Liber Primus Samuelis

Angelomus Luxovensis(-c.895)

• Liber 1, Caput 17
  • Dilexit autem Michol filia Saul altera David. Et nuntiatum est Saul, et placuit ei. Dixitque Saul: Dabo eam illi, ut fiat ei in scandalum et sit super eum manus Philisthinorum, ( S1, 18, 20 et S1, 18, 21) et reliqua. Denique his duobus periculis Saul David putabat interimi posse, scilicet autinsidiis filiae suae, a qua se videbat multum amari, aut causa praeputiorumPhilisthinorum, propter quae adipiscenda Philisthaeos bello erat aggressurus. Unde et ait:
• Liber 1, Caput 17
  • In duabus rebus gener meus eris hodie. Et mandavit Saul servis suis: Loquimini ad David clam me, dicentes: Ecce places regi, et omnes servi ejus diligunt te, ( S1, 18, 21 et S1, 18, 22) etc. In duabus ergo rebus generum suum sibi futurum dicit, quia jam attulerat praeputiaPhilisthinorum pro Merob, quam Saul dedit Hadrieli Molathitae, et postea pro Micholducenta. Et quamvis non aperte dicatur pro Merob Sauli Philisthinorum David dedisse, tamenqui praecedentia et subsequentia perlegerit et scrutatus fuerit, inveniet eum bisSauli praeputia Philisthinorum dedisse. Nam superius dixerat Saul: Non sit manus mea in eo, sed sit super illum manus Philisthinorum. ( S1, 18, 17) In sequentibus vero ait:
• Liber 1, Caput 17
  • Non habet necesse rex sponsalia, nisi tantum centum praeputia Philisthinorum, ut fiat ultio de inimicis regis. ( S1, 18, 25) Et subjungit Scriptura: Porro cogitabat David tradere in manus Philisthinorum. Cumque renuntiassent servi ejus David verba quae dixerat Saul, ( S1, 18, 25 et S1, 18, 26) et reliqua. Ecce hanc sententiam ita digessimus, prout opinio aliquorum commentatur: quam siquis recipere noluerit, non contradicimus, sed si melius intellexerit, sequi gaudentergratulabundi decrevimus. Caeterum dicamus prout nobis videtur. Bene ait: In duabus rebus gener meus eris hodie, ( S1, 18, 21) videlicet quia tam ingentem gigantem prostraverit, et in hoc dignus erat tantaevirtutis, ut gener regis efficeretur: et haec est una res. Altera vero quam ei proposuit, scilicet si centum praeputia Allophylorum deferret,qui non solumcentum, verum etiam ducenta attulit. Et unde creditur regio perire voto, inde actus est gloriosiori trophaeo: eccehistoria. Caeterum tropice, quod Saul callide simulat David offerre discrimini, et undecreditus est regio perire voto, inde actus gloriosiori trophaeo, intelligitur quodJudaei, dum contra voluntatem Dei Christum interficere nisi sunt, per id salutemgentium egerunt, per quod crediderunt exstinguere. Quod enim David alienigenarum praeputia attulit, et sic denuo filiae Saul nuptiishaesit, significabat quod Christus non prius Synagogam connubio suo sponderet, nisigloriosus in gentibus fieret. Prius enim in nationibus resecavit carnis pollutionem in utroque sexu, et posteacopulatus est Synagogae. Postquam enim, sicut scriptum est, introierit plenitudo,tunc omnis Israel salvusfiet (voir: Rm, 11) . Dupla autem, id est ducenta praeputia attulit, sive pro Judaeis et gentibusacquisitis, sive quia major est numerus acquisitionis populi gentium, quam credentiumJudaeorum. Deinde odium Saul adversus David in tantum auxit, ut rex ob medelam sui spiritus,David more psallentem jaculo conaretur conficere. Quid est quod dum Saulem spiritus adversus invaderet, apprehensa David cithara,ejus vesaniam mitigabat? Per Saulem enim, Judaeorum elatio: per David autem, humilitasChristi significatur. Cum ergo Saul ab immundo spiritu arripitur, David canente, ejus vesaniatemperatur: quia cum sensus Judaeorum per blasphemiam in furorem vertitur, dignum estut ad salutem mentes eorum, quasi dulcedinecitharae, locutionis evangelicaetranquillitate revocentur. Nam quod nisus est Saul configere David lancea in pariete, et David declinavit, etlancea casso vulnere perlata est in parietem, possumus juxta quosdam ita intelligerequod, praedicante Christo Evangelium, Judaei meditati sunt ei mortem inferre, sed dumille ab eis ad salutem gentium vivus secessit, solam duritiam mentis illorum malitiasua laesit.

Auctor incertus (Hieronymus Stridonensis ?)

• Liber 1, Caput 16
  • Dixitque Saul: Dabo eam illi, ut fiat illi in scandalum, ut sit super eum manus Philistinorum ( S1, 18, 21). His duobus periculis Saul David putavit interimi posse, scilicet aut insidiis filiae suae, a qua se videbat multum amari, aut causa praeputiorum Philistinorum, propter quae adipiscenda, Philistaeos erat bello aggressurus. Dixit ergo Saul ad David: In duabus rebus gener meus eris hodie ( S1, 18, 21). In duabus rebus generum eum sibi futurum dicit: quia jam ei attolerat praeputia Philistinorum pro Merob, quam Saul dedit Adrieli Moholathitae, et postea pro Michol ducenta. Et quamvis non aperte dicatur pro Merob Saul praeputia Philistinorum David dedisse: tamen qui praecedentia et subsequentia perlegerit, et perscrutatus fuerit, inveniet eum bis Sauli praeputia Philistinorum dedisse. Potest etiam et aliter intelligi. In duabus rebus gener meus eris hodie, quia ego quaesivi a te centum praeputia Philistinorum, et tu obtulisti ducenta.