V. 36 :
et ait ad puerum suum vade et adfer mihi sagittas quas ego iacio cumque puer
cucurrisset iecit aliam sagittam trans puerum
Poètes
Commentaires
Rabanus Maurus
(780-856)
Liber 1, Caput 20
Venit Jonathan in agrum juxta placitum David, et puer
parvulus cum eo, et ait ad puerum suum: Vade et affer mihi
sagittas quas ego jacio
(
S1, 20, 35 et
S1, 20, 36), etc. Quid est quod Jonathan David servare volens, cum
ille lateret in agro juxta lapidem ad signum duas jecit sagittas, quas
puer parvulus, ignorans quid fecerit, collegit, et in civitatem retulit:
nisi quod Deus Pater Filium suum unigenitum, quem ad salutem humani
generis mittendum decreverat, in littera legis, Judaeis nescientibus
absconditum habuerat? David ergo absconditus est in agro, id est,
Christus relatus est in mundo. De quo evangelista Joannes
dicit:
In mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum
non cognovit.
(
Jn, 1, 10) [mauvais référencement: Jn, 1] Juxta lapidem sedebat, quia in tabulis legis conscriptus erat, ut
est illud:
Audi, Israel, Dominus Deus tuus, Deus unus est;
(
Dt, 6) et:
Non assumes nomen Dei tui in vanum.
(
Ex, 20) Nam Saul odio habens David, inter epulas sedens, filium eum
mortis esse judicabat. Et Judaica perfidia, in paschae epulis
convivans, de nece Christi tractabat. Cum ergo illuxisset
mane, venit Jonathas in agrum juxta placitum David, et puer parvulus cum
eo. Jecit unam sagittam, jecit et aliam. Et Deus
Pater, illucescente mane credulitatis, primum testimonium legis de
Christo protulit. Deinde prophetas misit, qui de adventu ejus
testificarentur. Unde scriptum est:
In lumine jacula tua ibunt, in splendore fulguris armorum
tuorum.
(
Za, 9) Collegit autem puer Jonathae sagittas, et attulit ad Dominum
suum, et quid ageretur penitus ignorabat. Sic et Judaicus
populus, libros legis et prophetarum portans, quasi divinitus
conscriptos honorabat, sed eum, et quem Moyses et prophetae signaverant,
praesentialiter inter se manentem non cognoverat.
Commentaires
Rabanus Maurus (780-856)