V. 18 :
et clamabitis in die illa a facie regis vestri quem elegistis vobis et non exaudiet
vos Dominus in die illa
Poètes
Commentaires
Gregorius I (540-604)
Liber 4, Caput 2
Sequitur:
Greges quoque vestros addecimabit, vosque eritis ei
servi
(
S1, 8, 17). Quasi dicat: Dum pastor vobis carnalis
praeponitur, non solum vestris, sed etiam vobismetipsis virtutum praedae
inferuntur. Greges et enim electorum, sunt turbae virtutum
spiritualium. Qui vero et ipsae spirituales virtutes exemplo
pravorum dissipantur, rex decimas tollit gregis, quando is qui
carnaliter praeeminet, in sanctorum cordibus aliquas virtutes
perimit. Decimas tollit: quia dum mentis integritatem
dissipat, virtutum numerum imperfectum derelinquit. Denario
quippe numero perfectio designatur. Unde et cum lapsae
humanitatis nostrae damna Dominus aperta comparatione ostenderet,
mulierem, quae de decem drachmis unam perdiderat, in medium ducit
(voir:
Lc, 15, 4 et
Lc, 15, seq)
; ut per hoc, quod denarius numerus periisse ostenditur,
superna illa societas, quae novenario numero remansit in angelis, sine
reparatione conditionis nostrae imperfecta esse doceatur. Et
quia decimae per annos singulos exiguntur, apte qui decimas offerre non
desinunt, servi esse regis perhibentur. Eis quippe per annos
singulos serviunt, quorum exemplo saepe pejores fiunt.
Possunt et per hoc, quod post datas decimas servitus ista asseritur,
mali profectus ostendi. Nam qui paulatim deficiunt, quotidie
agunt, unde ad iniquitatis profunda deducantur. Dicit ergo:
Greges vestros addecimabit, vosque eritis ei
servi
(
S1, 8, 17). Quasi dicat: Malorum exemplo paulatim
decidetis, sed cadendo agitis, ut ab eorum imitatione nunquam
recedatis. Scriptum quippe est:
A quo quis vincitur, ejus servus efficitur
(
2P, 2, 19). Quia enim per imitationem pastoris reprobi
in peccati servitutem incidunt, etiam ab ejus jugo, quando volunt, solvi
non possunt. Unde et subditur:
Et clamabitis in die illa a facie regis vestri, quem
elegistis vobis, et non exaudiet vos Dominus in die
illa
(
S1, 8, 18): quia petistis vobis regem.
Liber 4, Caput 4
Ut videlicet sic ejus juri se subditos sciant, ut ejus mandata
praeterire non audeant. Hanc profecto regiam dominationem
volebat Dominus statuere, cum dicebat:
Quodcunque ligaveris super terram, erit ligatum in
caelis; et quodcunque solveris super terram, erit solutum in
caelis
(
Mt, 16, 19). Hanc etiam potestatem exigebat a subditis,
qui dicebat:
Si quis evangelizaverit vobis aliud, quam ego
evangelizavi vobis, anathema sit
(
Ga, 1, 8)
. Hinc item Dominus discipulos mittens in
praedicationem, dicit:
Qui vos audit, me audit; et qui vos spernit, me
spernit
(
Lc, 10, 16)
. Hinc de Judaeae praedicatoribus eisdem discipulis
Dominus dicit:
Quaecunque dixerint vobis, facite
(
Mt, 23, 3)
. Servi ergo regum nostrorum sumus, quando sic
praelatorum nostrorum imperio subdimur, ut praeter eorum auctoritatem
agere nulla praesumamus. Quia ergo eis praesunt, qui in
virtute obedientiae suas virtutes roborant, in fine regii juris dicitur:
Vosque eritis ei servi
(
S1, 8, 17): ut fideles subditi, tunc etiam se subditos
praedicatorum praecepto debere esse cognoscant, quando per virtutum
profectum, ad perfectionis culmina perducuntur. Quod etiam
eisdem verbis ipsa Veritas discipulos edocens, ait:
Cum feceritis haec omnia, dicite: Servi inutiles
sumus
(
Lc, 17, 10)
. Verumtamen, quia carnalibus ista loquebatur,
adjunxit, dicens
Et clamabitis in die illa a facie regis, et non exaudiet
vos Dominus in die illa
(
S1, 8, 18), quia petistis vobis regem.
Liber 4, Caput 4
Superius propheta futura prospiciens, ait: Clamabitis ad
Dominum, et non exaudiet, quia petistis vobis
regem. Nunc vero Dominus dicit:
Audi vocem eorum, et constitue super eos
regem
(
S1, 8, 22) [mauvais référencement: S1, 8, 18]
. Quid per hoc nobis ostenditur, nisi quod saepe bonis
rectoribus sanctae Ecclesiae divinitus inspiratur, ut coelestis vitae
studiis eos subdant, qui sub disciplina ejusdem professionis postea
devoti non sunt? Qui profecto postea a facie regis clamaturi
sunt, et tamen divino praecepto regem recipiunt: quia divinitus
inspirantur ad servitutem Dei devote accedere, quos in augmento mercedis
aeternae pastorum sollicitudo magni laboris, sub ejusdem servitutis
vinculo debeat cohibere. Ad Dominum nempe clamare dicuntur, a
facie regis sui: sed quid a Domino missus propheta respondeat, ipsi
reges audiant, ut quid agere debeant, inter ipsos clamores sciant.
Non
, inquit,
exaudiet vos
(
S1, 8, 18). Ergo nec ipsi exaudire debent.
Qui enim in sanctis monasteriis sunt tepidi, medendi sunt, quasi aegri;
non sunt ejiciendi, ut mortui. Nam si a Domino missi sunt,
inter spiritualium unguentorum fomenta resipiscent. Dicat
ergo Dominus:
Constitue super eos regem
(
S1, 8, 22): quia profecto nonnulli ad servitutem Dei veniunt
devoti, qui et refrigescere permittuntur, sed pastorum studio, quorum se
praecepto subdiderant divina inspiratione, ad amorem coelestis patriae
recalescunt. Sed jam qualis pastor ad haec sit idoneus,
exponit, dicens:
Erat vir de Benjamin, nomine Cis, filius
Abiel, filii Seror, filii Bechorath, filii Aphia, filii
viri Jemini fortis robore. Et erat illi
filius vocabulo Saul, electus et bonus, et non erat vir
de Israel melior illo, ab humero et sursum eminebat
super omnem populum
(
S1, 9, 1 et
S1, 9, 2).
Commentaires
Gregorius I (540-604)