Liber Primus Samuelis

Angelomus Luxovensis(-c.895)

• Liber 1, Caput 19
  • Et ait Jonathan ad David: Sit Dominus tecum, sicut fuit cum patre meo. Et si vixero, facies mihi misericordiam Domini. ( S1, 20, 13 et S1, 20, 14) Quod enim ait, sit Dominus tecum, sicut fuit cum patre meo, ( S1, 20, 13) mihi videtur ita posse intelligi, ac si aperte diceret: Permaneat SpiritusDomini tecum, sicut fuit prius in patre meo, et sic sublime faciat regnum tuum sicutsublime fecit patris mei regnum. Et si vixero, facies mihi misericordiam Domini, ( S1, 20, 14) ut scilicet secundus sim in regno tuo. Sin vero mortuus fuero, non auferes misericordiam tuam a domo mea usque in sempiternum. ( S1, 20, 14 et S1, 20, 15) Quod vero subjungitur: quando eradicaverit Dominus inimicos David unumquemque de terra. ( S1, 20, 15) Et post pauca subjunxit: et requirat Dominus de manuinimicorum David, ( S1, 20, 15) per anticipationem utique fecit, prius historiam interserendo, quia multo posttempore factum est, cum interfecto Saule, regnum ad domum David translatum est. Et qui innocentem eum injuste persequebantur, justa sunt divinitus ultionemultati. Tunc enim requisivit Dominus de manu inimicorum, quare virum sanctum afflixerint:tunc cogebantur rationem reddere odiorum, quibus contra illum tanto temporesaevierant, quae et de Absalon et de Siba filio Bochri, et de caeteris hostibus Davidpotest intelligi. Aliter: Si scire vis quod de manu inimicorum David requisierit Dominus, potest(nisi fallor) a superiori sententia, qua dictum est, quia foedus pepigerit Jonathascum domo David, intelligi, quia hoc de manu inimicorum Davidrequisierit. Id est quare non et ipsi foedus cum eo pacis inire voluerint, cum quo esse Dominumviderunt. Idcirco autem Scriptura hic sententiam hanc praeoccupando interponere videtur, uttestimonium Jonathae, quod dixerat (quando eradicaverit inimicos David unumquemque deterra) verum esse comprobaret, quia videlicet eradicati sunt inimici David de terra,non ipso David se de adversariis ulciscente, sed judicante Domino pro illo. Bene autem subjungitur:

Auctor incertus (Hieronymus Stridonensis ?)

• Liber 1, Caput 18
  • (Cap. XX.--Vers. 1, 2.) Et sit Dominus tecum; sicut fuit cum patre meo. Et si vixero, facias mihi misericordiam Domini ( S1, 20, 13 et S1, 20, 14) [mauvais référencement: S1, 20, 1] . Sit Dominus tecum sicut fuit cum patre meo, id est, sublime faciat regnum tuum, sicut sublime fecit patris mei regnum. Et si vixero, facias mihi misericordiam Domini ( S1, 20, 14), ut scilicet sim secundum in regno tuo: et si mortuus fuero, non auferes misericordiam tuam a domo mea usque in sempiternum ( S1, 20, 14 et S1, 20, 15).