V. 6 :
et convenerunt in Masphat hauseruntque aquam et effuderunt in conspectu Domini et
ieiunaverunt in die illa et dixerunt ibi peccavimus Domino iudicavitque Samuhel filios
Israhel in Masphat
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 3, Caput 5
Electorum quippe mos est, ut cum divinae praedicationis hortamenta
suscipiunt, ad studium auditae bonae operationis accendantur.
Nam reprobi e frequenter verba Dei audiunt, et eisdem tamen verbis nulla
bona opera proponunt. Pigri, in suis actionibus remanent:
quia a divina luce projecti, omnipotentis Dei gloriam, cujus verba
audiunt, interna contemplatione non vident. Recte ergo, qui
obediunt, Israel filii dicuntur: quia quo majestatem apertiori
manifestatione conspiciunt, ejus praeceptis obedire devotius
agnoscuntur. Sed quia conversis loquitur, quid eis adhuc
deesse conspiciat, audiamus: Nam sequitur:
Dixit autem Samuel: Congregate universum Israel in
Masphath, ut orem pro vobis Dominum. Et
congregaverunt in Masphath
(
S1, 7, 5 et
S1, 7, 6).
Liber 3, Caput 5
Masphath dicitur speculatio seu contemplatio. Quam profecto
speculationem beatus Paulus exponit dicens:
Videmus nunc per speculum in aenigmate
(
1Co, 13, 12)
. Speculari etenim nobis est, de altitudine
Scripturarum aeterna bona contemplari. Quasi enim speculamur,
quod jam fidei veritate cognoscimus, et adhuc revelata facie non
videmus. Conversis vero peccatoribus in Masphath convenire,
est per mentis intentionem de Dei omnipotentis miseratione
confidere. Sed sic de Dei misericordia praesumant, ut tamen
id, quod se nequiter egisse recolunt, per poenitentiam delere non
negligant. Unde et illic repente subjungitur:
Hauseruntque aquam, et effuderunt in conspectu
Domini
(
S1, 7, 6).
Liber 3, Caput 5
Quid enim est aquam haurire, nisi de profunda animi poenitentis
confusione lacrymarum fluenta producere? Velut enim aquam
haurimus, dum, quam profunda iniquitate cecidimus considerantes,
plangimus. Quam profecto aquam in conspectu Domini
effundimus, si cum poenitendo compungimur, de ejusdem compunctionis
fletu non quaerimus favorem saeculi, sed solum fructum divinae
placationis. Sed et dum mens flendo compungitur, necesse est
ut etiam caro quae delectationibus subjacuit affligatur. Unde
et subditur:
Et jejunaverunt in die illa
(
S1, 7, 6).
Liber 3, Caput 5
Dies peccatricis animae est spes consequendae indulgentiae in divini
verbi repromissione. Unde et per prophetam Dominus
repromittit, dicens: Nolo mortem peccatoris: magis autem, ut
convertatur et vivat
(voir:
Ez, 18, 32) [mauvais référencement: Ez, 18, 33 et Ez, 18, 11]
. In die igitur illa jejunant, qui idcirco carnem
poenitendo atterunt: quia in luce spei pervenire ad indulgentiam se
indubitanter credunt. Quae tamen afflictio poenitentiae ad
delenda peccata tunc demum idonea est, cum sacerdotis fuerit judicio
imperata, cum ab eo confitentium actibus discussis, pro modo criminis,
onus eis decernitur afflictionis Bene itaque sequitur:
Dixeruntque: Tibi peccavimus, Domine.
Judicavitque Samuel filios Israel in
Masphath
(
S1, 7, 6).
Angelomus
Luxovensis(-c.895)
Liber 1, Caput 7
Dixit autem Samuel: Congregate universum Israel in Masphath, ut orem pro
vobis Dominum.
Et convenerunt in Masphath, hauseruntque aquam, et effuderunt in conspectu
Domini,
(
S1, 7, 5 et
S1, 7, 6) et reliqua. Hic enim, si praesumptio non videatur (quia non
pleniusintelligimus) quid est,quod aquam hauserunt et effuderunt in conspectu Domini,
quid Hebraeorum traditiosentiat, sicut in quibusdam codicibus legimus, inserere nisi
sumus. Tradunt enim quod coram Domino in eadem aqua maledicta congesta
sint, et sicut inlege mulier zelotypa hausta aqua probabatur, ita et hic idololatrae
hac aqua probatisunt. Hi videlicet, qui se idola coluisse penitus
denegabant. Tradunt etiam, quod quicunque idololatra hanc aquam gustasset,
labia ejus ita sibiadhaererent, ut nequaquam ea ab invicem separare posset.
Hoc indicio idololatria deprehendebatur, et interficiebatur. Quod et
sequentia demonstrant, in eo quod ait:
Judicavitque Samuel filios Israel in Masphath.
(
S1, 7, 6) Judicare hoc in loco, idololatras secundum legem mortitradere dicit.
Dicunt etiam quod hoc modo Moyses idololatras, qui vitulum fecerant, probaverit,quando
arripuit vitulum et combussit, contrivitque usque ad pulverem, et sparsit inaquam,
et
dedit ex eo potum filiis Israel. Nos jam illorum deliramenta omittentes,
quia utrum verum sit ignoramus,simpliciter intelligimus, quod tam sancto viro
conveniebat ut plebem sibi commissam,in justitia et veritate, et summa prudentia
gubernaret. Caeterum quid figura significet, intimare breviter
aggredimur. Masphath enim quo congregatus est Israel, ubi et aquam hausit,
in conspectuDomini, interpretatur intentio, sanctam significans Ecclesiam,
ubi vera estintentio, quae melius potest per ipsum Masphath intelligi, in unitate
fidei,sub novosacerdotio, collectam: aquas lacrymarum hauriens, et per satisfactionem
poenitentiae,eas in conspectu Domini effundens. Quod autem Samuel propheta
in eodem loco, hoc est in Masphath, populumIsraeliticum judicabat, hoc indicasse
videtur, quod omnis praedicator spiritualis, eosfideles maxime docere studet, quos
in
intentionem contemplationis atque ad amorempatriae coelestis intentos esse
perspexerit.
Auctor incertus (Hieronymus Stridonensis ?)
Liber 1, Caput 5
Abstulerunt filii Israel Baalim et Astaroth, et servierunt
Domino soli: et convenerunt in Masphat, hauseruntque aquam, et effuderunt
in conspectu Domini
(
S1, 7, 4 et
S1, 7, 6).
Hebraei tradunt quod coram Domino in eamdem aquam maledicta congesta sint: et
sicut in lege mulier zelotypa hausta aqua probatur, ita et hic idololatrae hac
aqua probati sunt.
Hi videlicet qui se idola coluisse penitus denegabant: Tradunt etiam quod
quicumque idololatra hanc aquam gustasset, labia ejus ita sibi adhaererent, ut
nequaquam ea ab invicem idololatra separare posset.
Hoc indicio idololatra deprehendebatur et interficiebatur.
Quod et sequentia demonstrant in eo, quod ait:
Liber 1, Caput 5
Judicavitque Samuel filios Israel in Masphat
(
S1, 7, 6).
Judicare in hoc loco idololatras, secundum legem morti tradere intelligendum
est.
Dicunt etiam quod Moyses hoc modo idololatras qui sibi vitulum fecerant,
probaverit quando arripuit vitulum et combussit, et contritum usque ad pulverem
sparsit, in aquam, et dedit ex eo potum filiis Israel.
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Angelomus Luxovensis(-c.895)
Auctor incertus (Hieronymus Stridonensis ?)