Liber Quartus Regum

Hugo de Sancto Victore -1141

• Liber 1, Caput 4
  • Dixitque Naaman, ut vis. Fiat, ( R4, 5, 17) scilicet voluntas tua. Ecce non rogo amplius ut mea accipias; sed tamen obsecro ( R4, 5, 17) ut tua concedas. Concede mihi servo tuo, ut de hac terra ( R4, 5, 17) sancta in qua Deus verus adoratur, tollam et feram mecum onus duorum burdonum. ( R4, 5, 17) Quare autem portare voluerit terram subjungit. Non enim faciet servus tuus ultra holocaustum aut victimam diis alienis, nisi Domino. ( ultra holocaustum) Adhuc igitur terram ferre volebat. Ut ex ea in terra sua altare faciat Domino, in quo immolaret. Abiit ergo ab eo electo tempore. ( R4, 5, 19) Ambiguitate dictionis in terrae spatium et tempus deceptus esse videtur. Nam in Hebraeo sic expressius sonat: Abiit ab eo ergo quasi aliquando terrae spatio et sic convenienter adjungitur: Dixitque Giezi puer, id est famulus, viri Dei, ( R4, 5, 20) simile est quod in Genesi legitur: Eratque vernum tempus et ingrediebar Ephratha ( Gn, 48). In Hebraeo expressius sonat: Et adhuc spatium terrae, subauditur supererat: Et ingrediebar Ephratha.