, 14 et R4, 18, 15) Clara est historia quae in libris Regum necnon in Paralipomenon et in ProphetiaIsaiae pari modo describitur. Ezechias viginti quinque annorum erat cum regnare coepisset: regnavit autemviginti novem annis in Hierusalem, et rebellavit contra regem Assyriorum, et nonservivit ei. Hinc Sennacherib ingressus Judaeam, obsedit urbes ejus munitas. Et cum obsideret Lachis, misit ad eum Ezechias trecenta talenta argenti, ettriginta talenta auri, fractis januis templi, et laminis ejus detractis quasi ipseaffixisset.

Rabanus Maurus (780-856)

• Liber 4, Caput 18
  • Anno quarto decimo regis Ezechiae ascendit Sennacherib rex Assyriorum ad universas civitates Juda munitas, et cepit eas. Tunc misit Ezechias rex Juda nuntios ad regem Assyriorum in Lachis, dicens: Peccavi, recede a me, et omne quod imposueris mihi, feram. Indixit itaque rex Assyriorum Ezechiae regi inde trecenta talenta argenti, et triginta talenta auri. Deditque Ezechias omne argentum, quod repertum fuerat in domo Domini, et in thesauris regis ( R4, 18, 13, R4, 18, 14 et R4, 18, 15), etc. Clara est historia, quae in libris Regum, nec non in Paralipomenon et in prophetia Isaiae pari modo describitur. « Ezechias viginti quinque annorum erat, cum regnare coepisset. Regnavit autem viginti novem annis in Jerusalem, et rebellavit contra regem Assyriorum, et non servivit ei. Hinc Sennacherib ingressus Judaeam, obsedit urbes ejus munitas. Et cum obsederet Lachis, misit ad eum Ezechias trecenta talenta argenti, et triginta auri, fractis januis templi, et laminis ejus detractis, quas ipse adfixit. Misit autem rex Assyriorum Thartan et Rabsacen cum manu valida Jerusalem. Egressus est autem ad eos Eliacim, filius Helciae, praepositus Domus, et Sobna scriba, et Joahe filius Asaph, a commentariis, » etc. Iste est Eliacim, de quo Isaias in visione vallis Sion dixit: Vocabo servum meum Eliacim, filium Helciae ( Es, 22), etc. . Qui fuit pontifex post Sobnam praepositum templi, quem tradunt Hebraei Rabsacis comminatione perterritum tradidisse manus Assyriis, et prodidisse Jerusalem, et excepta arce Sion et templo, Assyrios totam urbem cepisse. Quem etiam Sobnam cum Eliacim ad Rabsacen exisse quidam putant. Rabsacen autem, qui Hebraice locutus est, filium Isaiae prophetae autumant, qui et ipse proditor fuerat; relictumque filium Isaiae alterum vocari Iasab, qui latine relictum sonat. Alii autem putant eum Samariten fuisse, ac ideo Hebraicam scisse linguam, et tam audaciter et impie Dominum blasphemasse. Qui quasi quadam contraria fortitudine sua et arrogantia imitabatur prophetas, qui dicebant: « Haec dicit Dominus. » Iste dixit. « Haec dicit rex magnus, rex Assyriorum. » Ac primum quia dixit: « Confidis super Aegyptum, » falsum est. Nulla enim narrat historia, quod Ezechias Pharaonis auxilium postularet. Quodque infert: « Si responderis mihi, in Domino Deo confidimus, » verum est. Sed jungit rursum mendacium veritati, quod abstulit Ezechias excelsa ejus, et altaria. Haec enim non contra Deum, sed pro Deo fecit, ut, destructa idololatria et veteri errore, juberet Deum adorari in Jerusalem, ubi fuit templum ejus. Quique ut paucitatem obsessorum ostenderet, duo millia equorum pollicetur, quorum ascensores Ezechias non haberet. Non de imbecillitate populi venit, quasi equitandi ignari, sed de observatione praeceptorum Dei, qui Moysi praecepit, ne rex Israel equos et uxores sibi multiplicaret (voir: Dt, 17) . Sin autem, inquit, me minimum servorum regis Sennacherib sustinere non vales, quomodo tantam illius potentiam sustinebis? Ad id autem, quod dixit: « Si responderis mihi, in Domino Deo confidimus, » callide respondit, se non sua voluntate, sed Domini venisse praeceptis.