Liber Quartus Regum

Theutmirus; Claudius Taurinensis

• Liber 4, Caput 2
  • Anno quartodecimo regis Ezechiae ascendit Sennacherib rex Assyriorum super omnes civitates Judae munitas, et cepit eas ( R4, 18, 13), etc. Historia manifesta est, et interpretatione non indiget. In verbis autem Rabsacis arrogantia consideranda est, quae velut quaedam contraria fortitudo imitatur consuetudinem prophetarum, ut quod illi solent in prologis ponere; haec dicit Dominus, quo auctoritatem et magnitudinem loquentis ostendant, iste nunc dixerit: Haec dicit rex magnus, rex Assyriorum ( R4, 18, 19). Consideremus verba Rabsacis, ac primum quod dicit: Confidis super baculum arundineum confractum istum, super Aegyptum ( Es, 36, 6), falsum est: nulla enim narrat historia, quod Ezechias ad Aegyptios miserit, et Pharaonis auxilium postularit, quodque infert: (vers. 22) Si responderis mihi, in Domino Deo nostro confidimus ( Es, 36, 7 et R4, 18, 22), verum est: sed rursum jungit mendacium veritati, quod abstulerit Ezechias excelsa illius, et altaria ( Es, 36, 7 et R4, 18, 22): hoc enim non contra Dominum, sed pro Domino fecerat, ut idololatria, et veteri errore destructo, juberet Dominum adorari in Hierusalem, ubi erat templum ejus. Quodque paucitatem obsessorum volens ostendere, (voir: R4, 18, 23) equorum duo millia pollicetur, quorum Ezechias ascensores praebere non posset, non de imbecillitate venit populi Judaeorum, qui equitandi carebat scientia, sed de observatione mandatorum Dei, qui per Moysen super regem praeceperat Israel: Non multiplicabit sibi equos, et uxores plurimas non habebit ( Dt, 17, 16 et Dt, 17, 17). Ad id autem, quod dixerat: Si responderis mihi, in Domino Deo confidimus ( Es, 36, 7), etc., callide, prudenterque respondit, se non sua voluntate, sed Domini venisse praeceptis.