Liber Primus Samuelis

Angelomus Luxovensis(-c.895)

• Liber 1, Caput 15
  • Igitur quandocunque Spiritus Domini arripiebat Saul, tollebat David citharam et percutiebat manu sua, et refocillabatur Saul, et levius habebat. Recedebat enim ab eo spiritus malus. ( S1, 16, 23) Pendet enim ex superioribus. Hic etiam prout supra, typum tenuit Salvatoris. David in canticis musicis eruditus erat, et Dominus Jesus Christus in Ecclesiaeunitate variis concentibus in expositione sanctarum Scripturarum quotidie resonat, etsuavitate mystica modulatur: David in cithara canens malignum spiritum fugabat, etChristus per virtutem crucis suae daemones oppressit atque de corde credentiumfugavit.Non enim in cithara illius tanta virtus erat, sed mysterium crucis Christi, perlignum extensione nervorum, mystice gerebatur: in qua etiam passio Christicantabatur. David octavus et minimus frater in regno eligitur, et Dominus Jesus Christussemetipsum exinanivit, formamque servi accipiens, per gloriam resurrectionis suae, etEvangelicam praedicationem (hoc enim sacramenti octavi numeri obtinet arcanum), regnumin gentibus adeptus est. David pulchra facie esse describitur, quia et Dominus Jesus Christus speciosusforma est prae filiis hominum. David rufus esse narratur, et de Salvatore nostro Propheta canit: Quis est iste qui venit de Edom? ( Es, 63) et reliqua, quod interpretatur rubeus, sive sanguineus.Caeterum moraliter nos instruit,quod cum Saulem spiritus immundus invaderet,apprehensa David cithara ejus, vesaniam sedabat. Plerumque superbus, dives, exhortationis blandimento placandus est, quia etplerumque dura vulnera, per lenia fomenta mollescunt, et furor insanorum saepe adsalutem, medio blandiente, reducitur. Cumque ab eis in dulcedinem condescenditur, languor insaniae mitigatur. Neque enim negligenter intuendum est, quod cum Saulem spiritus adversus invaderet,apprehensa David cithara, ejus vesaniam sedabat. Quid enim per Saulem nisi elatio potentium? Et quid per David innuitur, nisihumilis vita sanctorum? Cum ergo Saul ab immundo spiritu arripitur, David canente,ejus vesania temperatur, quia cumsensus potentium per elationem in furorem vertitur,dignum est ut ad salutem mentis, quasi dulcedine citharae, locutionis nostraetranquillitate revocetur.

Theutmirus; Claudius Taurinensis

• Proemium, Caput 3
  • Cur de David scribitur, quod eo tempore, quo viderat Saul David egredientem contra Philistaeos, ait ad Abner principem militiae: De qua stirpe descendit hic adolescens, Abner ? ( S1, 17, 55). Cum supra legatur quod armiger Saul fuisset David antea, et citharam in conspectu ejus percutiebat.. Et reliqua. (voir: S1, 16, 21 et S1, 16, 23) . Et cur Goliath spurius ( S1, 17, 4 et S1, 17, 23) dicebatur ? Et addidit Jonathan dejurare David ( S1, 20, 17).
• Liber 1, Caput 1
  • Nec illud jam movere nos debet, quod postea scriptum est: (voir: S1, 19, 23) eumdem Saulem spiritu Dei super se facto prophetasse. Quomodo post bonum spiritum spiritus malus, et rursum post malum bonus? Hoc enim fit non mutabilitate Spiritus sancti, qui est immutabilis cum Patre et Filio, sed mutabilitate animi humani Deo cuncta distribuente, sive malis pro merito damnationis, vel emendationis, sive bonis pro largitate gratiae suae. Quanquam videri possit etiam idem fuisse Dei Spiritus semper in Saul: malus autem illi, quod ejus sanctitatis capax non esset. Sed non recte hoc videtur: tutior est enim ille sensus, et verior, ut pro mutabilitate affectionis humanae spiritus Dei bonus bonum afficiat, vel ad prophetiam, vel ad opus quodlibet aliud in munere divino; afficiat autem malus, qui propter ministerium divinae aequitatis omnia distribuentis, et omnibus recte utentis dicitur et ipse Spiritus Dei: praesertim quia dictum est recessit ab eo spiritus Dei, et comprehendit eum spiritus malignus a Domino; ( S1, 16, 14) nullo pacto enim potest idem videri recessisse et apprehendisse. Porro autem in nonnullis exemplaribus, et eis maxime, qui de lingua Hebraea ad verbum videntur expressa, invenitur Spiritus Dei sine additamento positus, et intelligitur malus, ex eo quod arripiebat Saul, et reficiebat eum David tangendo citharam. Manifestum est tamen, ideo non additum malus, quia paulo superius jam dictum erat, et de vicinitate Scripturae subaudiri et intelligi poterat. Ita enim in ejusmodi exemplaribus legitur: Igitur quandocunque spiritus Dei arripiebat Saul, tollebat David citharam, et percutiebat manu sua, et refocillabatur Saul, et levius habebat: recedebat enim ab eo spiritus malus. ( S1, 16, 23) Sive ergo quod dictum hic non est, spiritus Dei, sed tantummodo spiritus malus, quod ibi minus dictum erat, tanquam redditum apparet: sive quia superius ita positum erat: et dixerunt servi Saul ad eum: ecce Spiritus Dei malus exagitat te; jubeat Dominus noster; et servi tui, qui coram te sunt, quaerant hominem scientem psallere cithara, ut quando arripuerit te spiritus Dei malus, psallat manu sua, et levius feras. ( S1, 16, 15 et S1, 16, 16) Non erat opus, ut rursum diceretur, quandocunque spiritus Dei arripiebat Saul, addere malum, quia notum erat, de quo tunc diceretur.