V. 12 :
fiebat enim pavor mortis in singulis urbibus et gravissima valde manus Dei viri
quoque qui mortui non fuerant percutiebantur in secretiori parte natium et ascendebat
ululatus uniuscuiusque civitatis in caelum.
Poètes
Petrus Riga
liber 1 , v. 193. 194. 195. 196. : Archam qui Domini captam duxere dolores
In loca coguntur posteriora pati:
Sic qui iussa Dei suscepit et ultima uite
Diligit ad penam cogitur inde trahi.
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 3, Caput 3
Accaronitae clamaverunt: Miserunt arcam Dei ad nos, ut
interficiat nos et populum nostrum.
Satrapae consilium tribuunt, dicentes: Dimittite arcam Dei
Israel, ut non interficiat nos cum populo
nostro. Quis est populus, de quo satrapae, id est
principes, dicunt: ut non interficiat nos cum populo
nostro? Quis est populus, nisi populus
Christianus? Dicunt ergo principes, Dimittite arcam
Dei Israel, ut revertatur in locum suum.
Quasi dicat hoc: Unde vos mori pertimescitis, nobis ad aeternae vitae
meritum excercere non prohibeatis. Sed quod addunt:
Ut non interficiat nos cum populo nostro,
Gentilium quidem reproborum corda in errore suo per hanc responsionem
confunduntur, dum inde se isti affirmarent mortem evadere, unde illi
trepidarent mori. Arcam quoque Dei sancti praedicatores
auferunt: quia dum contemptoribus spiritalia panduntur, ad damnationem
indiscreti praedicatoris agitur, si eadem divina mysteria, non imitanda
perfidis, sed irridenda, et concludenda deserantur. Nam quasi
transferendae arcae non tam satrapae, quam satraparum Dominus praeceptum
ponebat, dicens:
Nolite sanctum dare canibus, neque ponatis margaritas
ante porcos, ne conversi conculcent eas pedibus suis
(
Mt, 7, 6)
. Hinc iterum dicit:
Si persecuti vos fuerint in una civitate, fugite in
aliam
(
Mt, 10, 23). Arcam itaque, ne moriantur, auferunt: quia
contemptoribus idcirco spiritualia abscondunt, ne de eorum contemptu ii
qui temere ea proferunt, ex indiscretione puniantur. Sed quia
Accaronitis arca praecipitur dimitti, hoc profecto insinuat, quod
praemisi: quia tempore persecutionis sanctorum praedicatorum exhortatio
facta est, ut ipsi crederent; aliquando autem, ut si ipsi vitae verbum
non reciperent, illud recipientibus non obstarent: et si ipsi
tormentorum metu, salutis viam non arriperent, eis impedimento non
essent, qui ad regna coelestia festinare nec minis, nec poenis
destitissent. Sequitur:
Fiebat enim timor mortis in singulis urbibus, et
gravissima valde manus Domini
(
S1, 5, 12). Hoc quidem ad exteriorem persecutionem
qualiter accipiatur, supra expositum est. Sequitur:
Viri quoque, qui mortui non fuerant, percutiebantur in
secretiori parte natium: et ascendebat ululatus
uniuscujusque civitatis in coelum
(
S1, 5, 12).
Theutmirus; Claudius Taurinensis
Proemium, Caput 3
Viri quoque, qui mortui non fuerant, percutiebantur in secretiori parte
natium,
(
S1, 5, 12) usque dum dicit:
Sed et satrapae Philistinorum sequebantur arcam Domini, usque ad terminos
Bethsame.
(
S1, 6, 12).
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Theutmirus; Claudius Taurinensis