Liber Primus Samuelis

Gregorius I (540-604)

• Liber 3, Caput 3
  • Potest autem per hoc, quod Azotii dicunt: Non maneat arca apud nos, eorum, qui de eisdem Gentibus et verbum fidei audierunt, et ad aeternam vitam minime praedestinati credere noluerunt, perversitas designari. Circumducere ergo arcam Dei satrapis fuit, sanctis praedicatoribus ejus verbum veritatis subtrahere, atque illis, qui digni erant, mysteria fidei revelare. Circumducta ergo est arca: quia fidei nostrae sacramenta ab aliorum notitia sublata sunt, atque aliis revelata. Unde et cum circumduceretur, interfectio magna nimis per singulas civitates fieri perhibetur: quia ubicunque verbum ducebant fidei, gratia multiplicabatur conversionis. Et quia ubicunque praedicabant, inter eos qui credebant erant qui praedestinati ad aeternam vitam non erant, sequitur: Miserunt arcam Dei in Accaron. Cumque venisset arca Dei in Accaron, exclamaverunt Accaronitae, dicentes: Miserunt ad nos arcam Dei, ut interficiat nos et populum nostrum. Miserunt ergo et congregaverunt omnes satrapas Philisthinorum, qui dixerunt: Dimittite arcam Domini in locum suum ( S1, 5, 10 et S1, 5, 11).
• Liber 3, Caput 3
  • Satrapae, ut diximus, sancti praedicatores intelliguntur. Accaronitae, qui interpretantur steriles, Gentiles designant inconvertibiles. Qui nimirum praedicatores dimittendae arcae consilium tribuerunt, ut si salutem suam de divina praedicatione recusarent, fidelibus ad aeternam patriam cum sacramentis fidei tendentibus, non obsisterent. Locus namque arcae, divinorum videlicet sacramentorum ibi esse cognoscitur, ubi quidquid de omnipotente Deo nunc per Scripturarum mysterium dicitur, aperta postmodum nobis cognitione revelatur. Proprium quippe arcae locum cognoverat, qui dicebat: Videmus nunc per speculum in aenigmate, tunc autem facie ad faciem: nunc cognosco ex parte, tunc cognoscam, sicut et cognitus sum ( 1Co, 13, 12). Consilium itaque satraparum fuit, ut in locum suum reverti arcam Dei permitterent: ut videlicet, qui de verbi praedicatione nullum fidei fructum ferebant, eam saltem illis dimitterent, qui ex ea fructum sibi in aeternitate praepararent. Bene igitur, qui remittendae arcae consilium accipiunt, Accaronitae nominantur. Accaronitae quippe interpretantur steriles. Quia enim de audita fidei veritate, nullum credulitatis, aut boni operis fructum dederant, steriles erant. Tollendae ergo arcae principes consilium praebuerunt, sed a sterilibus; ut videlicet verbi Dei semen, quod in pessima terra germinare non poterat, terrae optimae servaretur, quae de hoc labore hiemis, in perenni vita fructum centesimum proferret aestatis. Et causam protinus relaxandae arcae ostendunt, cum praedicatores subdunt: Ne interficiat nos cum populo nostro ( S1, 5, 11).

Theutmirus; Claudius Taurinensis

• Liber 1, Caput 1
  • Igitur postquam haec in figura mutationis Veteris Testamenti a Propheta illo praenuntiata sunt ad Heli: offendente Israel Dominum, instruxerunt aciem Philistaei contra eos, ( S1, 4, 2) etc. Tollunt autem Israelitae arcam ad (tuitionem) stationem suam: capta est ab hostibus arca, ipsique non solum victi sunt et in fugam versi, imo etiam magna strages facta est occisorum. (Nonnihil) Nonnulla tamen futurorum significat res gesta haec. In (prophetice) prophetia enim arca illa ab alienigenis capta indicabat testamentum Dei transiturum ad gentes. Quando enim nuntiatum est Heli sacerdoti captam fuisse arcam Domini, cecidit de sella, et mortuus est (voir: S1, 4, 16, S1, 4, 17 et S1, 4, 18) . Transeunte arca Domini ad gentes, periit, atque interiit sacerdotium Judaeorum. (voir: S1, 5) Duo quoque filii corruerunt, unius uxor viduata: et (voir: S1, 5, 11) mox in partu mortua est (voir: S1, 5, 20) , propter eamdem perturbationem. Quod evidenti signo praefiguratum est, post exstinctum sacerdotium Judaeorum, carnalem interesse Synagogam illi carnaliter adhaerentem, prostratoque Heli de sella, pontifices Judaeorum sedem habuere vacuam, et gloriam sacerdotii, regnique exstinctam.