Liber Primus Samuelis

Rabanus Maurus (780-856)

• Liber 1, Caput 21
  • Interea David, cum fugeret Saul, latere voluit apud regem quemdam Geth, nomine Achis. Sed cum gloria ejus sic fuisset commemorata, ne per livorem rex ad quem confugerat in eum aliquid mali machinaretur, finxit insaniam, et, quasi furore correptus, mutavit os suum, defluebantque salivae in barbam ejus, collabebaturque in manibus eorum, et procidebat ad ostia portae ( S1, 21, 13).

Theutmirus; Claudius Taurinensis

• Liber 1, Caput 1
  • Interea David cum fugeret Saul, latere voluit apud regem quemdam Geth, nomine Achis: sed cum gloria ejus fuisset commemorata, ne per livorem rex, ad quem fugerat, aliquid in eum machinaretur, finxit insaniam, et quasi furore correptus mutavit os suum, defluebantque salivae in barbam ejus, conlabebaturque in manibus eorum, et procidebat ad ostia portae: et dixit Achis rex ad servos suos: Quid huc mihi adduxisti istum? nunquid deerant nobis furiosi? ( S1, 21, 14) Et sic eum dimisit. Achis interpretatur quomodo est? per quod significatur ignorantia, et verbum mirantis, et non agnoscentis. Quod in gente Judaeorum impletum est, qui dum viderunt Christum, non agnoverunt: coram quibus mutavit os suum, et abiit. Erant enim ibi praecepta legis carnalia, erat sacrificium secundum ordinem Aaron, et postea ipse de corpore et sanguine suo instituit sacrificium secundum ordinem Melchisedech. Mutavit ergo os suum in sacerdotio, mutavit in praeceptis, dans aliud testamentum, evacuata carnali operatione, atque inde collapsus est in manibus eorum, quando eum comprehendentes crucifixerunt. Et procedebat ad ostium portae ( S1, 21, 13), hoc est humiliabat se: hoc est procedere usque ad ostium fidei nostrae. Ostium enim portae, initium fidei nostrae. Inde incipit Ecclesia, et pervenit usque ad speciem: ut cum credit ea, quae non videt, mereatur perfrui, cum eum videre facie ad faciem ( 1Co, 13, 12) coeperit. Quod vero in illo quasi furore salivae decurrebant super barbam ejus, apostolus haec aperit dicens: Judaei signa petunt, et Graeci sapientiam quaerunt: nos autem praedicamus Christum crucifixum: Judaeis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam. Ipsis vero Judaeis vocatis, et Graecis Christum Dei virtutem, et Dei sapientiam, quia quod stultum est Dei sapientius est hominibus ( 1Co, 1, 22, 1Co, 1, 23, 1Co, 1, 24 et 1Co, 1, 25). Non tanquam salivae offendant; sed attende quod super barbam decurrunt. Quomodo enim in salivis infirmitas, sic in barba virtus ostenditur. Texit ergo virtutem suam corpore infirmitatis suae, et quod forinsecus infirmabatur, tanquam in saliva apparebat: intus autem divina virtus, tanquam barba tegebatur.