Liber Primus Samuelis

Caput 5

Liens vers les chapitres : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31
Liens vers les versets : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
PrécédentSuivant

V. 1 : Philisthim autem tulerunt arcam Dei et asportaverunt eam a lapide Adiutorii in Azotum

Poètes

Commentaires

Gregorius I (540-604)

  • Liber 3, Caput 3
    • Philisthiim autem tulerunt arcam, et asportaverunt a Lapide Adjutorii in Azotum. Tulerunt Philisthiim arcam Dei, et intulerunt eam in templum Dagon, et surrexerunt Azotii altera die, et invenerunt Dagon jacentem ante arcam, pronum in terra ( S1, 5, 1, S1, 5, 2 et S1, 5, 3).

Angelomus Luxovensis(-c.895)

  • Liber 1, Caput 5
    • Philisthiim autem tulerunt arcam Dei, et asportaverunt eam a Lapide adjutorii in Azotum. Tuleruntque Philisthiim arcam Dei, et intulerunt eam in templum Dagon, et statuerunt eam juxta Dagon. ( S1, 5, 1 et S1, 5, 2) Lapis adjutorii dicitur locus ille, in quo posuit Samuel lapidem unum, interMasphat et inter Sem. Azotusque et Azot dicitur, est una de quinque civitatibus Allophylorum,interpretatur autem incendium patris. Et bene incendium patris dicitur, ubiidolum Dagon consistebat, quia adventus arcae Dei in Azotum incendium erat diabolipatris omnium inimicorum. Dagon interpretatur piscis tristitiae, significathostem antiquum, qui inmari istius mundi positus, devorat peccatores.

Rabanus Maurus (780-856)

  • Liber 1, Caput 5
    • Philisthiim autem tulerunt arcam Dei, et asportaverunt eam a lapide adjutorii in Azotum, ( S1, 5, 1) et reliqua. (voir: Hier, sl) Lapis adjutorii dicitur locus ille in quo posuit Samuel lapidem unum inter Masphat et inter Sem, sicut in sequentibus demonstratur. Azotus, quae et Astro dicitur, est usque hodie nobile municipium Palestinae provinciae, et una de quinque civitatibus Allophylorum, decreta quidem tribui Judae, non retenta tamen ab ea, quia nequaquam veteres potuit accolas expellere. Interpretatur autem ignis patris mei, vel incendium. Et bene incendium patris locus ille dicitur, ubi idolum Dagon consistebat: quia adventus arcae Dei in Azotum, incendium erat diaboli, patris omnium iniquorum. Dagon interpretatur piscis tristitiae, significans hostem antiquum, qui in mare istius mundi positus, devorat piscatores. Quem liber Job Leviathan et Behemoth (voir: Jb, 3 et Jb, 30) nuncupat. (voir: Isid, sl) Sed quid est quod dum posuissent arcam Domini Philisthiim in templum Dagonis dei sui, introierunt templum, et invenerunt Dagonem prostratum, atque confractum caput ejus, duaeque manus abscisae sunt? Statim ut testamentum Domini pervenit in gentibus, confestim idola, quae deceptum possidebant orbem, destructa sunt, omnisque error simulacrorum corruit, praesentiam Domini ferre non sustinens. Nam in manibus Dagon praescisis opus idololatriae amputatur, et in capite ejus superbia diaboli abscisa significatur, a quo initium peccati fuit. Quod vero in limine, ut certum scilicet praefinitumque sui idololatria finem agnosceret. Limes enim finem itineris significat. Etiam et illud ad magnam pertinet significationem, in ipsa ruina Dagon dei sui atque fractura, quod dorsum illius solum inveniretur, fractis ejus omnibus membris. Dorsum quippe fugam significat. Quicunque enim fugiunt, persequentibus dant dorsum. Unde et scriptum est de hostibus: Quoniam pones eos dorsum. ( Ps, 20, 13) [mauvais référencement: Ps, 20] Ubi sunt enim idola? Perierunt, et si aliqua remanentia ab aliquibus absconduntur, fugiunt. Quod autem percussi sunt in posterioribus hi qui arcam Dei captivaverunt, haec poena signum videtur, quia si qui susceperint testamentum Dei, et posteriora dilexerint, et ipsis justissime cruciabuntur, qui, sicut Apostolus (voir: Ph, 3) , aestimare debent eadem sicuti stercora. Qui enim sic assumunt divinum Testamentum ut posteriora respicientes, veteri se vanitate non exuant, similes sunt hostibus illis qui arcam testamenti captivam juxta idola sua posuerunt. Et illa quidem vetera etiam nolentibus cadunt: quia omnis caro fenum, et claritas hominis ut flos feni. Aruit fenum, flos ejus decidit, ( Es, 40) arca Domini manet in aeternum, secretum scilicet testamentum regni coelorum, ubi est verbum Dei.