V. 14 :
et ait Achis ad servos suos vidistis hominem insanum quare adduxistis eum ad me
Poètes
Petrus Riga
liber 1 , v. 458. 459. 460. 461. 462. 463. 464. : ueniens Dauid ad Achis collabatur in manibus se irruentium
Post fugiens ad Achis ne quid pateretur ab illo
Cogitat, insanum se facit ergo Dauid,
Et coram multis collabi cepit eorum
In manibus, mutans os faciemque suam,
Et procedebat regalis ad ostia porte,
Ibat et in barbam sponte saliva suam.
Commentaires
Theutmirus; Claudius Taurinensis
Liber 1, Caput 1
Interea David cum fugeret Saul, latere voluit apud regem quemdam Geth, nomine
Achis: sed cum gloria ejus fuisset commemorata, ne per livorem rex, ad quem fugerat,
aliquid in eum machinaretur, finxit insaniam, et quasi furore correptus mutavit os
suum,
defluebantque salivae in barbam ejus, conlabebaturque in manibus eorum, et procidebat
ad ostia
portae: et dixit Achis rex ad servos suos:
Quid huc mihi adduxisti istum? nunquid deerant nobis furiosi?
(
S1, 21, 14) Et sic eum dimisit. Achis interpretatur quomodo est? per quod significatur
ignorantia, et verbum mirantis, et non agnoscentis. Quod in gente Judaeorum impletum
est, qui
dum viderunt Christum, non agnoverunt: coram quibus mutavit os suum, et abiit. Erant
enim ibi
praecepta legis carnalia, erat sacrificium secundum ordinem Aaron, et postea ipse
de corpore
et sanguine suo instituit sacrificium secundum ordinem Melchisedech. Mutavit ergo
os suum in
sacerdotio, mutavit in praeceptis, dans aliud testamentum, evacuata carnali operatione,
atque
inde collapsus est in manibus eorum, quando eum comprehendentes crucifixerunt.
Et procedebat ad ostium portae
(
S1, 21, 13), hoc est humiliabat se: hoc est procedere usque ad ostium fidei nostrae. Ostium enim
portae, initium fidei nostrae. Inde incipit Ecclesia, et pervenit usque ad speciem:
ut cum
credit ea, quae non videt, mereatur perfrui, cum eum videre
facie ad faciem
(
1Co, 13, 12) coeperit. Quod vero in illo quasi furore salivae decurrebant super barbam ejus,
apostolus haec aperit dicens:
Judaei signa petunt, et Graeci sapientiam quaerunt: nos autem praedicamus Christum
crucifixum: Judaeis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam. Ipsis vero Judaeis
vocatis,
et Graecis Christum Dei virtutem, et Dei sapientiam, quia quod stultum est Dei sapientius
est hominibus
(
1Co, 1, 22,
1Co, 1, 23,
1Co, 1, 24 et
1Co, 1, 25). Non tanquam salivae offendant; sed attende quod super barbam decurrunt. Quomodo
enim
in salivis infirmitas, sic in barba virtus ostenditur. Texit ergo virtutem suam corpore
infirmitatis suae, et quod forinsecus infirmabatur, tanquam in saliva apparebat: intus
autem
divina virtus, tanquam barba tegebatur.
Commentaires
Theutmirus; Claudius Taurinensis