Liber Quartus Regum

Theutmirus; Claudius Taurinensis

• Liber 4, Caput 2
  • Et dixit Heliachim, et caeteri ad Rabsacen: Loquere ad servos tuos Syra lingua, siquidem intelligimus eam ( Es, 36, 11), etc. Accusatio Rabsacis Ezechiae testimonium est, quod captis cunctis Judaeae urbibus, confisus in Domino sit, dixeritque ad populum: Nolite timere, nec paveatis regem Assyriorum, et universam multitudinem, quae est cum eo: multo enim plures nobiscum sunt, quam cum illo; cum illo enim est brachium carneum: nobiscum Dominus Deus noster, qui auxiliator est nostri, pugnatque pro nobis. Et confortatus est ( Ch2, 32, 7 et Ch2, 32, 8), inquit, populus hujuscemodi verbis Ezechiae ( Ch2, 32, 8). Unde Rabsaces destruere vult quod ille construxerat, et loquitur ad populum: Non seducat vos Ezechias, et non vobis tribuat fiduciam super Domino Deo ( R4, 18, 30) [mauvais référencement: R4, 18, 29]. Rursumque adjiciens comminationem, et terrorem, ut comedant, inquit, stercora sua, et bibant urinam pecudum suorum vobiscum ( R4, 18, 27). Per quae ostendit fame eos, et penuria, sitique esse capiendos, simulque illecebras jungit formidini, ut quos terrore non vicerat, repromissionibus et persuasione decipiat dicens: Facite mecum quod est utile ( R4, 18, 31). Ergo sensus est: Facite (inquit) quod vobis prosit, et in benedictionem proficiat vestram. Sive hoc dicit: Benedicite regi Assyriorum, et laudate eum: ut Dominum confitemini, ut praemia consequamini: et donec revertar de Aegypto, sive capta Lomna redeam, habitate in urbe vestra, et rebus vestris fruimini: postea autem: Veniam et transferam vos in terram, quae similis est terrae vestrae ( R4, 18, 32). Quidam putant terram eis Mediae repromitti, quae habebat terrae Judae similitudinem, tam in situ, quam in frugibus. Quodque infert: Ubi est Deus Emath, et Arphad, et Sepharvaim, Ana, et Ava? Nunquid liberaverunt Samariam de manu mea? ( R4, 18, 34 et Es, 36, 19) Ostendit harum omnium civitatum, sive gentium diis servisse Samaritas, et quia non erant dii, sed idola, merito cultores vanitatis, ut decebat esse submersos. Est autem Emath urbs Celesyriae, quae nunc Epiphania dicitur: juxta Emesan, ut supra monuimus. Arphat urbs Damasci, quam expugnatam a rege Assyriorum etiam Hieremias scribit: (Hier. 4, 47) Sepharvaim, quod numero plurali libros, vel litteras sonat, nomen est locorum, de quibus Assyrii transmigrantes habitaverunt in Samaria, ut in locorum libris invenimus. Verum in Isaia hoc quoque vocabulum esse civitatis apparet, ubi aperte dicitur: Ubi est Deus urbis Sepharvaim? ( Es, 36, 19) tametsi pluraliter dictum, ut Thebarum, Athenarum. Pro Ana, et Ava vetus editio quasi unius urbis nomen Ana, et Ava posuit. Et quidem in Hebraeo ita scriptum est: verum quia syllaba u, quae in medio nominis posita est, conjunctionem apud eos significat, potest etiam ita distingui ut dicantur Ane et Gave, ut Aquila transtulit, sive Anua et Avua, ut noster vertit interpres.